Μπορούμε να αλλάξουμε ρότα και ζωή και κόσμο…

Στην προεκλογική φρεσκοκουρεμένη πατρίδα μας, δύο γραμμές παραγωγής έχουμε σε κυριολεκτικά τρομακτικούς ρυθμούς να λειτουργούν. Η μία βγάζει στην αγορά το ένα κόμμα και το άλλο κίνημα με τη σέσουλα και διαδικασίες του κατεπείγοντος. Ωσάν όλα, σε συνθήκες δημοκρατικότατης εξαθλίωσης του πληθυσμού, να πρέπει να συμμετάσχουν, να προλάβουν δηλαδή, όχι στο γολγοθά αλλά στην πολυδιαφημισμένη ανάσταση των κουρεμένων. Η άλλη γραμμή παραγωγής βγάζει σε πολύχρωμη ιδεολογική συσκευασία μια αλυσίδα φιλάνθρωπων κι ένα στρατό αφυπνισθέντων αστών που είδαν ξαφνικά ότι περικυκλώθηκαν από στίφη πεινασμένων άνεργων κι οργισμένων κοινών θνητών και αυτομαστιγώνονται ή κορδώνονται δημοσίως ότι τώρα ξέρουν και μπορούν να συνεισφέρουν στην απάλυνση του γενικευμένου πόνου. Ξερατό. Η υποκρισία σε πληθωριστικό τύπωμα άκρως χρήσιμων νομισμάτων «ίματζ» με την αφεντομουτσουνάρα του καθενός στη θέση της κορόνας και αντίτιμο την ανάγκη των μαζών που την ποιούν φιλοτιμία…

Στην ποιητική των δρόμων οι πιο πεπειραμένοι, αυτοί που πέρασαν μια ζωή με πολέμους, κατοχή πραγματική, εμφύλιο και χούντα, μεταπολιτευτική φούσκα προσωρινής καταναλωτικής ευημερίας και προκάτ δημοκρατία, άνθρωποι με εγγόνια, μικρές συντάξεις και μεγάλα βάσανα, συνταξιοδοτημένοι με την υποκειμενική και αντικειμενική ανάγκη να ζήσουν με ό,τι υπολείμματα αξιοπρέπειας και περηφάνιας τους έχουν απομείνει, είναι αμείλικτοι όταν θυμούνται. Αμείλικτοι. Ο ένας θα σου πει, με κείνο το γερασμένο χαμόγελο της καυστικής, σαρκαστικής κι επεξεργασμένης εμπειρίας, μέσα σε πέντε λέξεις την πολιτική των ημερών, εξοντώνοντας και τον τελευταίο καθηγητή κι αναλυτή απ’ αυτούς που κατέκλυσαν ως νέες «περσόνες» τα μάτια και τ’ αυτιά των μυριάδων έγκλειστων στον ξεφτιλισμένο καπιταλιστικό παράδεισο του 21ου αιώνα. «Αμα δουν κάποιον να λυπάται τον πεινασμένο τον λένε φιλάνθρωπο. Αμα κάποιος ρωτήσει γιατί πεινάει ο άνθρωπος, τον λένε κομμουνιστή…».

Ο άλλος, δημόσιος υπάλληλος, στα 89 του, με μυαλό ξουράφι, χειριστής και υπολογιστών, που σημαίνει με όραση και ακοή και μνήμη (χωρίς αλτσχάιμερ ή πάρκινσον ή τέλος πάντων τις «φυσικές» ατέλειες της ηλικίας) και πάντως οπωσδήποτε χωρίς την εξοντωτική αλλοτρίωση που φέρνει τους ανθρώπους στη θέση να διαφημίζουν τη νομοτέλεια «δεν αλλάζει τίποτα», καλμάροντας έτσι τις δικές τους τύψεις, αδυναμίες και καταθλίψεις, είναι κυνικά προειδοποιητικός. «Με ένα βόλι μπορείς να σκοτώσεις έναν εχθρό. Με μια ψήφο μπορείς να σκοτώσεις το παιδί σου»!!! Μ’ αυτές τις… οδηγίες της ζωής έχει καθείς και καθεμιά τη ρεαλιστικότερη κι αντικειμενικότερη ανάλυση της πραγματικότητας. Δεν είναι ανάγκη να ξέρεις οικονομικά της σχολής του Σικάγου, της Φρανκφούρτης ή του Λονδίνου για να συνειδητοποιείς γιατί πεινάς. Και δεν τολμάς να πας στην κάλπη, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς τη συναίσθηση ότι η ψήφος σου είναι εν τέλει βόλι, που σήμερα τη ρίχνεις κι αύριο σου τρώει το παιδί και δεν μπορείς να το πενθείς ανάμεσα σε αυτουργούς του φόνου που θα σε παρηγορούνε για την …ατυχία σου.

