Το πείραμα των 10 πιθήκων και η ..

.. πολιτική σοβαρότητα

Γράφει η ΑΛΕΞΙΑ ΣΚΟΥΤΑΡΗ   8 Νοεμβρίου 2010 .

Σε μία από τις πιο διάσημες σκηνές των Αδελφών Μαρξ στην ταινία Monkey Business, ο Χάρπο προσπαθεί να κρυφτεί από την αστυνομία, παριστάνοντας έναν χαρακτήρα παιδικού κουκλοθέατρου. Η απλότητα του γελοίου της στιγμής ‘βγάζει΄ γέλιο στους παλαιότερους, ενώ θυμίζει και την καθιερωμένη έννοια στην αμερικανική αργκώ που παραπέμπει σε έλλειψη σοβαρότητας, ή απλώς ανόητες πράξεις.

Αυτό μού θύμισαν οι ισχυρισμοί των πολιτικών κομμάτων μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών, όπου όλοι δηλώνουν ευχαριστημένοι, σαν να είμαστε σε φοιτητικές εκλογές. Δηλαδή, πάλι καλά που υπάρχει η Singular, γιατί μπορεί να μην συμφωνούσαν και στα αποτελέσματα.

Στη Νέα Δημοκρατία «αναγεννώνται», με έναν κουρασμένο Σαμαρά να επικοινωνεί τηλεοπτικά, με κόπο, αργά το βράδυ με τους λιγοστούς πολίτες που δεν έβλεπαν Μαυρογιαλούρο στο Star και είχαν ξεχαστεί στη ροή των εκλογών, στο ΠΑΣΟΚ «άντεξαν» και εξαντλήθηκαν να ασχολούνται με την «μπλόφα» του αρχηγού τους, στο ΚΚΕ ετοιμάζουν καινούργια πανώ, που να αποτυπώνουν την αρχοντιά που προσδίδει η (έστω και συγκυριακή) άνοδος των ποσοστών, η μοντέρνα Αριστερά γλύφει τις πληγές της. Οι ανεξάρτητοι της μεγάλης σκηνή αποσύρονται για τα περαιτέρω. Ο δικομματισμός κέρδισε, αν και κουτσουρεμένος, κοντά στο 50%, στην Αττική (οι αναγωγές είναι για τους δημοσκόπους). Τουλάχιστον πέρασε το ποσοστό της αποχής.

Σοβαρευτείτε κυρίες και κύριοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές. Αφήστε τις κομματικές ανοησίες για τον καιρό που η ανάπτυξη φτάσει πάλι σε θετικό πρόσημο. Αν και έως τότε, οι πολίτες θα έχουν αντιληφθεί την παρωχημένη ύπαρξη μεγάλης μερίδας του πολιτικού προσωπικού με την ξύλινη γλώσσα και τις χαζές δικαιολογίες στο στόμα.

Τότε, όταν θα έχει επιστρέψει η ανάπτυξη στον τόπο, η ζήτηση για νέους, με τεχνοκρατική αντίληψη και ικανότητες οργάνωσης και διοίκησης θα κυριαρχεί έναντι των σημερινών πολιτικών, που θα φαντάζουν πρωταγωνιστές βωβού κινηματογράφου. Αυτό άλλωστε δεν κάνουμε στην τηλεόρασή μας κάθε φορά που βλέπουμε τις talking heads στα δελτία ειδήσεων; Σκοτώνουμε τον ήχο, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο καλύτερο.

Οι χθεσινές εκλογές ήταν διασυρμός για το πολιτικό σύστημα, το μιντιακό κατεστημένο και τους αναλυτές παλαιάς κοπής, οι οποίοι έπαιζαν με ανούσια νοήματα, λές και μπορούσε να βγει συμπέρασμα όταν οι μισοί ψηφοφόροι δεν εμφανίστηκαν στην κάλπη.

Τη γελοιότητα της χθεσινής ημέρας απεικονίζει ο – αυτή τη φορά – «απαγορευμένος» χάρτης της χώρας με το πράσινο και μπλε χρώμα. Κάποιοι που τον κατασκεύασαν στο διαδίκτυο παρατήρησαν ότι τα χρωματικά σύνορα κόβουν ακριβώς την Ελλάδα στη μέση. Σκέφτηκα ότι ευτυχώς που δεν έπαιξε τηλεοπτικά, γιατί θα είχαμε νέες ανοησίες… Έως και αναφορές στην παλιά Ελλάδα και τα «νέα εδάφη» ήταν ικανοί να κάνουν. Στη λειψυδρία ουσίας που διακρίνει τα σημερινά «κόμματα εξουσίας».

Την επόμενη Κυριακή να παρακαλάτε φίλοι πολιτικοί να μην έχει πάλι καλοκαιρία. Αν ο καιρός είναι καλός, δεδομένου κι ότι τα συμπεράσματα τα βγάλατε, εκλέχθηκαν και οι δημοτικοί σύμβουλοι, άρα οι οικογένειες αποδεσμεύτηκαν από την κάλπη, τότε η συμμετοχή, θα φθάσει το ποσοστό του δικομματισμού.

Τότε θα έχετε μείνει μόνοι… και τα τηλεοπτικά πάνελ θα είναι για γέλια.. ή για κλάματα. Εκτός αν έχει καμιά καλή ταινία πάλι…

Η Αλεξία Σκούταρη είναι φίλη, πολιτική ανάλυτρια.  πηγη