1821 – Η ΥΨΗΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΧΑΛΑΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

Από: netakias.wordpress.com
Εχθές είδα την νεα σειρά του ΣΚΑΙ 1821 που, όπως ανέφερε το τηλεοπτικό σπότ θα έριχνε νέα στοιχεία για την επανάσταση του 1821. Μετά ακολούθησε συζήτηση με τους συντελεστές του έργου. Δεν μπορώ να πώ ακόμη τίποτα μέχρι να ολοκληρωθεί το μεγάλο αυτό έργο, αλλά στο κανάλι του Παπαχελά (ΕΛΙΑΜΕΠ) και του Βερέμη (ΕΛΙΑΜΕΠ) σαν καθηγητή πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ηδη από την συζήτηση ο κος  Τατσόπουλος ανάφερε ότι θα καταρρίψουν κάποιους μύθους. Τους γνωστούς μύθους που μάλλον ανέφερε κι η Ρεπούση στο μεγάλο έργο της. Θα αναφέρω λοιπόν τους μύθους από παλαιότερο άρθρο μου, με λίγα νέα σχόλια, για ξέρουμε τι πρέπει να περιμένουμε.
Να σημειώσω εδώ, ότι δεν πρεπεί να ταυτίζουμε την παιδαγωγική Ιστορία με την “απόλυτη” αλήθεια. Δεν μπορείς πχ σε ένα παιδί του Δημοτικού ότι ο Καραϊσκάκης έβριζε Θεούς και δαίμονες, όταν ακόμη ο κόσμος του είναι χωρισμένος σε καλούς και κακούς χωρίς ενδιάμεσα. Στα παιδια θα μάθεις το ζουμί, το μεγαλείο των πράξεων, το πρότυπο, τις ανθρώπινες αδυναμίες θα τις μάθουν ωριμάζοντας, όταν θα μπορούν και να τις κατανοήσουν από τα δικά τους βιώματα. Αυτοί είναι οι μύθοι που λένε ότι θα καταρρίψουν και δεν νομίζω να είναι κάτι καινούργιο αυτό.

 

Τα Ιστορικά γεγονότα κι Ιστορία είναι αντικειμενικά, η ερμηνεία είναι υποκειμενική. Μπορώ να καταλάβω τις διάφορες ερμηνίες, αν ήταν ταξική ή εθνική ή ακόμη και την θέση των Τούρκων ότι ήταν ανταρσία με τα μέτρα το τότε πάντα. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι να κάνουν άλματα στα σήμερα, διαγραφές, παραγραφές, διαστρεβλώσεις.
Για παράδειγμα τα 400 χρόνια (ή 900 από το Μαντζικερτ) σκλαβιάς να περνάνε με την λογική Νταβούτογλου, “ολά καλά κι όλα ωραία” (βλ.λ.Πολιορκία Ρόδου, Αλωση Ρόδου, Αλωση Χαλκίδας, Αλωση Κύπρου). Μιλάει ακόμη και για μικτούς Γάμους! Λες κι οΤούρκος θα έδινε την κόρη του σε Ραγιά!!!!
Και κλασσικά η εκκλησία!  Συγκρίνουν την εκκλησία του Σήμερα με τις μερσεντες και τις πολυτέλειες, με την εκκλησία- καταφύγιο του τότε! Βάζει την εκκλησία στην ιδία μοίρα με τους φόρους στο Σουλτάνο και στους Τσιφλικάδες! Οταν οι Ελληνες έδινα στην Εκκλησία τις περιουσίες τους για να μην τις πάρει ο Τούρκος, γιατί τότε η Εκκλησία του χωριού, ήταν κι η Εκκλησία του Δήμου, το Κοινόν, η σκιώδης κυβέρνηση των αδούλωτων Ελλήνων, δεν θεωρούσαν ότι χάνοταν η περιουσία τους αλλά έμενε στο γένος. Το αντίθετο ακριβώς με την Σημερινή “Εκκλησία¨των offshore και των Ελικοπτέρων.
Η εμπάθεια τους είναι τόση που αποφεύγουν, ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ  ακόμη και να ξεστομίσουν την λέξη “Σκλαβιά”. Ο Βερέμης από το πάει από κει, το φαίρνει από ‘δω, αυτή την λέξη, ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΕΕΙ!!!

ΜΥΘΟΣ Α’  “Οι Ήρωες ήσαν Ημίθεοι”

Ναι (δεν) είναι αλήθεια! Ξέρω ότι θα δυσαρεστήσω πολλούς αλλά οι ήρωες του ’21 ήσαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Μάλιστα! Σαν κι εμάς! Με κόκαλα κι αίμα! Κι όχι μόνον αυτό! Αλλά το ποιο οικτρό είναι, ότι δεν ήταν Άγιοι! Ναι! Ναι! Είχαν ελαττώματα! Και τι Ελαττώματα! Να, με το συμπάθιο! Ήταν πονηροί, δολοπλόκοι, σφαγείς κι αγράμματοι! Ναι κι αγράμματοι, γιατί μεγάλωσαν στα βουνά, πχ η μάνα του Κολοκοτρώνη τον γέννησε σε ένα δέντρο, κατά την πορεία να γλιτώσουν από το λεπίδι, συγνώμη, από κράτους δικαίου της Pax Ottοmanica! Τρέχαν να ξεφύγουν από τον Νόμο, αντί να κάτσουν να δικαστούν! Και την μάνα τον Θεόδωρου την έπιασαν οι ωδίνες στο Βουνό, έτεκεν Κολοκοτρώνη, πήρε το βρέφος αγκαλιά και συνέχισε την πορεία!
Που καιρός για σχολεία;
Ναι δυστυχώς δεν θα βρείτε ούτε έναν με γαλλικά, πιάνο και PhD σαν τους Ρεπούσιους Ιστορικούς του ΣΚΑΙ! Αυτοί ήταν άνθρωποι αγροίκοι, μεγαλωμένοι με κακουχίες, στα κακοτράχαλα βουνά, άξεστοι, χωρίς τρόπους, ζούσαν με τα χέρια τους, μεγάλωναν με το γιαταγάνι! Από πονηρία, άλλο τίποτα! Πως θα μπορούσε να επιβιώσει κάποιος στην Pax Ottomanica; Ο καθένας έκανε ο,τι μπορούσε, άλλες φορές συνεργαζόταν με τους Τούρκους, άλλες φορές έπαιρνε τα βουνά, άλλες σκότωνε, άλλες έκανε εμπορικές συναλλαγές. Υπήρχε άλλος τρόπος να ζήσει; Πόσοι αντέχαν; Ποιος θα τους βοηθούσε; Οι Τούρκοι ήταν αυτοκρατορία, τι να κάνει ένας άνθρωπος μονάχος; Ο αδύναμος θα υποκύψει ή θα γίνει εξωμότης, ο πιο πονηρός θα συνδιαλλαγεί, ο πιο αντρείος ο,τι τον συμφέρει. Αλλά που να τα καταλάβουν αυτά οι Ιστορικοί της οδού Σκουφά; Πίσω από ένα πληκτρολόγιο; Το ποιο επικίνδυνο που έχουν κάνει, είναι να καούν στον εσπρέσο.
Δεν είναι εύκολη η Λευτεριά!
Αυτοί που τελικά ξεκίνησαν και τον Αγώνα ήταν τελείως τρελοί! Ήταν οι ποιο άγριοι! Οι ποιο ατίθασοι! Αυτοί που είπαν ως εδώ! Οι μοναχόλυκοι! Που δεν δεχόντουσαν κανέναν, πάνω από το κεφάλι τους, όλοι τους αρχηγοί , όλοι τους στρατηγοί του εαυτού τους! Οπότε νικούσαν κι ηρεμούσαν τα πράγματα άρχιζαν τις έριδες, όλοι αρχηγοί, σαν λιοντάρια σε κλουβί, ο νόμος της φύσης, ο νόμος του πολέμου!
Αλλά ήταν τρελοί! Γιατί δεν υπήρχε γυρισμός! Γι αυτό είπαν Ελευθερία ή Θάνατος! Γιατί δεν υπήρχε γυρισμός! Το σωφρονιστικό σύστημα της Pax Ottomanica ήταν σαφές, ή αλλαξοπιστούσες ή σε περίμενε η επιείκεια του ανασκολοπισμού για να δεις να ανθίζουν τα κλαδιά και να βγάζει η γης χορτάρι.
Αλλά στο τέλος, όταν όλα τελειώνουν κι έρχεται να τους κρίνει η Ιστορία, όπως και τον καθένα από εμάς, τα βάζεις σε μια ζυγαριά, από την μια ο άνθρωπος κι από την άλλη η ψυχή του, όταν αυτά που αφήνεις πίσω είναι τέτοιου μεγέθους που άλλαξαν την Ιστορία, μια Ιστορία 400 ετών τότε ο ατελής άνθρωπος, με τα ελαττώματα του, μπαίνει στην άκρη και μένει ο Ήρωας, αυτός που δεν λογάριασε τον Θάνατον σαν τετελεσμένο γεγονός, αλλά σαν ευκαιρία για την Ελευθερία.

