Άνθρωπος του Παπανδρέου στο κόλπο του αιώνα!

Ζωτικό ρόλο στην «μπίζνα του αιώνα», στη διαχείριση του ελληνικού χρέους και την ιδιωτικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και υποδομών της χώρας, επιδιώκει ο -εκλεκτός της οικογένειας Παπανδρέου- επιχειρηματίας κ. Νίκος Μουρκογιάννης, περίπου 26 χρόνια μετά την πρωταγωνιστική και επικερδή ανάμειξή του στην «αγορά του αιώνα» του 1985 με 40 μαχητικά αεροσκάφη F-16!!!Ο κ. Μουρκογιάννης, ο οποίος κατέχει τη θέση του προέδρου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (!!!) τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και συνεργάζεται…
από την 1η Σεπτεμβρίου με τη γερμανική εταιρία Roland Berger, ήταν το 1985 διευθυντής του προγράμματος πώλησης των F-16 (Block 30), που κατασκεύαζε τότε η εταιρία General Dynamics. Τα 40 μαχητικά αγοράστηκαν τον Μάρτιο του 1985 επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου και σε σημερινές τιμές θα κόστιζαν περίπου 2 δισ. ευρώ.

Ο τότε αφανής πρωταγωνιστής της «αγοράς του αιώνα» τονίζει σε συνεντεύξεις του ότι πέτυχε έναν πολιτικό και εθνικό άθλο, επειδή επί προεδρίας Ρίγκαν πολλά μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης αντιδρούσαν στην πώληση των υπερσύγχρονων μαχητικών στο «άτακτο μέλος» του ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα το «χρώμα του χρήματος» είχε άρει όλες τις πιθανές αντιδράσεις στον Λευκό Οίκο, στο Πεντάγωνο και το Κογκρέσο! Μάλιστα ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δημοσίως καυχηθεί ότι προέβη στην «επαναστατική» απόφαση αγοράς μόνον 40 F-16, αντί των 80 που επιθυμούσαν οι Αμερικανοί, επειδή δεν είχε εμπιστοσύνη σε μία μοναδική χώρα προμηθειών, τις ΗΠΑ, που θα μπορούσαν να επιβάλουν εμπάργκο σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης. Γι’ αυτό και το ΚΥΣΕΑ είχε αποφασίσει τη διχοτόμηση της συνολικής «αγοράς του αιώνα» με την προμήθεια και 40 Mirage από τη Γαλλία του Φ. Μιτεράν, δαπανώντας (σε σημερινές τιμές) άλλα 2 δισ. ευρώ.

Σήμερα, το 2011 και επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, η «μπίζνα του αιώνα», υπολογίζοντας την αξία της ελληνικής κρατικής περιουσίας, εκτιμάται ότι φτάνει τα 125 δισ. ευρώ! Αυτή τουλάχιστον είναι η εκτίμηση της εταιρίας Roland Berger – Strategy Consultants, για την οποία εργάζεται ο κ. Μουρκογιάννης από την 1η Σεπτεμβρίου εδρεύοντας στην Αθήνα και στο Βερολίνο.

Συμπτωματικά, περίπου ταυτόχρονα με τη δραστηριοποίηση του κ. Μουρκογιάννη, επισκέφθηκε τη Γερμανία ο αδελφός του πρωθυπουργού (και διαχειριστής του ιδρύματος «Ανδρέας Παπανδρέου») Νίκος Παπανδρέου μαζί με τον εκτελεστικό πρόεδρο του «Invest In Greece» (και πρώην μεγαλοστέλεχος της Siemens) Αρη Συγγρό, όπως πρόσφατα είχε αποκαλύψει η «δ».

Ακολούθησαν την περασμένη Δευτέρα η σύνταξη μιας πρότασης της Roland Berger για την Ελλάδα και προχθές οι συναντήσεις του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με τους Γερμανούς βιομηχάνους και την καγκελάριο Α. Μέρκελ.

Η πρόταση της Roland Berger (που ιδρύθηκε το 1967 στο Μόναχο και σήμερα έχει γραφεία σε 31 χώρες) για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας έτυχε, προφανώς, της προσωπικής επιμέλειας του κ. Μουρκογιάννη. Η Roland Berger δεν διατηρεί γραφεία στην Ελλάδα (σ.σ.: μια εταιρία με παρόμοια επωνυμία φέρεται να μην την εκπροσωπεί πλέον), οπότε το «δυνατό χαρτί» της στη χώρα δεν είναι άλλο από τον κ. Μουρκογιάννη.

