...Ε ί μ α σ τ ε και μεις Ε δ ώ .!: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΔΥΣΗ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ “ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ”

Του ξερίζωσαν τα μαλλιά και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου. Απίστευτες εικόνες φρίκης.

Για να δούμε ποιος ήταν και είναι ο Καντάφι, ΟΜΩΣ…

Πρώτα, τι λένε οι “Α- Ρ- Δ”, που μαγάρισαν και το διαδίκτυο, πλέον:

“Υπάρχουν πληροφορίες, (: από τον …περιπτερά της γωνίας), που τον θέλουν να έχει σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή της ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας.
Μήπως λοιπόν οι ελληνικές στρατιωτικές σπουδές του Καντάφι βόλευαν και τον ίδιο αλλά και τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις της δεκαετίας του 1980, που είχαν τις καλύτερες των σχέσεων με το καθεστώς;

Πάντως όπου κι αν σπούδασε, η επιμέλεια στην παρακολούθηση των μαθημάτων του, δεν τον βοήθησε να γίνει μεγάλος στρατάρχης, αλλά ένας ραδιούργος πραξικοπηματίας.

Λίγα χρόνια μετά την αποφοίτησή του, ο νεαρός αξιωματικός που βλέπετε στην ασπρόμαυρη φωτογραφία ηγήθηκε πραξικοπήματος με το οποίο ανέτρεψε τον βασιλιά Ίντρις, ο οποίος δεν θα το πιστέψετε αλλά την 1η Σεπτεμβρίου 1969 που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα εναντίον του βρισκόταν στην Ελλάδα! Και μάλιστα ήταν στα Καμένα Βούρλα για λόγους υγείας.

Ο Καντάφι ήταν τόσο αδίστακτος από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, που κράτησε σε κατ΄ οίκον περιορισμό το γιό του βασιλιά για περισσότερο από 15 χρόνια! (: Αρχαία τακτική η ομηρεία του διαδόχου κάποιου θρόνου, για την εξασφάλιση της μη διεκδίκησης της ηγεμονίας- αρχής- βασιλείας, η οποία, μάλιστα, εθεωρείτο ευνοϊκός διακανονισμός, αφού η άλλη λύση ήταν η θανάτωση. Ο Φίλιππος ο Β΄, πχ, ήταν όμηρος στην Θήβα για να τηρήσει ο πατέρας του, Αμύντας Γ΄ την ειρήνη).

Γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1942, στη Σύρτη. Το 1961, (: δηλαδή, 19 ετών), διώχτηκε εξαιτίας της ακτιβιστικής δράσης του και βρέθηκε στην Αθήνα όπου και τον κάναμε αξιωματικό”.

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=66162&catid=9

+++

Αυτό το δείγμα φθάνει. Έτσι κι αλλιώς, όλοι βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, πώς θάβουν τον Καντάφι όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

&$@&$@

Χρονολόγιο με την ιστορία της Λιβύης, (γραμμένο το 2010)

Οι αρχαιότερες ιστορικές μαρτυρίες της Λιβύης, την συνδέουν με τις Φοινικικές αποικίες στην περιοχή το 1000 πΧ – 500 πΧ. Τον 6^ο αιώνα πΧ τα φοινικικά λιμάνια στην Λιβύη κατακτούνται από τους Καρχηδόνιους οι οποίοι μέχρι τον 5^ο πχ αιώνα έχουν γίνει μια μεγάλη αυτοκρατορία. Μετά την δεύτερη καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους, η βορειοδυτική Λιβύη μετατρέπεται σε ρωμαϊκή επαρχία που στην συνέχεια γίνεται αυτόνομη και ονομάζεται Τριπολιτάνια. Μέχρι το 74 πΧ η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ελέγχει μεγάλο μέρος της Κυρηνέας. Καθώς η δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξασθενεί, και το Βυζάντιο γεννιέται, οι Βάνδαλοι καταφέρνουν να κατακτήσουν την Λιβύη το 455 μΧ.

643 : Οι Άραβες κατακτούν την βορειοανατολική Λιβύη και μετατρέπουν την περιοχή σε επαρχία της μουσουλμανικής αυτοκρατορίας που κυβερνάται από την Μεδίνα στην σημερινή Σαουδική Αραβία.

647 : Η Τριπολιτάνια πέφτει στους Άραβες και για 500 χρόνια όλη η περιοχή εξισλαμίζεται και ασπάζεται την αραβική κουλτούρα.