«Ο Μακρυγιάννης είναι σάπιος από τις εφτά πληγές που μάζεψε στον αγώνα. Αι πληγαί συχνά ηνοίγοντο αιμορροούσαι»γράφει ο γιατρός Γούδας που μίλησε στη κηδεία του· «ο εξ αυτών πυρετός κατεβίβρωσκεν αυτόν. Βαρείαι νόσοι επήρχοντο, η δε ανάρρωσις εγένετο βραδυτάτη. Ταύτα ήσαν τα αγαθά ων έλαχεν ο Μακρυγιάννης ως αμοιβήν των υπέρ πατρίδος εξόχων υπηρεσιών αυτού. Πληγαί και ασθένειαι πολυώδυνοι και μετ’αυτών πενία δυσθεράπευτος ως εκείναι (Α΄ μη’). Οι πληγές του κεφαλιού, που πήρε στη μάχη του Σερπετζέ, τον κάνουν κάποτε έξαλλο.” Tον είπαν και τοκογλύφο! Kι αν ήταν; Εσείς πως θα ζούσατε τότε; Από το επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ; Για παιδομάζωμα ήταν μεγάλος. Θα στέλνατε βιογραφικό στην Βιέννη; “Αγράμματος ξεβράκωτος επαναστάτης με προϋπηρεσία σκλάβου;”

Στρατηγός Μακρυγιάννης: Έμαθε γράμματα σε μεγάλη ηλικία για να ιστορήσει ιδιοχείρως τα γεγονότα που έζησε

