ΚΟΙΤΑΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ; Το «Κόμπλεξ του Ιεχωβά»

Το «Κόμπλεξ του Ιεχωβά» και η Πολιτική ηγεσία, στα χρόνια των κεχαγιάδων, των Εμίρηδων και των Κακομοίρηδων…

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ

Ο όρος «κόμπλεξ του Ιεχωβά» (στα αγγλικά“Jehovah complex”) χρησιμοποιείται από την αναλυτική ψυχολογία για να περιγράψει έναν τύπο νεύρωσης κατά τον οποίο το άτομο χαρακτηρίζεται από εγωϊστική μεγαλομανία. Σύμφωνα με τη σχολή του Γιουνγκ, το άτομο που διακατέχεται από αυτό το κόμπλεξ έχει ξεπεράσει πλέον τη φάση του ναρκισσισμού και λατρεύει μια εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού του. Ζει σε μια ψευδαίσθηση προσωπικού μεγαλείου και «παντοδυναμίας».

Ήμουνα νιος και γέρασα με τις φιγούρες κάποιων μουσάτων, που παρίσταναν το 1975 τους πένητες αλλά… επαναστάτες, το 1979 τους «παράγοντες» για να φτάσουν την δεκαετία του ΄90 να πετάνε τετράκιλες τσιπούρες έξω από τα παράθυρα των εστιατορίων της Μυκόνου:

Το κόλπο ήταν απλό, επανελάμβαναν μανιερικού τύπου νεολογισμούς στα αμφιθέατρα, στις διαδηλώσεις, στις

κομματικές συνεδριάσεις, στα αμφιθέατρα με ουρλιαχτά, μορφασμούς και κινήσεις που παρέπεμπαν ευθέως σε προκλητή εκδήλωση Υστερίας.

Τα κόμματα έχουν ανάγκη την θεατρικότητα, την ίδια την βάση της Κομέντια ντελ Άρτε για να περάσουν στον… απλό λαό, εύκολα κλισέ, όπως απαιτεί η Ψυχολογία της Μάζας.

ΚΟΙΤΑΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ;

Μην μου πείτε ότι δεν έχετε δει τουλάχιστον ένα-δυο υπουργούς με ΜΑΝΙΑΚΟΜΟΡΦΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ μπροστά στις κάμερες; Μόνον ο αλήστου μνήμης Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε ξεφύγει τόσο σε… ορατά «αισθητικά αποτελέσματα ψύχωσης».

Και όμως οι συγκεκριμένοι θα μπορούσαν να ήταν, ήταν δηλαδή, έμοιαζαν, μια χαρά άνθρωποι. Είχαμε καθίσει μαζί σε γήπεδα, σε διαλέξεις, σε καφέ: τίποτε δεν τους έλειπε, το αντίθετο μάλιστα. Ίσως εκεί να κρύβεται η αλήθεια του Καρόλου Γιουνγκ, δεν κρύβεται πίσω από όλα μόνο το σεξ αλλά η Εξουσία, η υπέρτατη μορφή ηδονής (για ελλειμματικές προσωπικότητες) που περιλαμβάνει και το σεξ, για όσους το ονειρεύονται ή έχουν εθιστεί στην απόλαυση του μέσω ιεραρχίας…

Δεν σταματούν εκεί τα-άφθονα-παραδείγματα: πριν λίγο καιρό είχαμε υπουργό με εμφανή υπερταχή λόγο. Το έβλεπε όλη η Ελλάδα. Πλην των«συνδαιτημόνων»…

Και φυσικά βλέπουμε τις μονομαχίες των κομματικών εκπροσώπων στα πάνελ της τηλεόρασης, με κινούμενες, ομιλούσες μάσκες, τύπου θεάτρου Καμπούκι που ξαφνικά εξεγείρονται, φωνάζουν, επαναλαμβάνουν κλισέ, μέχρι να σβήσουν τα φώτα και να αρχίσουν τα γελάκια με τους «αντιπάλους», τους καμέραμεν, τους άνκορμεν.. Ο ορισμός της Λυκοφωτικής Αντίδρασης…Και καλά, δεν μπορείς να τους πεις…

ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΘΕΩΝΟΥΝ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ «ΤΑΥΤΙΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ» ΥΠΟΥΡΓΟΙ,ΚΑΝΑΛΙΑ,ΣΤΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΑΝΤΟΣ ΕΙΔΟΥΣ…

«Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν ‘τεχνοκράτης’ δεν είναι ουδέτερη λέξη.» [A. Παπανδρέου, Ομιλία σε αντιπροσώπους Κλαδ. Οργανώσεων ΠΑΣΟΚ, 10-7-75, ο.π., σ.150]

Τι ήταν οι… τεχνοκράτες; Απελπισμένοι μουσάτοι του ΄70, του ΄80, γιάπηδες του ΄90 που μετεξελίχθηκαν σε αυτό που πάντοτε ζήλευαν: τα πλούσια σόγια του χωριού τους… Και τώρα τα σπουδαγμένα στην Εσπερία τέκνα των Κολίγων της Αριστερής- Σοσιαλιστικής Παρασιτοκαλλιέργειας…

Αν έχετε προσέξει από τα παλιά χρόνια, όταν π.χ. προβαλλόταν η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» ο κόσμος δεν θύμωνε τόσο με τους τσιφλικάδες, όσο με τα τσανάκια τους που με τις φάτσες του Ανέστη Βλάχου κ.α. ενσάρκωναν εκείνο που μέσα μας ήταν απεχθές: την ξεφτίλα επί χρήμασι ή την εκχώρηση υπηρεσιών με υπερβάλλοντα ζήλο, έναντι πινακίου εξουσίας…

Η Υπεραναπλήρωση (μηχανισμός άμυνας που το άτομο καταπνίγει τις επιθυμίες του και στη συνέχεια υιοθετεί άλλες συνειδητές στάσεις και μορφές συμπεριφοράς για να αντισταθμίσεις τις απώλειες…

Είναι αδύνατον κανείς να θυμηθεί κανείς πόσοι ατσίγαροι (όπως εμείς φυσικά) κάποτε «νεολαίοι» έκαναν επάγγελμα και επένδυσαν (σωστά όσον αφορά το… επιχειρείν χωρίς οικονομικό κόστος) στην στελεχική τους ανάδειξη μέσω κομματικών μηχανισμών: τα σοσιαλιστικά ,κομμουνιστικά, αριστερά, οικολογικά κόμματα υπήρξαν ο μεγαλύτερος «Συντονισμός Ομολόγων Υστερικών Προσωπικοτήτων» της Νεότερης Ιστορίας μας. Με το αζημίωτο βέβαια από τους «ευαίσθητους» (εναντιωτικούς-προκλητικούς στην πραγματικότητα) νέο-Διπλαράκηδες…

Και όπως λένε οι Ιταλοί: ο ασθενής μπορεί να θεραπευθεί, ο «υγιής» όχι!

Είναι αδύνατον να θυμηθεί σήμερα κανείς, πόσοι μετέπειτα Brokers, τοκογλύφοι, ιδιοκτήτες βιλλών και σκαφών,off-Shore και ενοικιαστές βιζιτών(για ποιο άλλο λόγο μια όμορφη κοπέλα θα πήγαινε μαζί τους;) υπήρξαν αριστεριστές, πειθαρχικοί κομμουνιστές, παλιάτσοι της πολιτικής ανεκδοτολογίας και παραδοξολογίας, θιασώτες της… Πνομ Πενχ και του Βόρειου Καλιμπαντάν για να καταλήξουν γραβατωμένοι τηλέ-βλάχοι!

Εδώ η «αθώα» τότε ΠΑΣΠ στην ΑΣΟΕΕ, το 1975νομίζω,είχε βάλει προς επίλυσιν μέσω ψηφοφορίας το περίφημο ερώτημα «αν υπάρχει Θεός»… Ο Ύψιστος γλίτωσε την «Εργασιακή Εφεδρεία» με μία μόνη ψήφο!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΥΝΑΡΘΡΟΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ…ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΗΣΟΥΝ(για ύστατη) ΦΟΡΑ!

Είναι οι παρακμάσαντες «παράγοντες» του τρυκ της… λεκτικής αριστεράδας, με την συνδρομή Δεξιών που είχαν παραμείνει θαυμαστές των παλαιοκομματικών κομματαρχών της Ε.Ρ.Ε που θαύμαζαν ως παιδιά, όταν τους κερνούσαν γκαζόζες στα καφενεία.