1146 : Οι Σικελοί κατακτούν την Τρίπολη και την Κυρηνέα.

1521 : Η Τρίπολη και η περιοχή της Λιβύης περνά στην Οθωμανική αυτοκρατορία που καταστρέφει τις αποικίες των χριστιανών στην βόρειο Αφρική.

1711 : Άνοδος της δυναστείας των Καραμανλί (!!) που προστατεύουν τις δραστηριότητες και τα συμφέροντα των πειρατών της Μεσογείου, γεγονός που εξοργίζει τους Ευρωπαίους ηγέτες. Παρ’ όλα αυτά το εμπόριο μεταξύ Λιβύης και Ευρώπης ανθίζει καθώς σκλάβοι από την Αφρική μεταφέρονται στην Αμερικανική ήπειρο.

1835 : Καθώς η δυναστεία των Καραμανλί χάνει την δημοτικότητα της εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων που έφερε η πάταξη της πειρατείας και των σκλαβοπάζαρων, ο Οθωμανός σουλτάνος αποσύρει τον νόμιμο εκπρόσωπο του από την Τρίπολη αλλά ολόκληρη η Λιβύη παραμένει οθωμανική.

1843 : Ο Μοχάμεντ Ιμπν Αλί Σανούζιχ δημιουργεί μία νέα ισλαμική σέκτα, τους Σανούζιχ και κερδίζει πολλούς οπαδούς σε όλη την Λιβύη καθώς διαλέγει την Κυρηνέα ως έδρα του.

Σύγχρονη Ιστορία

1911 : Οι Ιταλοί εισβάλλουν και η μάχη για την Λιβύη ξεκινά με τους Σανούζιχ να ηγούνται της Λιβυικής αντίστασης.

1912 : Η οθωμανική αυτοκρατορία αποκυρήσσει την κυριαρχία της στην Λιβύη.

1929 : Η περιοχή της Τρίπλη και της Κυρηνέας ενώνονται υπό Ιταλική κατοχή.

1931 : Τέλος της Ιταλικής αποικιοκρατίας καθώς οι Σανούζιχ κερδίζουν.

1943 : Με την καταστροφή του Άφρικαν Κορπς και τον διωγμό των Γερμανικών στρατευμάτων από την Αφρική, η Λιβύη μοιράζεται μεταξύ Άγγλων και Γάλλων.

1949 : Η Κυρηνέα γίνεται ανεξάρτητο εμιράτο με τον εμίρη Σαγίντ Ίντρις Σανούζιχ ηγέτη. Στις 21 Νοέμβρη ο ΟΗΕ αποφασίζει την δημιουργία ενός ενωμένου Λιβυκού βασιλείου στα επόμενα 2 χρόνια.

1951, 24 Δεκέμβρη : Ο βασιλιάς και εμίρης Σαγίντ Ίντρις διακυρήτει την ανεξαρτησία του ενωμένου βασιλείου της Λιβύης.

1952 : Πρώτες εκλογές για κοινοβούλιο.

1953 : Η Λιβύη εισέρχεται στον Αραβικό συνασπισμό.

1954 : Η Βρεττανία κι η Αμερική παίρνουν το δικαίωμα να διατηρούν βάσεις στην Λιβύη για τα επόμενα 20 χρόνια.

1955 : Η Λιβύη γίνεται αποδεκτή στον ΟΗΕ.

1956 : Πετρέλαιο ανακαλύπτεται στην ενδοχώρα και 2 αμερικανικές εταιρείες αναλαμβάνουν την άντληση και διάθεση του δίνοντας στο κράτος το 70% των κερδών.

Ο βασιλιάς Ίντρις

1969, 1^η Σεπτέμβρη : Ο βασιλικός οίκος ανατρέπεται από μία ομάδα στρατιωτικών. Ο 27χρονος Μοαμάρ Καντάφι ηγείται του επαναστατικού συμβουλίου. Μέχρι το τέλος του χρόνου, εθνικοποιούνται τράπεζες, πετρελαϊκές εταιρείες και βιομηχανίες. Ο Καντάφι πολιορκεί της αμερικανο-βρεττανικές βάσεις και ζητά την άμεση απομάκρυνση τους.