Ο Καραϊσκάκης είχε πει όταν λαβώθηκε πριν πεθάνει – “Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο!” μέσα στην αγραμματοσύνη του και στην αθυροστομία του, βλέπεις ολοκάθαρα τον Αχιλλέα, τον Λεωνίδα και τον Παλαιολόγο σε μια ψυχή! Θανάτω Θάνατο Πατήσας! Κι εμείς θα κοκκινίσουμε το 2011 στην πολιτική ορθότητα!
ΜΥΘΟΣ Β  Η Αγία Λαύρα είναι Πίνακας!
Σώπα! Θα μου πείτε! Τι να κάνω, πρέπει να τα επαναλαμβάνω γιατί κάποιο Ιστορικοί, κρίνουν με το σήμερα το χθες! Σε λίγο θα κατηγορούν την Μαρία Θηρεσία γιατί με το Pragmatic Sanction δεν έδωσε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, τον Ροβεσπιέρο που δεν καθιέρωσε το οκτάωρο και γιατί ο Π.Π.Γερμανός δεν έκανε δελτίο τύπου στις ειδήσεις του Κεντρικού Δελτίου!
Έχουμε και λέμε, η 25η Μαρτίου είχε ορισθεί ως η ημερομηνία έναρξης της επανάσταση το 1820!!!
Από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη για συμβολισμό της ημέρας (Ιστορία του Σ. Τρικούπη, Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη, Ν. Σπηλιάδης). Φυσικά και ήταν εις γνώση του Κολοκοτρώνη!
«… εις τα ’20 με ήλθαν γράμματα από τον Υψηλάντη δια να είμαι έτοιμος, καθώς και όλοι οι εδικοί μας. 25 Μαρτίου ήταν η ημέρα της γενικής επαναστάσεως» Θ. Κολωκοτρώνης
Φυσικά και ήταν βολική η ημερομηνία για εχθροπραξίες (Άνοιξη), καθώς κι η εορτή που συγκέντρωνε κόσμο και έτσι θα μπορούσαν να μετακινηθούν πιο εύκολα!
Φυσικά δεν υπήρχαν τότε ημερολόγια, πήγε να το ψελλίσει ένας καθηγητής το βράδυ στο πάνελ, αλλά τον πήραν από τα μούτρα, ούτε netbook, ούτε Rolex, οι άνθρωποι μετρούσαν τον χρόνο τους με τις ονομαστικές τους εορτές (τα γενέθλια ήρθαν αργότερα), τα πανηγύρια, γιατί κι αυτή ήταν η διασκέδαση τους! Που να βρουν θέατρο, σινεμά και φαστ φουντ τότες;
Άρα ήταν ΚΑΙ και συμβολική η ημερομηνία! Οι εμπαθείς Ιστορικοί κλείνουν το μάτι και μιλούν για “εκκλησιαστική” εορτή, για να ταυτίσουν την εορτή με την “Εκκλησία” εννοώντας την Ιεραρχία! Που Ιεραρχία, όπως αναφέρει στο επεισόδιο με εμπάθεια ήταν μια από τις τρεις “μάστιγες”, κρίνοντας την λαϊκή Ορθοδοξία του 1800 με το κακέκτυπο της σημερινής “Επικρατούσας Θρησκείας”, που σκανδαλίζει ακόμη και τους πιο πιστούς!
Αλλά μιλάμε για το 1821! Μιλάμε για μια θρησκευτική εορτή! Οι Ελληνες δεν ήσαν ποτέ (μα ΠΟΤΕ!) θρήσκος λαός, ήταν μεταφυσικός! Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου δεν εορταζόταν τυπικά για τους “παπάδες” αλλά ο λαός εόρταζε, δια μέσω των Ιερέων, για την ΔΙΚΗ του πίστη στο Θείο! Πόσο μάλλον, όταν έχει σκοπό να κάνει κάτι ανήκουστο! Να τα βάλει με μια αυτοκρατορία! Για μπείτε στην θέση ενός απλό αγρότη που αποφασίζει να αφήσει οικογένεια και σοδειά, ζωντανά για να ακολουθήσει τον Κολοκοτρώνη! Όταν το μόνο που χωρίζει αυτόν και τα παιδιά του από το επέκεινα, είναι ένα σπαθί και η τύχη! Όταν γνωρίζει τι έγινε στα Ορλωφικά;
Τι παραπάνω να θέλει η ψυχή ενός τέτοιου ανθρώπου από την αρωγή του Θείου Παράγοντα, την ορμέμφυτη ανάγκη του φθαρτού, για Πίστη στο Θεό; Ιδίως όταν αυτό εκφράζεται μάλιστα από την Ορθοδοξία, που ήταν τουλάχιστον μέχρι να έρθουν οι Βαβαροί, μια λαϊκή θρησκεία! Ο Ιερέας κι ο μοναχός ήταν ένας από αυτούς, όπως ο φούρναρης, ο τσαγκάρης, ο αγρότης κι όχι κάποιος εγκάθετος του Πάπα! Τι πιο φυσικό για τον Υψηλάντη να διαλέξει μια τέτοιας σημασίας εορτή (Ευαγγελισμός) για να δώσει μεταφυσικό νόημα στην Επανάσταση!
Ο Υψηλάντης λοιπόν ξεκίνησε την επανάσταση τον Φεβρουάριο στον Βορρά για αντιπερισπασμό, ώστε να ελαφρύνει το μέτωπο της Πελοποννήσου μέχρι την Άνοιξη! Δυστυχώς για τον ΣΚΑΙ δεν υπήρχαν αεροπλάνα και δεν μπορούσε να κάνει τον αντιπερισπασμό στις 22 Μαρτίου για να γίνει η επανάσταση στις 25 Μαρτίου.
Η μη ακριβής τήρηση της ημερομηνίας είναι απολύτως κατανοητή για πολλούς λόγους. Γιατί σε κάποια μέρη οι Τούρκοι το είχαν υποψιαστεί (προδοσίες, κινήσεις πληθυσμού) όπως στη Τριπολιτσά οι Τούρκοι που είχαν τότε καλέσει τους Προκρίτους να πάνε στη πόλη να δηλώσουν υποταγή! Έτσι έπρεπε να κινηθούν πρώτοι οι επαναστάτες! Φανταστείτε μπάχαλο! Τόσοι άντρες αγράμματοι, αγρότες, ανεκπαίδευτοι και να ζητάμε σήμερα να δρα η Φιλική Εταιρεία ως ΜΙ6 ή Μοσαντ! Επίσης υπήρχε Ανυπαρξία μέσων επικοινωνίας εκείνη την εποχή (πχ GPS) και το σπουδαιότερο ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ! Ήταν αγρότες, κτηνοτρόφοι, βιοτέχνες, παπάδες, και Κλέφτες (το ξαναείπα αυτό ε;).
Ο Π.Π.Γερμανός πράγματι είχε ήδη ευλογήσει τα όπλα από τις 14 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα γιατί είχαν συγκεντρωθεί εκεί όσοι δεν πήγαν στην Τριπολιτσά . (βλ.λ.Φωτήλας) και μετά πήγε στην Πάτρα! Ο Κολοκοτρώνης έχασε την πτήση, αλλά μπήκε στον πίνακα τιμής ένεκεν.
Τι κόλλημα έχουν φάει με έναν πίνακα που δείχνει την Αγιά Λαύρα, θέλει πολύ μυαλό για τους συμβολισμούς ενός καλλιτεχνικού έργου; Αλλά η εμπάθεια τους δεν είναι η έναρξη της επαναστάσεως, αλλά η “καπήλευσ用της από την Εκκλησία, όπως λένε! Μα οι Επαναστάτες που τα έβαλαν με ολόκληρη Αυτοκρατορία, θα άφηναν να τους καπελώσει ένας Παπάς;

Ένα άλλο επιχείρημα τους, είναι ότι ο εορτασμός καθιερώθηκε από την Εκκλησία το 1838! Άντε να γράψεις τώρα με εμπάθεια Ιστορία! Μα καλά ζήτησε κανένας από τους Φιλικούς Επαναστάτες υπεράσπιση και δεν το κατάλαβα; Γιατί όταν αποφασίστηκε το 1838 η 25ηΜαρτίου ζούσαν οι περισσότεροι Φιλικοί κι Επαναστάτες! Αν δεν ένιωσαν οι ίδιοι θιγμένοι, προς τι τέτοια σπουδή; Μήπως θα έπρεπε να δίνουμε σημασία σε αυτούς που έζησαν και δημιούργησαν Ιστορία κι όχι σε αυτούς που όψιμα την ερμηνεύουν; Το 1838 ζούσαν ακόμη οι Φιλικοί κι Επαναστάτες: Μακρυγιάννης (1864), Κολοκοτρώνης (1843), Τσακάλωφ (1851), Τζαβέλας (1855), Σπυρομήλιος (1880), Σαχτούρης (1841), Πλαπούτας (1864), Παπανικολής (1855), Πανουργίας Ι.(1863), Πετρόμπεης (1848), Ξανθός (1851), Νικόδημος (1879), Νικηταράς (1849) να μην συνεχίσω…

ΜΥΘΟΣ Γ  “Το Κρυφό σχολειό είναι πίνακας!”