Αναλυτικά το «σχέδιο Μουρκογιάννη» εκτιμά τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου σε 125 δισ. ευρώ και προβλέπει να συγκεντρωθούν σε μία εταιρία συμμετοχών, η οποία… θα πωληθεί στην Ε.Ε.! Στη συνέχεια μια εταιρία της Ε.Ε., με έδρα το Στρασβούργο, θα αναλάβει (ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης) να πουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στον έλεγχό της έως το 2025. Εάν η διαδικασία αποφέρει κέρδη, θα αποδοθούν στην Ελλάδα (αφού φυσικά… αφαιρεθούν πρώτα οι προμήθειες). Αν η εκποίηση καταλήξει σε ζημιές, αυτές θα βαρύνουν μόνον την Ελλάδα!

Σύμφωνα με τη γερμανική εταιρία, η χώρα μας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα μελλοντικά έσοδα από την πώληση της εταιρίας συμμετοχών για να επαναγοράσει τα ελληνικά ομόλογα από την ΕΚΤ και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης EFSF, ενώ -θεωρητικά- μια ταυτόχρονη επένδυση στην εταιρία συμμετοχών θα απέφερε πρόσθετα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις. 40-60 δισ. ευρώ.

Αλέξης Κίσσαβος εφημερίδα Δημοκρατία

Citypress-gr.blog

Μετά τον υδραυλικό ,βρήκαμε και το Μανάβη !!

Γραμμένο την 23.07.06 απ το Δάσκαλο.
Για τις προμήθειες στην Άμυνα και το ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΙΑΤΩΝ.