Μπήκαμε χρόνια τώρα στο Κολοσσαίο τους. Μας τάισαν τόνους εκπομπών μαγειρικής και σεφ και γκουρμέδικες συνταγές. Τώρα μας περιλούσανε με τόνους πατάτας στ’ αζήτητα, με ξοφλημένους και πεινασμένους τους αγρότες, με κόλπο τον ιδεολογικό πουρέ που εκτοξεύεται με κανονάκια πάνω στα πλήθη. Χορταίνει κι ο φτωχός άμα έχει πρόσβαση στο σημείο διανομής, αισθάνεται και φιλάνθρωπη επαναστάτρια η μαντάμ που έστειλε τη Φιλιππινέζα να πάρει 200 κιλά, κάνει διατροφή, αλλά ξέρει ότι και να φυτρώσουν σε δέκα μέρες δε χάθηκε ο κόσμος, ήταν φθηνές. Πουρές κι οι αντικομμουνιστικές προσπάθειες για αυτοοργάνωση, πατατοσυνείδηση κι ό,τι άλλο, φτάνει να μην είναι ταξική.

Σ’ αυτές τις επόμενες βδομάδες και μέρες, πράγματι ιστορικές, ακόμη περισσότερο αν είναι προεκλογικές, δεν παίζονται απλώς τα κέρδη τους κι η φτώχεια μας. Παίζεται το μέλλον των παιδιών, η ζωή και η υγεία ολωνών, η ποιότητα ζωής των γέρων, η κοινωνία στη λοταρία των επιλογών. Παίζεται όμως και το τέλος των απαλλαγών από τις ενοχές. Και ξέρουμε και ζούμε και μπορούμε να αλλάξουμε ρότα και ζωή και κόσμο. Σήμερα η αρχή, αύριο η συγκομιδή.

Έγραψε η Λιάνα Κανέλλη

Πηγή: Εφημερίδα «Ριζοσπάστης»

Σχολίασαν στο  olympia.gr  οι  :

Πέτρος είπε

Μαρτίου 14, 2012 στις 6:54 μμ

Απ’το κεφάλι βρωμάει το ψάρι.

Κι όταν οι επιλογές για το κανακάρι ή την κανακάρισσα είναι κολέγιο αθηνών (κι όλοι ξέρουμε την ελιτίστικη νοοτροπία με την οποία γαλουχείται εκεί μέσα το σκουπιδιαριό που λέγεται ελληνική μεγαλοαστική τάξη στην οποία παρεπιπτώντος ανήκεις και εσύ κα Κανέλλη) και στη συνέχεια μεταπτυχιακά στο άνδρο του ιμπεριαλισμού.., καταλαβαίνει και ο πιο αφελής ότι κοροϊδεύεις-εύετε. Για την αρχηγό σου μιλάω.

Εντάξει, ίσως να γλύτωσες την απροκάλυπτη ευθυγράμμιση με πολιτικές προδοσίας που σου επιφύλασε η δεξιά (αλλά και το Πασόκ αν το επέλεγες), αλλά όχι ότι η γουανα μπι τρίτος δρόμος προσδοκία πείθει.

Κάντε το συντομότερο δυνατό εσωτερικές εκλογές εκεί πέρα και απομακρύνεται το δυσλεκτικό, που θα έλεγε η Μαλβίνα, και ανέλαβε εσύ ή ο Μπογιόπουλος να τελειώνουμε ….

ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ. είπε

Μαρτίου 14, 2012 στις 6:59 μμ

Χαίρε Λιάνα.

Ωραία τα γράφεις.Ο λόγος ρέει. Τέρπει κι αφυπνίζει.

Εχεις εξάλλου και το χάρισμα. To Duente,θα μπορούσα να πώ.

Οπου σε πετυχαίνω,σε απολαμβάνω. Σε ”ρουφάω”.Μελετώ την

κάθε σου λέξη .Και είναι όλες μαγικές. Αρωματισμένες,με Ελλάδα.

Και στα περισσότερα που λές-γράφεις,έχεις δίκιο.Κρυστάλλινο δίκιο.

Ελάχιστοι θα μπορούσαν, να διαφωνήσουν μαζί σου.

Ομως , Λιάνα………………Ομως……….Ομως………..Ομως………

Σκέφτηκες ποτέ, πως σπαταλιέσαι φορώντας ταμπελλίτσα ;

Σκέφτηκες ποτέ,πως εσύ ΔΕΝ χωράς ΠΟΥΘΕΝΑ, παρά μόνον στην Πατρίδα ;

Λιάνα σοφή,Λιάνα ξεχωριστή,Λιάνα προικισμένη απ’τους ΘΕΟΥΣ,

αγαπημένη μας Λιάνα, ΜΗΝ περιχαρακώνεσαι. Είναι κρίμα.

Σέβας και θαυμασμός, ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.