Το σπουδαιότερο επιχείρημα των αρνητών του «Κρυφού Σχολειού» είναι το εξής : «Οι Οθωμανοί Τούρκοι υπήρξαν ανεκτικοί στα θέματα Πίστεως και Παιδείας. Αφού, λοιπόν, δεν καταδίωκαν την εκπαίδευση των Ελλήνων και γενικότερα των Ορθοδόξων υπηκόων τους (Ρούμ μιλλέτ= Το Γένος των Ρωμηών), τότε γιατί χρειάζονταν Κρυφά Σχολεία στους νάρθηκες των Ναών και των Μοναστηριών;».
Και το λένε αυτό Ιστορικοί! Ιστορικοί επιστήμονες τσουβαλιάζουν 400 ολόκληρα χρόνια σε ένα σποτάκι για να αποδείξουν τι; Ότι το Κρυφό Σχολείο δεν είναι όπως το φαντάστηκε ο Γκύζης! Ποια έρευνα, ποια Ιστορικά στοιχεία; Ο,τι κάνει η Εκκλησία είναι κακό! Οι Σουλτάνοι ήταν καλοί, αρκεί να μην τους πείραζες όμως! Pax Ottomatica είναι αυτό!
Να τα πάρουμε από την Αρχή! Φυσικά κι οι Τούρκοι επέτρεπαν την γνώση αφού δεν την “απαγόρευαν”; (sic). Απλώς δεν “τρελαινόντουσαν” κιόλας. Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να κρατήσουν και να διατηρήσουν το βυζαντινό σύστημα γραφειοκρατίας και κρατικής διοίκησης, με τις όποιες τροποποιήσεις. Αυτό χρειαζόταν στελέχωση, HR που λέμε και σήμερα, αυτό το εξασφάλιζαν με το Φανάρι και κάποια άλλα σχολεία σε μεγάλα κέντρα (πχ Σμύρνη), από εκεί και πέρα το…χάος! Το αναφέρουν και σε κάποιο σημείο τον ντοκιμαντέρ, ότι η διοίκηση ήταν αποκεντρωμένη, ο κάθε τοπικός ηγέτης αναλάμβανε τη συγκέντρωση των φόρων αλλά ήταν ο απόλυτος άρχοντας της περιοχής. Αν έπεφτες σε καλό Πασά δεν είχες πρόβλημα, αν έπεφτες σε κανένα Φανατικό μουσουλμάνο κι άρχιζαν οι εξισλαμίσεις με το σπαθί και το θανατικό ο μόνο τρόπος να μάθεις πέντε πράματα ήταν η εκκλησία, στα κρυφά. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δηλαδή τι έκανε, Tour με τίτλο “Κρατήστε την Πίστη σας” με χορηγό επικοινωνίας την Υψηλή Πύλη Productions;
Ας επανέλθω.
Συμπέρασμα λοιπόν. Για λόγους θρησκευτικούς και διοικητικούς, οι Οθωμανοί Σουλτάνοι παραχώρησαν προνόμια και έδειξαν ένα βαθμό ανοχής προς τους Ρωμηούς υπηκόους τους, όμως υπήρξαν περίοδοι και περιοχές, στις οποίες δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις αυτές. Δεν μπορούμε να ομιλούμε για μια ενιαία τουρκοκρατία στον χρόνο και τον χώρο. Υπήρχε διαφορετική (πιο καταπιεστική) μεταχείριση των υποδούλων κατά τους πρώτους αιώνες και διαφορετική στο δεύτερο ήμισυ της Τουρκοκρατίας με την επικράτηση μετριοπαθεστέρων απόψεων. Αλλά και κατά τόπους η εφαρμογή των σουλτανικών αποφάσεων και των δικαιωμάτων των υποδούλων υπόκειται στην βούληση, στις ιδιορρυθμίες, στο βαθμό θρησκευτικού φανατισμού και γενικά στην προσωπικότητα του τοπικού Οθωμανού ηγεμόνα!
Να πούμε για τον φονταμενταλιστή ο Σουλτάνο Σελήμ Α’ που πέρασε τους Χριστιανούς γενεές 14; Το αντιπαρερχόμαστε, φονταμενταλιστής είναι μόνο ο Άνθιμος. Τον Σουλεϊμάν Α’ που καρατομούσε όποιον αμφισβητούσε του Μωάμεθ; Τον Μουράτ Δ’ που έκλεισε τις βιβλιοθήκες;
Αμ, το άλλο; Είμαστε ελεύθεροι κοντά 200 χρόνια, έχουμε ΥΠΕΞ του μεγέθους Δρούτσα, η Τουρκία είναι ένα ευνομούμενο κράτος, υπάρχει παιδεία, υπάρχει Κοσμικό Κράτος, θρησκευτική Ελευθερία και δεν μπορεί να λειτουργήσει η σχολή της Χάλκης λόγω…γραφειοκρατίας! Παρακαλάνε γονατιστοί τόσοι Αμερικάνοι Πρόεδροι να ανοίξει η Σχολή αλλά οι τυπολάτρες Τούρκοι δεν την ανοίγουν γιατί κάποιος έχασε την σφραγίδα!
Σκεφτείτε τώρα κάποιο παιδί που έμενε σε ένα Ορεινό χωριό, αν είχε χρόνο πρώτα να ασχοληθεί, γιατί προέχει η επιβίωση, η πείνα, το χαράτσι και το παιδομάζωμα να θέλει να πάει σχολείο. Να πάει που; Αν το επέτρεπε ο Πασάς καλώς, αν όχι η εκκλησία ήταν η μόνη διέξοδος.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι τα Κρυφά Σχολειά ήταν απαραίτητα στους πρώτους δύο αιώνες της τουρκοκρατίας λόγω του κλίματος φόβου και τρόμου που επικρατούσε, στους δε επόμενους αιώνες, παρά την βελτίωση της οθωμανικής συμπεριφοράς, λειτούργησαν είτε για να δώσουν λύση απέναντι στην ανθελληνική και αντιχριστιανική τακτική ορισμένων Οθωμανών διοικητών, είτε για να διδάσκονται εκεί μαθήματα εθνικού φρονηματισμού με στόχο την εκπλήρωση των πόθων του Γένους.
Τα σχολεία λοιπόν υπήρξαν, οχι όπως τα φαντάστηκε ο καλλιτέχνης ή όπως απλοϊκά τα διδάσκουμε στα παιδιά για να καταλάβουν τις δυσκολίες της κατοχής, αλλά ως μοναδική πηγή παιδείας, δηλαδή των εγγράμματων Ιερέων ως δασκάλων, και ως διδακτικού υλικού, λόγω της απουσία του τουρκικού ΟΕΔΒ (LoL)! Χα! Αν τώρα η επιστημοσύνη τους είναι μέχρις της καταρρίψεως ενός παιδαγωγικού παιδικού μύθος, δεν μπορώ να απαιτήσω εγώ κάτι που τους ξεπερνάει.

ΜΥΘΟΣ Δ    “Η Εκκλησία Αφόρισε την Επανάσταση!”