Αν κάποιοι εξακολουθούσαν να έχουν επιφυλάξεις για την ανάγκη μιας χώρας να διαθέτει κάποιας μορφής αποτρεπτική ισχύ, το παράδειγμα της ισοπέδωσης του Λιβάνου από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ μπορεί να αποδείξει ότι μόνο όσοι πάσχουν από βαρύ πολιτικό στραβισμό δε βλέπουν πως οι χώρες που δε διαθέτουν στρατιωτική ισχύ καταβροχθίζονται από τους χασάπηδες του πλανήτη σε χρόνο dt.
Πριν από λίγους μήνες, και στην προσπάθεια να καταλάβω τον τρόπο λειτουργίας του Ιδρύματος, έθετα το κρίσιμο ερώτημα «μπας κι είναι οι κάμποι τα βουνά, μπας οι ψηλές ραχούλες;», αλλά κανείς δεν έκανε τον κόπο να απαντήσει. Με τον όρο «Ίδρυμα» εννοώ τη συγκέντρωση περίπου 10.000 οργανισμών, υπηρεσιών, νομαρχιών, υπερ- και υπο-νομαρχιών, ΔΕΚΟ, γενικών γραμματειών και υπουργείων και 450.000 (πάνω κάτω) συμβουλίων, επιτροπών και ανεξάρτητων αρχών που έχουν δημιουργηθεί μετά την -προσωρινή- αποχώρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την Ελλάδα με δύο και μόνο σκοπούς: την αυτοεξυπηρέτηση και την αυτοϊκανοποίησή τους. Με τον όρο «αυτοεξυπηρέτηση» εννοώ την αέναη προσπάθεια των οργανισμών να εξασφαλίσουν την ύπαρξη και τη λειτουργία τους, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στον ίδιο χώρο κατοικούν κάπου 9 εκατομμύρια υπήκοοι που από το 1830 και μετά υπάρχουν για να μπορεί να λειτουργεί το Ίδρυμα!
Στις εφημερίδες της περασμένης Κυριακής υπήρξε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων για τον τρόπο που το Ίδρυμα «ψωνίζει» αμυντικό υλικό το οποίο δεν είναι σε θέση, δεν μπορεί ή δε θέλει να χρησιμοποιήσει για πρακτικούς λόγους (σε περιπτώσεις κρίσεων, οι υπηρεσίες του δεν είναι σε θέση να συνεννοηθούν μεταξύ τους, δείτε πραξικόπημα στην Κύπρο, Ίμια, FYROM κ.ο.κ.).
Δεν είναι η πρώτη φορά που η στήλη έχει επισημάνει ότι η κάθε υπηρεσία ή Οργανισμός του Ιδρύματος «ψωνίζει» οπλικά συστήματα. Να το θυμίσω, σε περίπτωση που το ξεχάσατε. Εκεί που κάθεται και βλέπει ειδήσεις στα παράθυρα ο υπουργός αποφασίζει να «ψωνίσει» μαχητικά τέταρτης γενιάς. Φωνάζει το διευθυντή του γραφείου του (που 99 στις 100 περιπτώσεις ουδεμία σχέση έχει με τα οπλικά συστήματα και τα αντισταθμιστικά οφέλη) και λέει «ρε συ Μήτσο, είναι καλά αυτά τα Eurofighter, F-16, Rafale, JSF, Gripen;» – το ερώτημα είναι ανάλογο με το μάρκετινγκ του τοπικού μανάβη.
«Ξέρω ’γώ… Καλά είναι, αλλά δεν ξέρω τι θα πει η γυναίκα σας. Δεν της αρέσουν τα γερμανικά, γαλλικά, αμερικανικά, σουηδικά αυτοκίνητα, και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει».
Ύστερα από ατέλειωτες επαφές, συζητήσεις, συσκέψεις (στο Da Capo και στο Tops), και πάντα ανάλογα με τις κραυγές/υποσχέσεις/απειλές του μανάβη, το ΔΣ του Ιδρύματος αποφασίζει να «ψωνίσει» 30 Mirage 5 ή F-16 Block 52+.
Όταν μια πολιτισμένη, σοβαρή και πραγματικά ανεξάρτητη χώρα λαμβάνει μια τόσο σοβαρή για το παρόν και το μέλλον των παιδιών της απόφαση, φροντίζει να επιτύχει το προφανές: να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο δυνατό «ποσό» σε αντισταθμιστικά. Το «ποσό» δεν είναι απαραίτητο να δίνεται σε μετρητά – ποτέ δε γίνεται έτσι. Στις περισσότερες περιπτώσεις η -σοβαρή- χώρα απαιτεί -και επιτυγχάνει- τη συμπαραγωγή του μαχητικού, της φρεγάτας, του άρματος, του φορητού οπλισμού, των πυρομαχικών, οτιδήποτε τέλος πάντων είναι απαραίτητο για την άμυνά του. Με τον τρόπο αυτόν το Κράτος (σε αντίθεση με το Ίδρυμα Ανιάτων) καταφέρνει να συν-παράγει F-16 και να τα πουλάει στην Αίγυπτο και στο Πακιστάν (Τουρκία), να στήνει μια μεγάλη σειρά παραγωγής ελικοπτέρων με τα οποία να εφοδιάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (Ισπανία με το Typhoon), να αναπτύξει την αεροδιαστημική βιομηχανία του (Ισραήλ), τις μεταφορικές ανάγκες του (Ιταλία) και γενικά, εκτός από το να πάρει πίσω μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από αυτά που πληρώνουν οι υπήκοοι (όπως στην περίπτωση του Ιδρύματος), να δημιουργήσει μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας, να εκπαιδεύσει τους νέους στις καινούργιες τεχνολογίες, να λάβει μέρος, διάβολε, στη διαμόρφωση του μέλλοντός του.
Γίνεται τίποτα από όλα αυτά στο Ίδρυμα της ιστορίας μας; Τίποτα. Γιατί; Γιατί τα άτομα που αποφασίζουν, αν δεν είναι παντελώς άσχετα (που δεν είναι όλα), δεν έχουν καμία σχέση με την τεχνολογία, την αμυντική ή τη διαστημική βιομηχανία, και το μόνο που τα ενδιαφέρει (τα περισσότερα) είναι να τα «κονομήσουν», να προωθήσουν τα ενεργούμενά τους σε νευραλγικές θέσεις (του Ιδρύματος) ή, σε πιο ήπιες περιπτώσεις, να αλλάξουν το τζιπ, το σκάφος, τη βίλα, ακόμα και την γκόμενα.
Πού καταλήγουμε; Στον Ηλιάκη και στο Σιαλμά, στις τέσσερις της νύχτας των Ιμίων και σε εκείνους που έπεσαν -ή πρόκειται να πέσουν- για να φυλάνε Θερμοπύλες.
Έχει καμία λογική; Δεν έχει. Αλλά μήπως είχε/έχει λογική το γεγονός ότι το 2006 μ.Χ. το Ίδρυμα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα αξιόπιστο, σοβαρό και εθνικά υπεύθυνο Σώμα Ελλήνων, Ισπανών, Αμερικανών, Ιρλανδών, δεν έχει σημασία η εθνικότητα, αλλά η σοβαρότητα και η αποφασιστικότητα των ατόμων και των υπηρεσιών της χώρας (και όχι του Ιδρύματος Ανιάτων), να εργαστούν προς όφελος των πολιτών – σε αντίθεση με των υπηκόων.
Γίνεται αυτό; Η άποψη του γράφοντος είναι πως όχι.

Κ.Καββαθας 4Τ απο το : ..[http://library.techlink.gr/4t/article.asp?mag=1&issue=610&article=12837]..