Φοβού τους Δαναούς, και φάπες φέροντες.

Του εξαιρετικού JZ!

Ο Λαοκόοντας δεν ήταν αφελής που το είπε όταν ζήτησαν το χρησμό του για τα “δώρα” των Ελλήνων. Ήταν μάλλιστα από τους άτυχους που κυριολεκτικά τον ζώσανε τα φίδια όταν κατάλαβε πως απέναντί του δεν είχε απλώς το σπαθί του Αγαμέμνονα, αλλά το νου του Οδυσσέος.

Ο Οδυσσέας είναι ο Έλληνας πρότυπο. Ο Νους κι όχι το ξίφος. Αυτόν μας προτείνει ο Θείος Όμηρος στα μεγαλύτερα Έπη της παγκόσμιας Ιστορίας. Εκατοντάδες χιλιάδες πανεπιστημιακές εργασίες έχουν γραφτεί αναλύοντας την προσωπικότητα αυτού του Έλληνα, πολλές φορές τόσο άστοχα, όσο κι εκ του πονηρού. Ελάχιστοι κατανοούν πως είναι το εγχειρίδιο του Έλληνα κατά το “καλὸς κἀγαθός”.

Στην Τροία ο πόλεμος ακολουθούσε τους Θείους Νόμους και από τους δύο αντίπαλους και το αποτέλεσμα ήταν αμφιρροπο, όσπου ο Πάρις “παρέβη” τα Θεία στέλνοντας δηλητήριο (δόλος) στην αδυναμία του Αχιλέος. Τότε – και μόνο τότε – ο Οδυσσεύς ανέξαβε δράση και τους το ξεπλήρωσε με το ίδιο νόμισμα.

Ο ήρωας κατόπιν γίνεται από τον Όμειρο το πρότυπο του άνδρα. Ο άνδρας που στη ζωή του συναντά Λωτοφάγους (φραπεδιά και αρχιδοξύσιμο), Κύκλωπες (“αγύριστα κεφάλια” που τα βλέπουν όλα μονοδιάστατα), Κίρκη (οι εγκεφαλομουδιάστρες περσόνες της τιβί), Φαίακες (φίλοι που θα σε σώσουν στα δύσκολα), Σειρήνες (χρηματιστήρια, μετοχές, ευκαιρίες από παπατζήδες που σ’ αφήνουν στον άσσο)… και στο τέλος πριν φτάσεις στην ολοκλήρωση πρέπει να σκοτώσεις τον κακό σου εαυτό, τον Αντί-νοο.

Ο Οδυσσεύς είναι ενας απίστευτα ψύχραιμος τύπος. Αντέχει τα πάνδεινα στο ταξίδι του στη ζωή, αλλά όταν του πατήσεις τον κάλο τότε θα σου κόψει τα πόδια απ’ το λαιμό. Λεπίδι στο γόνατο, το λέει και το όνομά του που λίγο-πολύ σημαίνει “τα παίρνω στο κρανίο”. Όταν βλεπει πρόσωπο με πρόσωπο τον αντί-παλο του καρφώνει το βέλος στο “δόξαπατρί”.

Οδυσσείς λοιπόν πρέπει να γίνουμε, και κατά κάποιο περίεργο τρόπο οι Έλληνες γινόμαστε στις καμπές τις Ιστορίας, όταν όλα δείχνουν πως τελείωσαν. Όταν όλοι στρώνουν τις ξαπλώστρες τους κι αράζουν εφησυχασμένοι που “μας τελείωσαν” έρχεται ο τυφώνας “Έλλην”.

Τρεις δεκαετίες δίναμε δώρα αφειδώς την υποστήριξή μας, την εμπιστοσύνη μας και τους ψήφους. Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε σπίτι. Να ξαναπάρουμε πίσω την περιουσία μας που οι μνηστήρες της ολιγαρχίας χάριζαν ο ένας στον άλλο. Να ξεβρωμίσουμε το παλάτι μας από τα σιχάματα που το έκαναν στάβλο. Να τσακίσουμε τις μπάρες που βάλανε σε κάθε πόρτα και να στείλουμε τους νταβατζήδες στον πάτο της λήθης.

Τι λέτε συνέλληνες;     

πηγή