Πρηνείς…

Τάχα μου…

Kαλέσαμε  στην χώρα μας τους γύπες,

ξαπλώσαμε  μονάχοι κατά γής…

και κάναμε οι ίδιοι τα κουφάρια,

ακούνητοι, αμίλητοι,

Πρηνείς…

Μη πιστευεις!  Ερεύνα !

Πρηνείς… με το ‘να χέρι στης
επαιτείας το πανέρι…
κουφάρια αυτοί , όχι Εμείς….
Μονάχοι ΝΑΙ, μα όχι κατά γης…
Γύπες σαν στούκας στο κεφάλι..
κι ώμοι πονεμένοι πασχίζαν
και σήκωνάν το…Τα μάτια
ψάχναν …ζητούσαν  φως…
Μέτωπο σ’ Ανατολή αντίκρυ,
Μάρμαρο το στήθος,κρατά ο ώμος..
Εμείς φωνάζαμε αεικίνητοι,
Πρηνείς αυτοί, μας “δείχναν” μ’ άλλο χέρι…
“Προβιά” φωνάζαν δήθεν τρομαγμένοι..
αλλά …  Πρηνείς και κακομαθημένοι….
Εμείς γυμνοί ορθώναμε κεφάλι…
ψαχνόμασταν μπας κι έχουμε τέτοια,
μια απο δώ,μιά απο κεί σταματημό ζητώντας…
Ξεχείλησε απ το είναι μας φωτιά , καημός και ζάλη..
Η Ελλάδα είναι σκεπη μας ,προβιά μας η σημαία…
Πρηνείς σωστά τρομάξανε το φως μας οταν ειδαν…
μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουν κάποιο θάμα,
Δε ψάχνουν δε ρωτούν , μονάχα επιστεύουν…
Μα ετσι μενουνε Πρηνείς, σκλάβοι ευτυχισμένοι…
χρυσά  ‘ναι τα μαλάματα και κρύβουν τους τα μάτια
βαρύτιμα υφάσματα σκεπάζουν τους τα πόδια μα
και τη σιδεριά που ΄ναι  γερά δεμένα….
Μη πιστευεις! Ερεύνα!

Περίοπας ,  με σπορά της Ολυμπιάδος .