Σήμερα, ακόμη εκεί, στο 12 παρά 5, καλοστεκούμενοι αλλά με άσπρα πια μαλλιά, ελπίζουν ακόμη σε μία θέση, έστω και πρόσκαιρη, σε μια ακόμη καλή μπάζα, σε μια ιδιαιτέρα που θα μπορούσε να τους φιλέψει την αγάπη που προφανώς δεν γνώρισαν από μάνα, από γκόμενα, από ερωμένη λόγω των υπαρκτικών κουσουριών τους…

Γιώργος Παπανδρέου: «Πριν από 2 χρόνια, ο Λαός μας ζήτησε να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας από βάρη και δουλείες. Ζήτησε Επανάσταση. Την Επανάσταση του αυτονόητου! Να κάνουμε όλες εκείνες τις μεγάλες τομές που θα επιτρέψουν στη χώρα μας να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητές της. Αυτό κάνουμε. Αυτό προσπαθούμε. Αυτός είναι ο στόχος μας. Να ξεφύγουμε όλοι από τους περιοριστικούς ορίζοντες του μικρόκοσμου μας και να κοιτάξουμε το κοινό μας συμφέρον. Το καλύτερο για όλους.»

Αν υπάρχει κάτι στην Σχιζοφρένεια που ικανοποιεί το υποκείμενο, είναι η… πλούσια εσωτερική ζωή: η αυτοπραγμάτωση μέσω σκέψεων, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα!

Και το μίσος εκεί επικάθηται, για το μακρινό χωριό που γεννήθηκαν οι νεολαίοι, κάποτε «Υιοί του Φωτός»,από όπου έως ότου γίνουν υπουργοί, παράγοντες, μεσολαβητές, στελέχη έστω που… να αισθάνονται ως θεόσταλτο καθήκον απέναντι στην πλέμπα, το να μπορούν να αλλάζουν κόμματα, απόψεις, θέσεις «επειδή προφανώς είναι (ουρλιάζουν τα αρνάκια μέσα τους)ανώτεροι από τους άλλους»!

Το ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ-ΕΚΠΟΜΠΗΣ εδώ βρήκε τον ορισμό του και θα έπρεπε στη σχετικό άρθρο να υπάρχουν φωτό από διάφορους τραχανοπλαγιάδες που ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ «ΣΑΛΤΑΡΙΣΜΕΝΟΥΣ» ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΡΧΟΥΝ!

«Το κράτος δεν είναι ουδέτερος διαιτητής, αλλά ταγμένο στην υπηρεσία της εκάστοτε άρχουσας τάξης, ενός κατεστημένου.» [A. Παπανδρέου, Λόγος στην Κέρκυρα, 9-8-1975, ο.π., σ. 168]

Όσοι το ξέχασαν, έχασαν τα πόστα (τον καιρό που έπρεπε) και τώρα πρέπει να κοπιάσουν: σε Προτεκτοράτα οι Εξαρτημένες Προσωπικότητες είναι βέβαια το πιο χρήσιμο προιόν, συχνά μάλιστα αποτελούν την πρώτη ύλη του σώματος των Προδοτών…

Παρανοική η σημερινή πραγματικότητα;

Ας δούμε ένα κείμενο… και σκεφτείτε αν σας θυμίζει συμπεριφορά πολιτικού, επιχειρηματία, «αναλυτή» κ.α. τηλεοπτικού ή κρατικού, ακόμη και… life stylικού Χατζηαβάτη:

«…Η παράνοια χαρακτηρίζεται από σοβαρά, χρόνια αισθήματα καταδίωξης, δυσπιστίας, φιλυποψίας και υπερβολικής σημασίας που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Παρατηρείται σε πολλές ψυχιατρικές παθήσεις και σπάνια υπάρχει ως ξεχωριστή παθολογική οντότητα.

Στα άτομα με τη χρόνια αυτή ψυχοπαθολογική διαταραχή της προσωπικότητας, δημιουργούνται διαρκή προβλήματα στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους και στο επαγγελματικό περιβάλλον.

