Μια Συγνώμη ναι !, αλλά μοναδική λύση ο πόλεμος !

* Ως άνδρας των ΜΑΤ που βρέθηκα στη Πλατεία του  Αγίου  Παντελεήμονα και που παρά τη θέλησή μου, το θρησκευτικό μου ιδεώδες και το εθνικό μου φρόνημα,δέχθηκα και υποχρεώθηκα σε εντολές άνωθεν να ανέβω τα σκαλιά του ναού και να γίνουν όσα όλοι οι Έλληνες είδαν θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη πρώτα απ’ τον Θεό, μετά από τους γονείς μου και το παιδί μου που δυστυχώς δεν έχω άλλον τρόπο να το θρέψω….*  Είναι η εισαγωγή απο ανάρτηση τη συνέχεια της οποίας μπορείτε να διαβάσετε  >>>εδώ.
Ο λόγος που σας την παρουσιάζω είναι το παρακάτω σχόλιο που προκάλεσε αυτή η ανάρτηση και θεωρώ ότι πρέπει να διαβαστεί απο όσους γίνεται περισσότερο.Δεν έχει να κάνει με τη λαθρομετανάστευση , ούτε με τον ρατσισμό ούτε και με τον Ξένιο Δια που κρύβουμε όλοι μέσα μας  αν και είναι σχετικό αυτό.Απολαύστε το : 

Καπετάν Τρυφίτσος  είπε  :

 Θα ήθελα για μια στιγμή να «αφουγκραστείτε» την ιστορική στιγμή και να διπλώσετε τη σελίδα του παρόντος χωροχρόνου έτσι ώστε να έλθει παράλληλα με το παρελθόν του μακρύ μεσαίωνα του ελληνικού χώρου.
Βάλτε τους εαυτούς σας στη θέση των γηγενών της μετακλασικής Ελλάδας που έπρεπε να συμβιώσουν με τα φύλα που εισέβαλαν και εγκαταστάθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη του ελληνικού χώρου.

Η διαδικασία της εισβολής και εγκατάστασης αλλόφυλων πληθυσμών ήταν μακρά. Όπως και τώρα, που συμβαίνει μέχρι στιγμής για 2 δεκαετίες, δημιουργώντας τη σπορά θεμελίωσης κοινοτήτων που θα αποτελεί τη διασπορά της κάθε «μητέρας πατρίδας» ή μητέρας θρησκείας».
Πολλά από τα νέα ελληνόπουλα δεν έχουν γνωρίσει προ της εισβολής αλλόφυλων εποχές. Πολλά από τα νέα «μεταναστόπουλα» δεν έχουν γνωρίσει τη «μητέρα πατρίδα».

Κι έτσι ξεκινά το μπόλιασμα.

Το μαγείρεμα.

Η διαδικασία της «κουτάλας» είναι αργή, μακρά και μη άμεσα αντιλήψιμη. Όπως το προζύμι. Από το πάτο βρίσκεται «ξαφνικά» στην επιφάνεια.

Η εθνική επανάσταση του 1821, αποτέλεσε την απαρχή της παλιγγενεσίας μετά από πολλούς αιώνες σκότους, ανακτώντας σταδιακά το φυσικό χώρο της σημερινής Ελλάδας και συνάμα ιστορικής κοιτίδας των ελληνικών κοινοτήτων πέραν της ακροχερσονήσου μας.

Η επανάσταση αυτή και τα αποτελέσματα της, ως και το θάνατο της «Μεγάλης Ιδέας», ξεκαθάρισε την ήρα απ΄το σιτάρι. Ή νέα Ελλάδα αποκτά συμπαγή ελληνικό πληθυσμό που μοιράζεται κοινή ανάμνηση του παρελθόντος, κοινό όραμα του μέλλοντος, κοινή θρησκεία, κοινή γλώσσα και κοινό αίμα.

Αυτή η Ελλάδα που προέκυψε απέτυχε να διαχειριστεί τη συμπαγή της αυτή δύναμη, καταντώντας ένας φοβικός «συνέταιρος». Αποτέλεσμα της αποτυχίας είναι μεταξύ άλλων η νέα εισβολή αλλόφυλων στο γεωγραφικό μας χώρο .

Στη μακραίωνη ιστορία μας ως έθνος, οι περίοδοι όπου ο φυσικός μας χώρος ήταν εθνικά συμπαγής, ήταν αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα της αρχαιότητας από τη μία , και από τη άλλη, η εθνική Ελλάδα των νεώτερων χρόνων. Οποτεδήποτε άλλοτε, ο φυσικός μας χώρος αποτέλεσε μέρος πολυεθνικών αυτοκρατοριών εντός των οποίων μετακινούνταν πληθυσμοί, είτε ως αναγκαιότητα ( ενδοαυτοκρατορικοί ή μη πόλεμοι) είτε ως πολιτική.

Σήμερα, η συμμετοχή μας στην ευρωατλαντική (ΝΑΤΟ-ΕΕ) συμμαχία /αυτοκρατορία, μας «άμειψε» με τα παλιρροϊκά κύματα των ενδοαυτοκρατορικών ή μη πολέμων της.