Φυσικά και την αφόρισε (όχι) γιατί η Εκκλησία ήταν κατά του ποιμνίου της, αλλά γιατί έπρεπε να προστατεύσει τους χριστιανούς μια αχανούς χώρας που έφτανε μέχρι την Αίγυπτο! Ούτε ακόμη πέρασε από το μυαλό του Πατριάρχη η κατάληξη των Ορλωφικών!
Οχι! Γιατί οι Τούρκοι ήταν διπλωμάτες και είχαν κερδίσει την αφοσίωση του! Οι Τούρκοι πάντα είναι διπλωμάτες, θυμάστε με τι διπλωματικό τρόπο έλυσαν το πρόβλημα της Πόλης το 1955; Μήπως, πως επανέφεραν την σταθερότητα στην Κύπρο το 1974 με την Ειρηνευτική δύναμη; Και σήμερα ο Βαρθολομαίος είναι ελεύθερος να πει την γνώμη του….;
Μην ακούτε τους μη παραγωγικούς πιλότους της Π.Α.μου μιλάνε με εκφράσεις του τύπου “..θα τον ξεσκίσω τον μπινέ…” κι άλλα ρατσιστικά! Εδώ γράφουμε Ιστορία! Ο Γιωργάκης, ο Δρούτσας μιλάνε σε υψηλού επιπέδου συνέδρια με τους Τούρκους κι είναι μια χαρά άνθρωποι!
Έτσι κι ο Γρηγόριος είπε ελεύθερα την γνώμη του κι αφόρισε την Επανάσταση σαν καλός παπάς! Τώρα γιατί τον εκτέλεσαν; Μα γιατί δεν έκανε καλό PR (personal relations) και η επανάσταση δεν σταμάτησε!
Ιδού και το Ντοκουμέντο Έγγραφο του Σουλτάνου για την εκτέλεση του Γρηγορίου:

«Επειδή χρέος των ανωτέρων και των αρχηγών, οιουδήποτε έθνους, είναι το επαγρυπνείν νυχθημερόν επί των εις την επιτήρησιν αυτών εμπεπιστευμένων προσώπων, το πληροφορείσθαι περί πασών των πράξεων αυτών και αναφέρειν εις την κυβέρνησιν πάντα τα μεταξύ αυτών ανακαλυπτόμενα εγκλήματα και οι Πατριάρχαι, όντες επίσης, ως εκ της θέσεως αυτών, ανώτεροι και αρχηγοί των υπηκόων, οίτινες ζώσιν εν ασφαλεία υπό την σκιάν της αυτοκρατορικής εξουσίας, οφείλουσιν, ίνα προ πάντων ώσιν άμωμοι, έντιμοι, χρηστοί και ειλικρινείς κεκτημένοι δε τας ιδιότητας ταύτας, αφ’ ου εννοήσωσι τας αγαθάς και κακάς κλίσεις λαού τίνος, οφείλουσιν, ίνα προλαμβάνωσιν εγκαίρως τας κακάς δι’ απειλών τε και συμβουλών, εν ανάγκη δια τιμωριών κατά τα παραγγέλματα της θρησκείας αυτών, και πληρούσιν ούτω μέρος της ευγνωμοσύνης ην οφείλουσι τη υψηλή Πύλη δια τας ευεγερσίας και τας ελευθερίας, ην απολαύουσιν υπό την αγοθοεργόν αυτής σκιάν.
Αλλ’ ο άπιστος Έλλην Πατριάρχης, όστις όμως έδωκε προηγουμένως τοσαύτα αφοσιώσεως δείγματα, δεν ηδυνήθη να μη συμμεθέξη νυν εις τας στάσεις και την επανάστασιν του έθνους αυτού, επιχειρισθείσαν υπό διαφόρων διεφθαρμένων ανθρώπων, επιλαθομένων εαυτών και παρασυρομένων υπό διαβολικών και χιμαιρικών ιδεών χρέος δε αυτού ην, όπως διδάξη τους αμαθείς, ότι προέκειτο ενταύθα περί επιχειρήσεως ματαίας, ουδέποτε δυναμένης ίνα πραγματοποιηθή, επειδη τα κακα σχέδια ουδέποτε θριαμβεύουσι κατα της μωαμεθανικης ισχύος και θρησκείας, λαβουσών την ύπαρξιν αυτών παρά του θεού από χιλίων και πλέον ετών, και διατηρηθησομένων μέχρι της τελευταίας κρίσεως, ως βεβαιεί ημάς ο ουρανός δια αποκαλύψεων και θαυμάτων. Εν τούτοις ένεκα της διαφθοράς της καρδίας αυτού ου μόνον δεν εγνωστοποίησεν, ουδ’ ετιμώρησε τους απλούς ανθρώπους, οίτινες επλανήθησαν, αλλά, κατά πάσαν πιθανότητα, αυτός ο ίδιος μετέσχε κρυφίως ως αρχηγός της επαναστάσεως, ώστε αναποφεύκτως σχεδόν άπαν το Ελληνικόν έθνος, εν υπάρχουσι πολλοί αθώοι και δυστυχείς υπήκοοι, ουδέ την ελαχίστην ταύτης γνώσιν έχοντες, θέλει καταστραφή ίσως εκ θεμελίων και καταστή το αντικείμενον της οργής του Θεού.
Όταν η αστυνομία επληροφορήθη περί της επαναστάσεως, και αφ’ ου αυτή εγνώσθη υπό του κοινού, η υψηλή Πύλη, υπό μόνης της συμπαθείας προς τους δυστυχείς αυτής υπηκόους ορμουμένη, εζήτησεν ίνα επαναγάγη αυτούς δια της γλυκύτητος εις την οδόν της σωτηρίας, και διεύθυνεν επί τούτω προς τον Πατριάρχην προσταγήν, διαλαμβάνουσαν διαταγάς και συμβουλάς αναλόγους προς τον σκοπόν τούτον, μετά διαταγής προς τον Πατριάρχην, όπως αναθεματίση πάντα τα μέρη του τόπου, ένθα ο τρόπος ούτος κατέστη αναγκαίος κατά των συμμετασχόντων της επαναστάσεως υπηκόων.
Άλλ’ αντί να δαμάση αυτούς, και πρώτος αυτός να επανέλθη εις το χρέος αυτού, αυτός ο άπιστος υπήρξεν υπέρ πάντα άλλον ο άξων πασών των αταξιών, των μέχρι του δεδιαταραξασών την κοινήν ησυχίαν, επείσθημεν, ότι και αυτός εγεννήθη εις Πελοπόννησον, και ότι συμμετέσχε πασών των βιαίων πράξεων, ας τινές υπήκοοι πεπλανημένοι έπραξαν εκεί και εις την επαρχίαν των Καλαβρύτων. Ούτω λοιπόν αυτός ο ίδιος υπήρξεν αίτιος της εξοντώσεως και της απωλείας, ην βεβαίως θέλουσιν υποστεί τη βοήθεια του Θεού. Επειδή δε επείσθημεν απανταχόθεν περί της προδοσίας αυτού ου μόνον κατά της υψηλής Πύλης, αλλά και κατά του ιδίου αυτού έθνους, αναγκαίον κατέστη, όπως αφαιρεθή το σώμα του από της γης και δια τούτο απηγχονίσθη, ίνα χρησιμεύση εις παράδειγμα δια τους λοιπούς.»
Εξεδόθη την 19 του μηνός Ρετζέπ έτος 1230 (10 Απριλίου 1821)