1970 : Τα τελευταία αμερικανικά στρατεύματα εγκαταλείπουν την χώρα. Οι Ιταλικές επιχειρήσεις εθνικοποιούνται κι ο Καντάφι κάνει κινήσεις για την ένωση όλων των Αραβικών κρατών της περιοχής σε ένα.

Με τον Νάσερ

1972 : Υπογράφεται ένωση Λιβύης με Αίγυπτο και αργότερα με Τυνησία αλλά η συμφωνία καταρέει σε λίγες ώρες. Ο Καντάφι προχωρά σε κοινωνικές μεταρυθμίσεις καταργώντας τους ισλαμικούς νόμους που καταπιέζουν τις γυναίκες και δίνοντας τους ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα με τους άντρες. Συγχρόνως γίνεται πρωταγωνιστής στην προσπάθεια δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους και σπαταλά μεγάλα ποσά για την χρηματοδότηση των Παλαιστινιακών επαναστατικών ομάδων.

Αύγουστος του 1973 στην Λιβυκή έρημο

1975 : Αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Μουαμάρ Καντάφι: Ο επαναστάτης που έγινε τύραννος

1977, 2 Μαρτίου : Η Λιβύη ονομάζεται Τζαμαχιρίγια, κράτος του λαού.

1978 : Η οικονομία οικοδομείται σε σοσιαλιστικές βάσεις. Ο Καντάφι εκδίδει την πράσινη βίβλο η οποία προβλέπει την διακυβέρνηση της χώρας από λαϊκές επιτροπές χωρίς την παρουσία κομμάτων. Ο ίδιος δεν κατέχει κανένα αξίωμα αλλά παραμένει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Λιβύης.

1981 : Η άνοδος του Ρόναλντ Ρίγκαν στην προεδρία των ΗΠΑ φέρνει έντονη κρίση μεταξύ των δύο χωρών, (σσ: Αρχίζουν να συστήνονται αυτοί που ονομάσθηκαν αργότερα ”Neo- Con_servative”, εξέλιξη των οποίων είναι και οι σημερινοί “Τσαγάδες”).

1982 : Τον Μάρτιο ξεκινά εμπάργκο των ΗΠΑ.

1983 : Τον Ιούνιο οι πράσινες ταξιαρχίες της Λιβύης εισβάλλουν στο βόρεια Τσαντ.

1984, 8 Μαϊου : Απόπειρα δολοφονίας του Καντάφι. Εμπλέκονται αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

1985 : Τον Σεπτέμβρη, η Λιβύη διώχνει εκτός συνόρων 100,000 μετανάστες εργάτες, (: να που γίνεται, όταν υπάρχει η βούληση), γεγονός που δυσαρεστεί την γειτονική Τυνησία και Αίγυπτο που κλείνουν τα σύνορα τους.

1986, 17 Απριλίου : Ο πρόεδρος Ρίγκαν κατηγορεί τον Καντάφι για έκρηξη βόμβας στην Γερμανία που στοίχισε την ζωή ενός αμερικάνου στρατιώτη και διατάζει τον βομβαρδισμό της Τρίπολης σε μια προσπάθεια να σκοτώσει τον Καντάφι. Όπως αποδείχθηκε αργότερα ο Καντάφι δεν είχε καμία σχέση με την βομβιστική επίθεση αλλά κατά τον βομβαρδισμό σκοτώνεται η κόρη του. Οι ΗΠΑ δεν σχολιάζουν το γεγονός.

1987 : Η Λιβύη χάνει το βόρειο Τσαντ.

1988 : Απελευθερώνονται οι πολιτικοί κρατούμενοι και τα σύνορα με Αίγυπτο και Τυνησία ξαναανοίγουν. Βομβιστική επίθεση σε πτήση για το Λόκερμπι της Σκωτίας. Η διεθνής κοινότητα στρέφεται προς τον Καντάφι για απαντήσεις γνωρίζοντας πως χρηματοδοτεί τέτοιες επιχειρήσεις.

1989 : Ενέργειες κατά της ισλαμιστικής οργάνωσης Τζιχάντ με 1500 συλλήψεις. Τον Φεβρουάριο υπογράφεται η ένωση Μαγκχρέμπ στην οποία συμμετέχουν η Μαυριτανία, το Μαρόκο, η Αλγερία, η Τυνησία κι η Λιβύη.

1991 : Αλλεπάλληλες επισκέψεις του Καντάφι στο Κάιρο ενισχύουν τις σχέσεις με την Αίγυπτο.