Υπάρχουν διάφορες μορφές παράνοιας. Σε αυτές περιλαμβάνονται η συζυγική παράνοια, η ερωτομανία και η υποχονδριακή παράνοια. Υπάρχουν επίσης διάφορες μορφές παρανοϊκών διαταραχών όπως η παρανοϊκή προσωπικότητα, η παρανοϊκή διαταραχή με αυταπάτη και η παρανοϊκή σχιζοφρένεια.

Τα συμπτώματα της παράνοιας και των παρανοϊκών διαταραχών περιλαμβάνουν:

1.Έντονες, ψηλού βαθμού, παράλογες υποψίες και δυσπιστία στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους που συχνά συνοδεύονται από θυμό, οργή, μίσος, εχθρότητα και κατάχρηση εμπιστοσύνης!

2.Τα άτομα με παρανοϊκή προσωπικότητα υποφέρουν λόγω του ότι αγωνιούν υπερβολικά ότι άλλοι άνθρωποι έχουν κρυμμένα κίνητρα εναντίον τους. Υποθέτουν παράλογα ότι οι άλλοι τους κατηγορούν πίσω τους και συνωμοτούν εναντίον τους

3.Οι ασθενείς αδυνατούν να αναγνωρίσουν τα δικά τους υπερβολικά, ατεκμηρίωτα, αρνητικά αισθήματα που έχουν έναντι των άλλων ανθρώπων

4.Άκαμπτη και απροσάρμοστη συμπεριφορά που μπορεί να ενοχλεί και να προκαλεί το θυμό άλλων

5.Υπερβολική ευθιξία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κοινωνική απομόνωση, δυσκολία συνεργασίας με άλλους

6.Αμυντική συμπεριφορά του ατόμου που προκύπτει λόγω ότι φαντάζεται ότι υπόκειται σε κριτική, φόβων ότι οι άλλοι τον παραπλανούν ή τον εκμεταλλεύονται χωρίς να υπάρχουν λογικές ενδείξεις ή αποδείξεις για κάτι τέτοιο

7.Απότομη, πεισματική, φιλόνικη, τελειοθηρική, στενόμυαλη συμπεριφορά του ατόμου που θέλει να έχει πάντα δίκαιο

8.Οι παρανοϊκοί δυσκολεύονται ή δεν μπορούν να συγχωρούν και να ξεχνούν μια διαφορά

9.Αδυναμία χαλάρωσης, διαρκής ενασχόληση με νομικές υποθέσεις κ.α.

10.Δυνατότητα βίαιης συμπεριφοράς

Οι αιτίες

Οι αιτίες που προκαλούν την παράνοια είναι άγνωστες. Οι μηχανισμοί που οδηγούν στην ψυχοπαθολογική αυτή κατάσταση, έχουν σχέση με ανεπάρκεια διαφόρων νοητικών και συναισθηματικών λειτουργιών που ελέγχουν τη λογική σκέψη και τη σημασία που δίνεται σε έννοιες στη ζωή του ασθενούς.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ:ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ;

Α, αυτό ήταν να απαντηθεί πριν 1-2 χρόνια. Τώρα ας …ηρεμήσουμε. Για όλα θα φροντίσει το ένστικτο της Αυτοσυντήρησης. Και για την ανταπόδοση θα αρκέσει η μεταφορά του «θυμού» και της «θλίψης» από τον Φλοιό του Εγκεφάλου, στα Υποφλοιώδη… Όποιος δεν αφήνει τον ατμό να ξεφύγει από την χύτρα, θα την δει να σκάει στα χέρια του…

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Υπάρχουν πολύ λίγα τέρατα που να δικαιολογούν το φόβο που έχουμε γι’ αυτά. André Gide, 1869-1951, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1947

Υ.Γ. Πολλοί αισθανόμαστε μέσα μας φόβο. Το θάρρος-έλεγε μια ψυχή που βιάστηκαν να στείλουν στον κόσμο που δεν υπάρχουν τροχαία ατυχήματα- είναι φτιαγμένο από χίλιους φόβους… Η αν προτιμάτε BobDylan « Ήρωας είναι κάποιος που αντιλαμβάνεται την ευθύνη που συνοδεύει την ελευθερία…»