*Σ.Σ.Η εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ (τόμος σελ. 676, λ. «Γρηγόριος») περιγράφει τα γεγονότα ως εξής:

«Αποβιβασθείς εγονυπέτυσε και αφού προσηυχήθη έτεινε τον τράχηλον εις τον δήμιον, νομίζων ότι εκεί έμελλε ν’ αποκεφαλισθή. Αλλά δια λακτι­σμάτων και ύβρεων εξηναγκάσθη να σηκωθή οδηγη­θείς εις παρακείμενον καφενείον, όπου ανέμενε περί την ημίσειαν ώραν μέχρις ου ο δήμιος μεταβή εις ανεύρεσιν σχοινιού. Μετά ταύτα υποβασταζόμενος υπό Τούρκων στρατιωτών, ο γέρων πρωθιεράρχης ωδηγήθη υπό τους αγροίκους προπηλακισμούς Τούρκων και Εβραίων προς την μεσημβρινήν πύλην των Πατριαρχείων, εκ της οποίας εδέθη η αγχό­νη. Ο πατριάρχης παρηκολούθει όλην αυτήν την διαδικασίαν προσευχόμενος. Ακολούθησε ο δή­μιος, αφού του αφήρεσε το εγκόλπιον, το εξωτερικόν ράσον, το κομβολόγιον και ό,τι εύρεν επ’ αυτού, διέταξε ρωμαλέον αχθοφόρον να τον σήκωση επί των ώμων του, ο ίδιος δε αναβάς επί κλίμακας περιέ­βαλε τον τράχηλον του πατριάρχου δια βρόχου και αφήκεν αυτόν μετέωρον. Μετ’ ολίγας στιγμάς περί την 3ην μ.μ. παρέδιδε το πνεύμα ο εθνομάρτυς πατριάρχης, άγων το 76ον έτος της ηλικίας του. Οι παριστάμενοι Τούρκοι και Εβραίοι ελιθοβόλουν το αιωρούμενον λείψανον προ του οποίου διήλθαν όχι μόνον ο μέγας βεζύρης αλλά και ο ίδιος ο σουλτάνος Μαχμούτ, κατά διαταγήν του οποίου το λείψανον έμεινεν εκεί επί τρεις ημέρας κρεμάμενον και φέρον επί του στήθους το φιρμάνιον περί της εις θάνατον καταδίκης. Κατά το φιρμάνιον αυτό ο πατριάρχης Γρηγόριος εθεωρήθη καθ’ όλα τα φαινόμενα συμμέτοχος της Επαναστάσεως, διότι κατήγετο εκ Πελοποννήσου, όπου αυτή εξερράγη».

Ταυτοχρόνως ο σουλτάνος διέτασσε τον φόνον και άλλων αρχιερέων, των οποίων υπωπτεύετο την δράσιν. Ο διαδεχθείς τον Γρηγόριον εις τον οικουμενικόν θρόνον Ευγένιος εις μάτην προσεπάθησε να εξαγοράση και θάψη το λείψανον του εθνομάρτυ­ρας. Την 13 Απριλίου το λείψανον παρεδίδετο αντί 800 γροσίων εις Εβραίους, οι οποίοι χαιρεκακούντες έσυρον αυτό δια των οδών της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της παραλίας του Κερατίου κόλπου, όπου το έρριψαν εις την θάλασσαν αφού του προσέδεσαν ογκώδη λίθον. Σημειώστε ότι για το ανοσιούργημα συνεστήθη εικοσαμελής εβραϊκή επιτροπή  η οποία κατώρθωσε να πάρη αυτή το πτώμα του Πατριάρχου. Αποκοπέντος όμως του κρατούντος τον λίθον σχοινιού, το λείψανον επέπλευσε και γενόμενον αντιληπτόν υπό του Κεφαλλήνος Μαρίνου Σκλάβου, πλοιάρχου του υπό ρωσσικήν σημαίαν πλοίου «Άγιος Νικόλαος», ανεσύρθη την 16ην Α­πριλίου».

ΜΥΘΟΣ Ε             “Pax Ottomanica”

Η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν παιδική χαρά! Το παιδομάζωμα ήταν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, κι οι Ελληνες έστελναν τα παιδιά τους οικειοθελώς! Βέβαια αυτοί που τα λένε αυτά ακούνε θητεία στον Ε.Σ. και βγάζουν σπυράκια!
Κι εγώ ξέρω για παράδειγμα οτι στην κατοχή οι Γερμανοι σε γενικά πλαίσια μας φέρθηκαν καλά μπορώ να πώ. Ηταν λάτρεις την κλασσικήε μουσικής κι Ευρωπαίοι. Ο λιμός του 1941-1942 τον προκάλεσαν οι Μαυραγορίτες που έκρυβαν τα τρόφιμα και γι αυτό οι καλοί γερμανοί, όποιους έπιαναν τους κρεμούσαν. Ενώ κάποιες πυρπολύσεις χωριών έγιναν γιατί οι κάτοικοι βοηθούσαν τους αντάρτες που ήθελαν να χαλάσουν την 1000χρονη ειρήνη κι ευημερία του 3ου Ραϊχ! Και σχολεία υπήρχαν κι υπηρεσίες κι αστυνομία και χωροφυλακή, ποια κατοχή; Τρελό; Οχι για τους Ιστορικούς του “1821:The Movie”! Tους δύο πρώτους αιώνες όλα ήταν “μέλι-γάλα” αλλά, η συνταγή χάλασε όταν οι Τούρκοι ανάθεσαν στους Κλέφτες και στους Αρματωλούς να μαζεύουν τους φόρους των ραγιάδων. Ας αφήσω κάποιον καλύτερο από εμένα να τα πεί.
Οπως έγραφε κι Ζουράρις : ἱερὸν φετφᾶν τοῦ Σεϊχ-οὐλ-Ἰσλάμ, τοῦ 1601, (τοῦ ἀνωτάτου ἑρμηνευτοῦ» τῆς Σαρία-ἱεροῦ νόμου), καὶ φανέρωνε, ὅτι τὸ Ὀθωμανικὸ καθεστὼς ὑπῆρξε ἀπολύτως ὁλοκληρωτικό, πολιτισμικῶς ρατσιστικὸ καὶ γενοκτόνο: τὸ αἷμα τῶν ἑλλήνων «ἀπίστων», «θεωρουμένου ἄνευ ἀξίας» (!!!), ἐπέτρεπε στὸν Σουλτᾶνο, ποὺ ἦταν καὶ ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ Χαλιφάτου-θεοκρατικοῦ καθεστῶτος, νὰ διατάζει, ὅτι «θὰ ἀπαγχονίζηται εὐθύς, εἰς τὸ κατώφλιον τῆς θύρας του» (!!!), ὁ ὁποιοσδήποτε, συγγενὴς ἢ περαστικός, «ἀντιστῇ» στὸ παιδομάζωμα τοῦ «καλλιμόρφου» δεκαπεντάχρονου!

