Όχι! Δεν θα πεθάνεις!!!

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

Μεθαύριο έχουμε Εθνικές Εκλογές! Είναι οι σημαντικότερες μετά από την Μεταπολίτευση και θα καθορίσουν την πορεία της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Οι πολιτικοί, έχουν την πάγια τακτική να φέρνουν τον κατακλυσμό και την καταστροφή, προκειμένου να φαίνονται χρήσιμοι και να γίνονται σωτήρες. Σε αυτό, μοιάζουν αρκετά με τους γιατρούς και με τους δικηγόρους. Για αυτό, θα παρατηρήσετε, πως κάθε φορά, πριν τις Εκλογές φωνάζουν, πως αυτές είναι οι πιο σημαντικές και ας ήταν απλές «μεταβιβάσεις» εξουσίας, ασήμαντες διαχειριστικές περίοδοι μιας ρουτίνας και μιας πολιτικής συνεργασίας. Εμείς όμως, γνωρίζουμε την ειδοποιό διαφορά των σημαντικών Εκλογών, από τις άλλες, τις συνηθισμένες. Και αυτές, είναι πολύ σημαντικές!

Είναι ιστορικές, γιατί θα κριθεί, αν θα ανοίξουμε μια νέα κοίτη στα ορμητικά νερά του έθνους μας για τα επόμενα χρόνια, ώστε να ποτίσουμε τα γόνιμα χωράφια της ανάπτυξης. Ή, αν θα τα εκτρέψουμε τελικά σε μια αμμώδη έρημο, άγονης καχεξίας, που σιγά-σιγά θα τα στραγγίξει όλα. Μαζί θα μαραζώσει και εμάς, κυρίως δε την νεολαία μας και τα καλύτερα μυαλά μας.

Η χώρα νοσεί βαθύτατα, όπως δείχνω στο έργο μου, που σας παραθέτω πιο πάνω. Δεν με ευχαριστεί να ζωγραφίζω τέτοια έργα, όμως είναι ιερό καθήκον μου να γίνομαι καθρέπτης της κοινωνίας. Στον ιδεατό χώρο, όπου ενοποιείται ο αέναος χρόνος και οι εποχές συναντούνται, οι λαμπροί μας πρόγονοι, ντυμένοι με δόξα περιστοιχίζουν την νοσούσα
Ελλάδα, που μια Σουλιώτισσα την περιποιείται στον πυρετό της. Στρατηγοί, Βασιλείς, Ποιητές, Φιλόσοφοι, Πολεμιστές. Όλοι παρόντες στη δύσκολη ώρα της Μάνας, που είναι πανάρχαια και ας φαίνεται πάντα νέα. Εξ ονόματος όλων, ο Γέρος του Μωριά, θυμωμένος, είναι έτοιμος να τραβήξει το σπαθί και να φωνάξει,: «Όχι! Δεν θα πεθάνεις!!!»

Αυτό, θα πρέπει να πούμε, και εμείς την Κυριακή, αδέλφια μου, γύρω από την Ελλάδα που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, ξαπλωμένη πάνω στην κάλπη. Να ενωθούμε με τα ηρωικά φάσματα των ένδοξων προγόνων μας και να γίνουμε ο καθένας και η κάθε μια, από μια φοβερή φωνή, που θα ηχήσει ως ήχος σάλπιγγας θεϊκής, φωνή λαού, στα πέρατα της οικουμένης: «Όχι! Δεν θα πεθάνεις!!!»

‘Εχω αποφασίσει τι θα ψηφίσω. Αλλά μην περιμένετε από εμένα να σας υποδείξω τι να ψηφίσετε. Σας σέβομαι τόσο πολύ, ώστε να μη σας θεωρώ επιρρεπείς σε συμβουλές και σε υποδείξεις. Άλλο τόσο, δεν θα ήθελα να συμπεράνετε κάτι τέτοιο και εσείς για εμένα. Ας ψηφίσει κανείς, ό,τι πιστεύει, πως θα είναι καλύτερο πρώτα για την χώρα και έπειτα για τον εαυτό του. Ό,τι και αν ψηφίσετε, αρκεί να μην είναι υπέρ της τσέπης σας, αλλά υπέρ της πατρίδας μας. Είναι σαφές, πως δεν πάμε στον αγώνα όλοι με τα ίδια όπλα και με τις ίδιες επιλογές, αλλά το θέμα είναι να πάμε. Άλλωστε, δεν παίζει ρόλο, αν του ενός η φωνή είναι μπάσα και του άλλου πρίμα, αρκεί να μπορεί να φωνάξει γερά: «Όχι! Δεν θα πεθάνεις!!!»

Σε αυτές τις εκλογές θα νικήσουν αυτοί που διαθέτουν ένα Όραμα για την Ελλάδα. Ένα εθνικό σχέδιο και φαντασία-που λείπει συστηματικά από την πολιτική μας- ώστε να οικοδομήσουν αυτό το Όραμα. Θα είναι αυτοί, που αφού πρώτα θα έχουν πείσει τους εαυτούς τους, θα είναι σε θέση να γίνουν οι ίδιοι παραδείγματα. Διότι, πέρασε η εποχή, που η εθνική πολιτική ήταν λευκή επιταγή στα χέρια των ηγετών. Τώρα, θέλει ο ίδιος ο λαός να πλάσει τους ηγέτες του στα καθ΄εαυτού, και νομίμως και ηθικώς, δικαιώματα του. Διότι, ο λαός δεν είναι όπως εκείνος του 50 και του 74 και του 81. Είναι πια ένας λαός πιο ώριμος και μορφωμένος και σίγουρα βρίσκεται πιο μπροστά από τους πολιτικούς του, που έχουν μείνει πίσω σε παλιές συνήθειες και ήθη. Ένας λαός, που νιώθει πως πρέπει να γίνει ο παιδαγωγός της νέας γενιάς των ηγετών του. Και αυτές οι Εκλογές, είναι οι εξετάσεις για μερικούς και για άλλους η τιμωρία.

Η προάσπιση της Δημοκρατίας με τη συμμετοχή και με την προσωπική ευθύνη των πολιτών, συνιστά όχι μόνο την ιστορικότητα, αλλά και το διακύβευμα αυτών των Εκλογών. Η Δημοκρατία μας, το τελειότερο από τα πολιτεύματα, δεν έχει άλλο τρόπο για να προστατευτεί από τις αυθαιρεσίες και τις λεηλασίες, εκτός από τους νόμους και την εφαρμογή τους. Χωρίς αυτά, η Δημοκρατία μας μετατρέπεται σε ένα παρθεναγωγείο, όπου συχνάζουν σάτυροι με τις γνωστές συνέπειες. Είναι στο χέρι μας και έχουμε ιερή υποχρέωση να την προστατέψουμε.

Έτσι, το μόνο που έχω να υπενθυμίσω σε κάθε συν έλληνα και συν ελληνίδα, είναι να θυμηθεί πριν την κάλπη, ότι έχει το καθήκον, να μεταμορφώσει προσωπικά τον εαυτό του σε έναν πολιτικό παιδαγωγό και σε έναν υπερασπιστή της Δημοκρατίας.

Να φωνάξει, δίνοντας ζωή στην Ελλάδα: «Ναι! Θα ζήσεις!!!»

Καλό βόλι….

ΠΙΝΑΚΑΣ: του ΑΠΕΛΛΗ- «Όχι! Δεν θα πεθάνεις!», Λάδια σε καμβά, 0,90Χ120, 2010.