1992, Απρίλιος : Η Λιβύη αρνείται να παραδώσει 2 ύποπτους για την αεροπορική επίθεση του Λόκερμπι κι ο ΟΗΕ επιβάλει σκληρές κυρώσεις.

1995, 1^η Σεπτέμβρη : Προσπαθώντας να σταματήσει την επικείμενη ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, ο Καντάφι ζητά την απέλαση από όλες τις Αραβικές χώρες, όλων των Παλαιστίνιων μεταναστών και προσφύγων, (: ακαταλαβίστικο αυτό… Κανένας καμιά εξήγηση, πάιδες;). Η Λιβύη ξεκινά την απέλαση Παλαιστίνιων αλλά σταματά μετά από 2 μήνες.

1999, 13 Φεβρουαρίου : Η Λιβύη δέχεται να παραδώσει τους 2 υπόπτους της υπόθεσης Λόκερμπι για δίκη στην Ολλανδία. Ο ΟΗΕ σταματά μερικές από τις οικονομικές κυρώσεις.

2000 : Βελτιώνονται οι σχέσεις με Μαρόκο και Αίγυπτο.

2003, 12 Σεπτεμβρίου : Η Λιβύη πληρώνει αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων της πτήσης Λόκερμπι και ο ΟΗΕ σταματά όλες τις οικονομικές κυρώσεις.

2004, 20 Σεπτέμβρη : Διπλωματικές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Λιβύης αποκαθίστανται ύστερα από διακοπή 30 ετών.

Πρόσφατα -προ διετίας- (: το 2008, δηλαδή), η Κοντολίζα Ράις επισκέφθηκε την Τρίπολη*, σημαίνοντας την αφαίρεση της Λιβύης από τη λίστα των χωρών ύποπτων για τρομοκρατία.

Πηγή: http://paralogooo.blogspot.com/2011/02/blog-post_9935.html

—————

* http://filologos10.wordpress.com/2011/08/27

&&&

… Αποκατέστησαν τη Λιβύη, (16 – 05 - 2006)

Με τον Αραφάτ, μετά από αεροπορικό δυστύχημα, το 1992

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τη Λιβύη, έπειτα από διακοπή 26 ετών, αποφάσισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες ολοκληρώνοντας έτσι μια πορεία προσέγγισης που είχε ξεκινήσει από το 2003, όταν η Τρίπολη δήλωσε ότι διαλύει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, η Ουάσιγκτον αποκαθιστά πλήρως τις διπλωματικές της σχέσεις με τη Λιβύη και σκοπεύει να ανοίξει «προσεχώς» πρεσβεία στην Τρίπολη. «Εξάλλου οι ΗΠΑ προτίθενται να βγάλουν τη Λιβύη από τη λίστα των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, αλλά και από την ετήσια λίστα των κρατών που δεν συνεργάζονται πλήρως με τις αντιτρομοκρατικές προσπάθειες» της αμερικανικής κυβέρνησης. Αμερικανός αξιωματούχος ανέφερε ότι η διαγραφή από τη λίστα των υποστηρικτών της τρομοκρατίας θα γίνει σε 45 ημέρες. Η Ε.Ε. χαιρέτισε την αμερικανική απόφαση, όπως και η Τρίπολη που έκανε λόγο για «νέα σελίδα» στις διμερείς σχέσεις. Ο Λίβυος υπουργός Εξωτερικών, Αμπντέλ Ραχμάν Σαλγκάμ, είπε ότι η χώρα δέχεται ευνοϊκά την κίνηση αυτή διευκρινίζοντας ότι «δεν είναι μονομερής», αλλά «αποτέλεσμα επαφών και διαπραγματεύσεων» που υπηρετεί «τα αμοιβαία συμφέροντα» των δύο πλευρών.

2004

Στην ουσία πρόκειται για το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε το 2003 με την απόφαση του Λίβυου ηγέτη Μοαμάρ Καντάφι να εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμα της Λιβύης, να διαλύσει τα όπλα μαζικής καταστροφής που διέθετε η χώρα και να τα στείλει για αποθήκευση στις ΗΠΑ[..]

Πηγή: http://archive.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=16.05.2006,id=751020

@$&@$&@

Ο Καντάφι κατηγορεί τη Δύση

(: Η συνέντευξη αυτή δόθηκε στις αρχές Μαρτίου)

Ο Μουάμαρ Καντάφι κατηγορεί τη Δύση ότι τον άφησε μόνο του στη μάχη κατά της τρομοκρατίας και τηνπροειδοποιεί για τις συνέπειες. Παράλληλα, ζητεί να σταλεί στη Λιβύη επιτροπή που θα αξιολογήσει την κατάσταση και θα ερευνήσει για τα περιουσιακά του στοιχεία.