Μπορούμε να δούμε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις? Μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε? Διότι, αν αποφασίσουμε ότι θέλουμε «ησυχία», «τάξη» και «ασφάλεια», τότε καλώς κοιτάζουμε προς δυσμάς για σωτήρες και προς ανατολάς για εχθρούς. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο.

Αν πάλι αποφασίσουμε ότι θέλουμε πραγματική ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ, τότε πρέπει να σκεφτούμε αποκλειστικά ΕΘΝΙΚΑ. Και όταν σκέφτεσαι εθνικά δε μπορείς να σκάφτεσαι ήσυχα, με τάξη, και εκ το ασφαλούς. Όταν σκέφτεσαι εθνικά μιλάει το αίμα. Πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Να υπομείνεις ΘΥΣΙΕΣ.

Οι λεγόμενες θυσίες στις οποίες υποκείμεθα σήμερα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ο καθένας μας πρέπει να θυσιάσει για τη ΠΑΤΡΙΔΑ. Γι αυτό ακριβώς το λόγο βρισκόμαστε σε καταστολή. Διότι μηδίσαμε. Διότι η απώλεια των ολίγων μας τρόμαξε για τα πολλά που φυλάμε. Φοβάμαι ότι ο ηδονισμός μας είναι βαθιά ριζωμένος.

Η ζωή είναι μια, μικρή και στη διαδρομή της υπάρχουν ικανά φάρμακα να μας κρατήσουν «ζωντανούς» μέχρι να μας σφάξουν για ανταλλακτικά.

Η πατρίδα, η μητέρα, το αίμα, η διαιώνιση της φυλής βρίσκεται εν κινδύνω.

Αν την θέλουμε, τη νιώθουμε , την αγαπάμε, κλαίμε στο όνομα της, μας ορίζει σαν άτομα από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, την επιβεβαιώνουμε καθημερινά παρόλη τη παρα-μόρφωση μας, βαστά γερά μέσα στη παραζάλη της παραπληροφόρησης, τότε ας αναρωτηθούμε.

Είναι όλα τα παραπάνω ικανά να μας κάνουν τους λίγους εκλεκτούς που θα συμπαρασύρουν τους πολλούς που βρίσκονται σε καταστολή? Ο καθένας από το μετερίζι του?

Υπάρχει το «κάλεσμα»? Το νιώθεις?

Αν είμαστε πιστοί , έχουμε ελπίδα.

Πέρα από το συναισθηματικό κομμάτι, η πραγματιστική προσέγγιση του θέματος επιβάλει αναγνώριση του πολέμου ως αναγκαίου κακού για την πραγμάτωση του στόχου της ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ και της σωτηρίας της φυλής. Αυτό δεν αποτελεί μια ιδεολογική έκφραση. Αποτελεί μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Είναι το αναγκαίο κακό που θα πρέπει να υποστούμε λόγω της μη προνοητικότητας μας.

Έχουμε μπλέξει σε συμμαχίες που πλέον δρουν απροκάλυπτα αντεθνικά.

Το να τις βάλουμε απέναντι μας θα ήταν αυτοκτονία. Το να τις «ταρακουνήσουμε» θα ήταν ευλογία.

Η λύση είναι μία. Πόλεμος με τη Τουρκία. Η ευκαιρία να ξεκαθαρίσει η ήρα απ΄ το σιτάρι , την ίδια ώρα που οι «σύμμαχοι» θα τρώνε τις σάρκες τους για το μοίρασμα των επιρροών.

Όσο ακραίος και αν ακούγομαι, όποιος βλέπει καθαρά, θα αναγνωρίσει ότι μόνο ένας ενδοαυτοκρατορικός πόλεμος θα μας επιτρέψει να ξαναξεκινήσουμε σωστά. Αυτό ορίζει το ζύγισμα της σημερινής μας δύναμης.Διαφορετικά, ας περιμένουμς καμιά 400ρια ακόμα χρόνια.

Οι δήθεν κοινωνικές επαναστάσεις θα διαιωνίσουν τη δουλεία. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για αυτά που έρχονται. Τα μάτια μας δεκατέσσερα.

Αν πιστεύουμε σωστά, νηφάλια και ψύχραιμα, μόνο τότε θα αναγνωρίσουμε τον αρχηγό.

Γιατί ο αρχηγός θα έλθει, και όταν θα έλθει, θα ξέρουμε γιατί θα είναι ένας από μας. Θα είναι αυτός που θα μας βάλει σε πόλεμο.

Ελευθερία ‘Η Θάνατος

*Η άποψη μας για την συγνώμη του άνδρα των ΜΑΤ ,είναι πως πρόκειται είτε για προβοκάτσια ,είτε για ηλιθιότητα-κουτοπονηριά   από   μπλόγκ  προς  άγραν επισκεπτών .Αναλογιζόμενοι ειδικά  την αρχική πηγή του , χωρίς την ηλιθιότητα αλλά με σκέτο δόλο .Είτε σκέτη ηλιθιότητα κάποιου. Αλλά δεν είναι με τίποτα αυθεντική και από  ματατζή.Από  Αστυνομικό ηλίθιο ίσως… Το κακό είναι πως αναπαράγεται σε πολλά μπλογκ του πατριωτικού χώρου .