Παραθέτω, μία ἄλλη, φρικιαστικὴ πηγή. Ἡ προηγουμένη, ἦταν, ἂς εἴμαστε ἐπιεικεῖς, μία πηγή, «πολιτική». Τρισβάρβαρης ἀλήθειας, ἀλλὰ ἄειντε, λέμε, ὅτι κράτος ἦταν οἱ Ὀθωμανοί, γενιτσάρους ἤθελαν… Ἀφοῦ πρῶτα βίαζαν τὸ στεατοπυγικὸ ὑποσύστημα τῶν ἑλλήνων «καλλιμόρφων», τῶν δεκαπέντε ἐτῶν. Κράτος ἦταν, «ὅλα τὰ Κράτη, πάνω-κάτω, τὰ ἴδια κάνουν»… Ἂς δεχθούμε τὴν ἀγχόνη «εὐθὺς εἰς τὸ κατώφλιον τῆς θύρας» του, γιὰ τὸν τραγικὸ πατέρα, ποὺ ζῆ, ἀνήμπορος καὶ οὐρλιάζοντας ἀπὸ πόνο, τὸν βιασμὸ τοῦ τρυφεροῦ γυιοῦ του, ἀπὸ τὸ «ἀνεκτικὸ» ὀθωμανικὸ καθεστώς…

Ἐδῶ, ὅμως, παραθέτω, ἀμέσως μία πηγή, χειρότερης φρίκης – ἂν εἶναι δυνατόν – … Διότι προέρχεται ἀπὸ τὴν μὴ ἔνοπλη κοινωνία-συμβίωση τῶν Ἑλλήνων μὲ τὸ ὀθωμανικὸ καθεστὼς εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς. Τεκμήριο-πηγή, ἀπὸ τὸ οἰκογενειακὸν δίκαιον ἐπὶ Τουρκοκρατίας. Καὶ εἶναι, αὐτό, ἀκόμη χειρότερο ἀπὸ τὸ γενιτσαρικὸ παιδομάζωμα. Ἰδού: Ἱεροδικεῖον Βεροίας, ἔτος 1008, 15η Σεβὰλ (30 Ἀπριλίου 1600). Ἐπικρατεῖ πλήρως, ὁ ὀθωμανικὸς πολιτισμός. Νάτος!

