Οι απόφοιτοι της Κατοχικής σχολής σας εύχονται και του χρόνου.

Γράφει η  :  Theodosia

Πάσχα των Ελλήνων.Θα πάρετε κάτι άλλο ή να κάνω σούμα?
Οι απόφοιτοι της Κατοχικής σχολής σας εύχονται και του χρόνου.
Ή όπως λέγαν οι γονείς μας "φάτε τώρα που έχουμε".
Κι εμείς ακολουθήσαμε πιστά τις οδηγίες προς ναυτιλλομένους...πασχογιορτάζοντες.(θα το συντάξω το πασταφλώρικο λεξικό δεν θα μου ξεφύγει).
Είπαμε να μην πάμε με τον όχλο...να μην βάλουμε το μυαλό μας να σκέφτεται όλη την μεγάλη βδομάδα, που θα βρούμε το φτηνό αλλά ελληνικό αρνί. Που θα βάλουμε φωτιά για την σούβλα, ποιους από το κολόσογο θακαλέσουμε, και ποιους θ`αποφύγουμε όπως ο διάολος  το  λιβάνι.

Να  'μαστε καλά-να 'μαι καλά!!!

 
Να μην βάψουμε αυγά,και βάψουν και τα δαχτυλάκια μας με την βαφή,( δεν το κατέχουμε το άθλημα) να μην πλάσουμε τσουρεκάκια με τα δυο χεράκια.
Αλήθεια αυτή την ταινία που την παίζουν να πάω να την δω?
Νοικοκυρές του 21ου αιώνα να πλάθουν τσουρεκάκια με τα δυο χεράκια.
Και να γεμίζει το σπίτι μοσχοβολιές μιας περασμένης αλλά τόσο κοντινής εποχής, που ακόμα νοσταλγώ.
Ανεπρόκοπο τομάρι δηλώνω από τα γεννοφάσκια μου.
Που για να με βάλεις στην κουζίνα έπρεπε να με σούρεις από το μαλλί σαν τους πρωτόγονους και να φυλάς την πόρτα με το ρόπαλο να μην το σκάσω.
Εξ`ου και μπακούρω μια και όλοι οι άντρες της ζωής μου μόλις έφευγε η πρώτη γλύκα (γιατί ως γνωστόν ο έρωτας περνάει από το στομάχι στον Έλληνα) και διαπίστωναν με τι ανεπρόκοπο τομάρι είχαν μπλέξει, το έβαζαν στα πόδια προς άγνωστη κατεύθυνση.
Όσο ζούσε η μανούλα μου το κάλυπτα το κενό...Τους έστελνα εκεί να τρώνε και γύριζαν με το χαμόγελο της ευδαιμονίας, και με την απατηλή σκέψη που θα πάει δεν θα μοιάσει στην μάνα της?
Χάσανε όμως γιατί τελικά έμοιασα στον μπαμπά μου, που καμιά επαφή δεν είχε με το σπόρ, παρά μόνο όταν ήταν να φάει...ότι του σέρβιραν.
Έμειναν λοιπόν με τ`όνειρο κι εγώ με την τρέλα μου.
Ξεκινήσαμε οι τρεις τρελοί για ταβέρνα...και πολύ το ευχαριστήθηκα που άλλοι τόσοι είχαν κάνει την ίδια σκέψη με μας.
Πήχτρα οι δρόμοι, ο κόσμος σαν τα σαλιγκάρια έξω, να χαίρεται τον ήλιο, να κάνει πικ-νικ να χορεύει στο γρασίδι.
Αθάνατε Έλληνα πολύ σε γουστάρω.
Βρε δεν πάει να χτυπιέται Ο Γιωργάκης κι τα 300 λαμογια της βουλής.
Βρε δεν πάει να χτυπιέται η ΕΟΚ.
Βρε τον κώλο σας να χτυπάτε κάτω, για τον μόνο λόγο που ο Έλληνας μπορεί να σε πυροβολήσει ανάμεσα στα μάτια εν ψυχρώ,είναι αν του απαγορεύσεις την ταβέρνα και την διασκέδαση.
Γι αυτό και λατρεύω την φάρα μας.
Δεν μας πτοεί τίποτα.
Ηθικόν ακμαιότατο.
Άσε που πολλοί από αυτούς που τελικά σούβλισαν, θα ονειρεύονταν αντί για το αρνί στην σούβλα, να είχαν έναν από τους 300.
Εγώ πάντως το ......

ονειρεύτηκα.( πω, πω πολύ σατανικό μυαλό έχω τελικά)
Φτάσαμε αισίως στον προορισμό μας αφού διασχίσαμε απαγορευμένα ένα χιλιόμετρο μονόδρομο,κι αναρωτιόμασταν γιατί μας κοίταζαν περίεργα όλοι.
"Μάλλον είναι στραβός ο γιαλός(δρόμος) αναφωνήσαμε κι οι τρεις.
Κι αφού παρκάραμε τότε ο τρελός της παρέας αναφώνησε:"Μα καλά που πήγαινα τόση ώρα ο μ@λ@κ@ς;Πώς την δίμετρη την BMW την πέρασα για smart";
Φάγαμε ήπιαμε γελάσαμε με την καρδιά μας για τα χάλια μας (την τρέλα που κουβαλάμε) κι αναχωρήσαμε για τον τάφο μας, σόρρυ το σπίτι μας.
Είδαμε και τα απαραίτητα τρακαρίσματα στον δρόμο, που μάλλον θα μπέρδεψαν τ`αυτοκίνητα με τ`αυγά και τσούγκρισαν μεταξύ τους.
Δεν πειράζει και του χρόνου στην επόμενη έξοδο παιδιά, μία από τα ίδια ΕΜΕΙΣ νάμαστε καλά.
Τώρα έχω μια απορία.
Γιατί πάει πρώτα η κοιλιά μου και μετά εγώ;
Τόσο που σκέφτομαι ποιόν να πάρω τηλέφωνο;
Τον γυναικολόγο μου για επικείμενο τοκετό,ή τον ψυχίατρο για το σύνδρομο της Κατοχής που κουβαλάω σαν γνήσια Ελληνίδα;

Νάμαστε καλά-νάμαι καλά!!!