Ξημερώματα του αγνώστου

Μέτωπο τραπεζιτών που αντιστέκονται εκβιαστικά στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών και το ουσιαστικό "haircut" του χρέους εν όψει, ή μου φαίνεται;  
Δηλώσεις Τρισέ ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας δεν θα δέχεται η ΕΚΤ ελληνικά ομόλογα είχαμε σήμερα. Οι οποίες με τη σειρά τους διαδέχτηκαν τις δηλώσεις Άκερμαν της DeutcheBank  χθες που ήταν αρνητικός σε "μεγάλο" κούρεμα και επίσης στην υποχρεωτική ανακεφαλαίωση των τραπεζών μιλώντας για μακροπρόθεσμη άντληση κεφαλαίων από τις αγορές...
Κοντά στους βασιλικούς πήγε να ποτιστεί κι η δική μας γλάστρα η ΑΛΦΑ που μίλησε για πιστωτικό γεγονός σε περίπτωση "μεγάλου" haircut 50% εκτοξεύοντας απειλές εκ των ένδον και "εκτιμώντας" αντικειμενικά ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να διοικήσουν τις τράπεζες(ενώ οι τραπεζίτες τα κατάφεραν θαυμάσια βουλιάζοντας τον πλανήτη!). Πριν την ΑΛΦΑ βέβαια έχουν αρχίσει τα όργανα από τον κ.Παπαδήμο(σύμβουλο του Πρωθυπουργού παρακαλώ) που κόντρα στην διαφαινόμενη κυβερνητική άποψη υπέρ μεγαλύτερου κουρέματος, είπε πως δεν νομιζει ότι η Ελλάδα θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο! Για ποια Ελλάδα μιλούσε άραγε; Μάλλον των τραπεζιτών και των παπαγάλων τους (Κώνστα και λοιπών υπαλλήλων) Ανάμεσα σε όλους η UBS που υποστηρίζει κούρεμα 70% για άλλους δικούς της λόγους! Ένας κανονικός πολτός γεγονότων που σε πρώτη ανάγνωση δεν βγάζουν νόημα. .. Είναι γνωστό οτι με την υποχρεωτική ανακεφαλαίωση των τραπεζών-που είναι εκ των ων ουκ άνευ όπως έχουν καταντήσει χωρίς κεφάλαια, σε κρίση εμπιστοσύνης, κανονικό φρένο αντί μοχλός και χρηματοδότης στην ανάπτυξη- παίρνει τις τράπεζες από τα χέρια των σημερινών τραπεζιτών που ουσιαστικά τις έπαιξαν και τις έχασαν κανονικά στα στοιχήματα και το τζόγο των αγορών.
Είναι ακόμη σαφές μάλλον σε όλους πια(είτε το ομολογούν είτε όχι), ότι το Ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς γενναία περικοπή του. Ενώ τεχνικά μιλώντας, αν αυτό γίνει θα μπορούν και οι λογικές δόσεις να αποπληρώνονται αλλά και η έξοδος στις αγορές που τώρα είναι μόνο αφορμή για χαμόγελα, να έχει νόημα και ορίζοντα αφού όποιος μπορεί να πληρώνει τα χρέη του μπορεί -γιατί όχι;-να είναι και πελάτης των αγορών κεφαλαίου.
Είναι επίσης καθαρό οτι δεν μπορεί να γίνει ανακεφαλαίωση χωρίς ουσιαστικό κούρεμα του ελληνικού(μόνον;) χρέους, αφού δεν μπορεί το Ταμείο της Ευρώπης να δίνει 2 φορές λεφτά στους τραπεζίτες, μια για να ανακεφαλαιώνουν και μια μέσω της Ελλάδας για να τους τα δώσει πίσω ως χρέος.
Είναι τέλος άλυτος γρίφος το πως θα καταφέρουν να κάνουν ανακεφαλαίωση και επομένως ουσιαστικό haircut, πείθοντας τους κατόχους ομολόγων και κυρίως τους τραπεζίτες -που δεν το θέλουν όπως βλέπουμε εκτός των άλλων και για δικούς τους προσωπικούς υπαρξιακούς λόγους- να συμμετέχουν "εθελοντικά" ούτως ώστε να μην έχουμε πιστωτικό γεγονός που ένας Θεός(κυριολεκτικά) ξέρει τι τσουνάμι κερδοσκοπικών απαιτήσεων σέρνει πίσω του. Είναι μάλλον παράλογο επίσης να σκεφτεί κανείς πως όλοι όσοι αγόρασαν τα θρυλικά πλέον CDS's και είναι έτοιμοι να "πανηγυρίσουν" τρελά κέρδη θα μείνουν  με σταυρωμένα χέρια παρακολουθώντας απλά τις εξελίξεις χωρίς να παρεμβαίνουν.
Οι ασχολούμενοι λίγο πιο προσεκτικά ξέρουν ότι το πρόβλημα με το σκάσιμο χρεών δεν είναι κυρίως τα χρέη που είναι υπολογισμένα, αλλά ο άγνωστος και πολύπλοκος ωκεανός στοιχημάτων CDS's που ακολουθεί, που είναι σήμερα το πιο χρήσιμο παράδειγμα για να καταλάβει κανείς την έννοια της μαύρης τρύπας που ρουφάει πλανήτες στο εσωτερικό της.
Η κόντρα λοιπόν όλων με όλους φουντώνει.
Κράτη εναντίον τραπεζών, τραπεζίτες εναντίον τραπεζιτών, παικτών, κρατών και κερδοσκόπων, κερδοσκόποι εναντίον όλων. Με τους τραπεζίτες όμως να έχουν μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τους πολιτικούς που τόσον καιρό χρηματοδοτούν και κρατούν στις κυβερνήσεις, όπως επίσης και με τα ΜΜΕ που κυρίως συντηρούνται από τις χορηγίες των "κοινωφελών" αυτών ιδρυμάτων.
Στη μέση όλων αυτών των διασταυρούμενων πυρών, βρίσκονται εκείνοι που είναι τα πραγματικά θύματα που ούτε ήξεραν τι συνεβαινε τόσα χρόνια πίσω από τα νούμερα και τους θριάμβους των καπιταλιστικών "αναπτύξεων", ούτε φυσικά έχουν την ευθύνη για όσα έγιναν.
Ποιοι είναι αυτοί; Οι λαοί.. Οι απλοί άνθρωποι που ενώ φυσικά δεν θα εμπιστευόντουσαν ούτε εκατοστάρικο για μια βδομάδα σε όλο αυτό τον συρφετό "αμφιλεγόμενων" όντων για να είμαι ακραία ευγενικός, για έναν διαβολικά ανεξήγητο λόγο τους εμπιστεύτηκαν ολόκληρη τη ζωή και το μέλλον τους.

Και τώρα τι κάνουμε εμείς για μας;

Θα συνεχίσουμε θεατές;

Το πιστεύει κανείς αλήθεια;    του Γιώργου Σαρρή