«Εκπλήσσομαι από το γεγονός ότι κανένας δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι αυτή είναι μία μάχη κατά της τρομοκρατίας », αναφέρει σε νέα του συνέντευξη σε γαλλική εφημερίδα. (Διαβάστε: Συμμαχία Δύσης & αλ- Κάιντα στην Λιβύη (για …ανθρωπιστικούς λόγους). «Οι δικές μας υπηρεσίες συνεργάστηκαν με τη Δύση. Σας έχουμε βοηθήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Γιατί, λοιπόν, τώραπου πολεμάμε εμείς την τρομοκρατία μέσα στην ίδια μας τη χώρα, τη Λιβύη, κανένας δεν μας βοηθάει, σε αντάλλαγμα;», διερωτάται ο Λίβυος ηγέτης.

Ο Καντάφι, ο οποίος παραχώρησε τη συνέντευξη, στο αρχηγείο του στην Τρίπολη, προειδοποιεί ότι ο ιερός πόλεμος των φανατικών Ισλαμιστών, θα επεκταθεί στη Μεσόγειο, αν η επανάσταση στη Λιβύη, ενθαρρυμένη από την επιτυχία των δημοκρατικών εξεγέρσεων, στην Αίγυπτο και την Τυνησία, στεφθεί με επιτυχία.

«Θα δείτε τον Ισλαμικό ιερό πόλεμο μπροστά σας στη Μεσόγειο», λέει και τονίζει ότι «οι άνθρωποι του Μπιν Λάντεν θα επιβάλλουν την καταβολή λύτρων σε στεριά και θάλασσα. Θα επιστρέψουμε στις εποχές του Κοκκινογένη, (: “Barba- rossa“), των πειρατών, των Οθωμανών, που επέβαλαν φόρο σε κάθε πλοίο».

Ο Καντάφι αφού υπερασπίζεται τις επιδόσεις της διακυβέρνησής του στο εσωτερικό της Λιβύης, προειδοποιεί την Ευρώπη ότι θα αντιμετωπίσει μία πρωτοφανή εισροή λαθρομεταναστών στις ακτές της, αν τελικά οι εχθροί του τον νικήσουν.

Ιούνιος 2009

Στη συνέντευξή του στη Ζουρνάλ ντι Ντιμάνς, εμφανίζεται θετικός στην αποστολή μίας ερευνητικής επιτροπής «από τα Ηνωμένα Έθνη, ή την Αφρικανική Ένωση» για να εκτιμήσει την κατάσταση στη χώρα του.

Ο Λίβυος ηγέτης τονίζει πως «εάν η Γαλλία επιθυμεί να συντονίσει και να ηγηθεί της ερευνητικής επιτροπής, εγώ είμαι εύνους σε αυτό». «Ας αναλάβει γρήγορα η Γαλλία ηγετικό ρόλο, ας σταματήσει την απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ και ας κάνει να σταματήσουν οι ξένες παρεμβάσεις στην περιοχή της Βεγγάζης», προσθέτει.

Αδράχνει εκ νέου την ευκαιρία να χαρακτηρίσει τους εξεγερμένους ως αθύρματα «που έχουν γευθεί τα παραισθησιογόνα χάπια» που τους μοιράζουν στελέχη της Αλ Κάιντα «που έχουν έλθει από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, ή και την ίδια την Αλγερία.

Διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του, δηλώνει: «Εγώ ποτέ δεν πυροβόλησα κατά του λαού μου! Εδώ στη Λιβύη δεν πυροβολήσαμε κανέναν. Η ερευνητική επιτροπή θα το διαπιστώσει».

Ερωτηθείς για το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειάς του, απαντά πως ο ίδιος «δεν έχει παρά την τέντα» του. «Προκαλώ όλον τον κόσμο να αποδείξει πως διαθέτω έστω και ένα δηνάριο. Αυτό το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων, δεν είναι παρά μία πειρατεία που επιβάλλεται όλο και περισσότερο πάνω στα χρήματα του λιβυκού λαού».

Ιούλιος 2009, G8, L’Aquila, Ιταλία