Ἀστικὴ ὑπόθεση, οἰκογενειακοῦ δικαίου: «Παρουσιασθεὶς ἐνώπιον τοῦ Ἱεροδικαστηρίου, ὁ Ἀμπντῆ μπέης, παρουσίᾳ καὶ τῆς ἐν διαζεύξει εὐρισκομένης τέως συζύγου του Γραμματικῆς Ἰωάννου, ἁμαρτωλῆς καὶ ἀπίστου (ναί! ναί! στὸ ἐπίσημο ἔγγραφο τοῦ Ἱεροδικείου!), ἐδήλωσε καὶ κατέθεσε ὅτι: … […] …συνεζεύχθη μετ’ ἐμοῦ νομίμως καὶ δι’ ἱεροδικαστικῆς πράξεως καὶ μάλιστα ἐγέννησε πρὸς ἔτους ἄρρεν, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ὠνόμασα Μουτφῆ… Παρὰ ταῦτα ἡ ἁμαρτωλὴ καὶ ἄπιστος Γραμματική… ἐξηκολούθει, παρὰ τὰς συχνὰς ἀπειλάς μου… νὰ θεωρῆ τὸν μικρὸν υἱὸν ὡς ἀνήκοντα εἰς τὴν βρωμερὰν τῶν ἀπίστων θρησκείαν καὶ νὰ καλῇ αὐτὸν Μελέτιον…» κτλ. Καὶ παρακάτω: «Αὔτη ὅμως (ἡ Γραμματική, μητέρα τοῦ δωδεκαμήνου βρέφους), εἰσῆλθεν ἐντὸς τῆς ἐν Βεροίᾳ οἰκίας μου, ἤρπασε τὸ τέκνον ἐκ τοῦ λίκνου…» κλπ. Κι ὅμως, θαυμᾶστε, αὐτὸ ποὺ περιφρονεῖ ἡ ἱστορία τῶν «ἐκσυγχρονιστῶν» τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ: μία νεαρή, ἀγράμματη ἑλληνίδα 24-28 χρόνων, ἀπὸ χωριό, στὰ μαῦρα χρόνια τῆς τουρκικῆς κατοχῆς, στὴν Βέροια… Τρεῖς αἰῶνες καὶ κάτι, πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση. Καὶ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ! Μόνη της! Χωρὶς Κλεφτουριὰ καὶ γράμματα καὶ χρήματα! Τὸν γυιό της, τὸν καλεῖ  Μελέτιο! Ἀψηφᾶ τὸν Μπέη, «νόμιμο» σύζυγο, δυνάστη της, Νόμιμο; Τὰ χειρότερα, δὲν τὰ διαβάσατε ἀκόμη. Νάτα, ἀπὸ τὴν πηγή-ἱεροδικαστήριον Βεροίας τοῦ 1600: «Κληθεῖσα ἐν συνεχείᾳ ἡ Γραμματική… κατέθεσεν: ὁ σύζυγός μου Ἀμπντῆ σιπαχῆς, ἀπὸ καιροῦ ἐρωτοτροπῶν πρὸς ἐμέ, ἐξώπλισεν ἀγνώστους τινάς, οἵτινες, εἰσελθόντες κατὰ τὴν νύκτα εἰς τὴν ἐν τῷ χωρίῳ Κούρσοβα οἰκίαν τοῦ πρώτου συζύγου μου, κατέσφαξαν αυτόν και τα δύο τέκνα μου, Μελέτιον και Γεώργιον. (!!!) Παραμείνασα  χήρα, ἠναγκάσθην τη βίᾳ νὰ ὑποκύψω εἰς τὰς ἀπειλάς… καὶ νὰ γίνω σύζυγός του… καὶ ἔκτοτε συμβιοῦσα μετ’ αὐτοῦ, ἀπέκτησα ἄρρεν τέκνον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ ἥρπασα…» κτλ. «Τὸ δικαστήριον κρῖναν τὴν ὑπόθεσιν, ἐπρότεινεν εἰς τὴν Γραμματικὴν ν’ ἀσπασθῇ τὴν ἰσλαμικὴν θρησκείαν, ἐὰν θέλῃ ν’ ἀποκτήσῃ τὸ δικαίωμα ἀνατροφῆς τοῦ τέκνου της… μέχρι συμπληρώσεως τοῦ ἑβδόμου ἔτους τῆς ἡλικίας του»… (ὅπ. παρ.). Ἰδού, τὸ πολυπολιτισμικὸ πρόσωπο τῆς Τουρκοκρατίας! Νάτο τὸ ἀνεκτικὸ «σύστημα» τῶν Τουρκοθωμανῶν… Διαβάζετε ὅλη τὴν φρίκη; Καί, ταυτοχρόνως, ὅλο τὸ ἀγέρωχο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ φρόνημα τῆς ἀσήμαντης Βεροιώτισσας χωριατοπούλας τοῦ 1600; Δύο αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὸν φωταδιστικὸ Δυτικὸ Διαφωτισμό, ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν ρεπουσιάδα, ἄνοιξε τὰ μάτια στὶς χωριατοποῦλες μας, ἐκεῖ στὰ βασιλόφρονα σαλόνια τοῦ Βολταίρου! Ἡ Βεροιώτισσα ἀντιστασιακή, ἀγράμματη χωριατοπούλα τοῦ 1600! Καὶ ἡ ἀπόλυτη ΦΡΙΚΗ τῆς «ἀνεκτικῆς» Τουρκοκρατίας: Ὁ Ἀμπντῆ-μπέης εἶναι «σπαχῆς», μέλος τῆς ἔφιππης τουρκικῆς, στρατιωτικῆς ἀριστοκρατίας. Βλέπει, ἐκεῖ στὸ χωριὸ Κούρσοβα, ποὺ εἶναι τσιφλίκι του, τὴν Βεροιώτισσα καλλονή, τὴν Γραμματική. Ὁ κτηνώδης ὀθωμανὸς ἀριστοκράτης νοιώθει νὰ τὸν κατακλύζουν οἱ θεσμικὲς κτηνώδεις ὁρμές του… Ἡ Γραμματικὴ ὅμως, ἡ ἑλληνίδα καλλονή, εἶναι παντρεμένη. Καὶ μὲ δυὸ ἀνήλικα παιδιά… Ἔεε, καίαιαι; Τὸ κτηνώδες «ἀνεκτικὸ» καὶ «πολυπολιτισμικὸ» τούρκικο σύστημα, ἀνέχεται ὅλα τὰ «εὐαίσθητα» ἢ καὶ ἀναίσθητα «προσωπικὰ δεδομένα» τοῦ, κατὰ τὴν Ρεπούση, νομίμου «Κρατικοῦ ἀξιωματούχου», Ἀμπντῆ-μπέη. Ὁ Ἀμπντῆ-μπέης, λοιπόν, κατασφάζει καὶ τὸν ἕλληνα σύζυγο τῆς ἑλληνίδας καλλονῆς καὶ τὰ δύο ἀνήλικα τέκνα τους, Μελέτιο καὶ Γιῶργο. Καὶ τὴν βιάζει ὁ Τοῦρκος δυνάστης… Κι ἀπὸ τὸν βιασμό της, ἡ Γραμματική, γεννᾶ ἕνα παιδί. Κι ἡ Γραμματική, κρυφὰ καὶ φανερά, σφαγιασμένη ἀλλὰ ἀγέρωχη, τσακισμένη ἀλλὰ ἀνυπόταχτη, τὸ παιδὶ τοῦ βιασμοῦ της, τὸ ὀνομάζει Μελέτιο. Γιὰ νὰ τῆς θυμίζει τὸ ἕνα της, τουλάχιστον, παιδί, ποὺ τῆς ἔσφαξε ὁ Τοῦρκος βιαστής της… Ὅσο δέ, γιὰ τὸ «ἀνεκτικὸ» τούρκικο Ἱεροδικαστήριο, αὐτό, τὸν χαβά του: ἀνέχεται τὶς τρεῖς δολοφονίες τοῦ Τούρκου «κρατικοῦ ἀξιωματούχου», βιαστοῦ καὶ χαμπάρι δὲν παίρνει γιὰ τὸν βιασμὸ καὶ τὶς τρεῖς ἀνθρωποκτονίες, ποὺ διέπραξε τὸ τουρκικὸ «πολυπολιτισμικὸ» κτῆνος. Καί, διατάζει στὴν ἀπόλυτη Ἀπελπισία, στὴν ἑλληνίδα σφαγιασμένη μητέρα, τὴν Γραμματική, νὰ γίνει Τουρκάλα, ἂν θέλει νὰ κρατήσει, γιὰ ἔξι μόνον ἀκόμη χρόνια, τὸ τρίτο της, παιδί, πρὶν τῆς τὸ πάρουν ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά της…

Ναί: Τὸ Τουρκικό-Ὀθωμανικὸ σύστημα βασίζεται στὸν ἀπόλυτο ρατσιστικὸ διαχωρισμὸ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι φυλετικῶς ὁλοκληρωτικὸ εἰς βάρος τῶν ὑποδούλων λαῶν, μὲ ἀναγνώριση τῆς ἀπόλυτης ρατσιστικῆς ὑπεροχῆς στὴν φυλετικῶς νικήτρια ς τουρκικὴς φυλής, ὅπως τὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ κοσμικὴ καὶ ἡ ἱεροκρατικὴ νομοθεσία τους. Ναί, αὐτὸ εἶναι τὸ δῆθεν «ἀνεκτικὸ» σύστημα τῶν Τούρκων, τὸ ὁποῖο βλακωδῶς καὶ παχηλῶς ἀγράμματοι προωθοῦν τὰ ἡμέτερα ἐπιστημονάρια. Ἔτσι ἔζησαν οἱ ὑπόδουλοι Ἕλληνες, γιὰ τέσσερις-πέντε αἰῶνες… Αὐτὰ λένε οἱ ἐπίσημες τουρκικὲς πηγές. Βέβαια, ἐπάναγκες γίνεται, πιά, νὰ λογοδοτήσουν τὰ μέλη τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, τὰ τότε, γιὰ τὸ ἔγκλημα ποὺ διεπράχθη, πέρισυ, ἐπὶ μίαν σχολικὴ χρονιά, κατὰ τῶν Ἑλληνοπαίδων. Προτείνω νὰ χρησιμοποιηθεῖ ἡ νομολογία, ἡ προκύπτουσα ἀπὸ τὸ τουρκικὸ Ἱεροδικαστήριον: μὲ το σημερινό μοντελάκι δικαιοσύνης, τὸ τόσο «ἀνεκτικό», οἱ παιδαγωγοί-«κριτές», θὰ τὴν βγάλουν καθαρή. Τὸ πολύ-πολύ, τὸ πολυπολιτισμικὸ καὶ ἀνεκτικὸ ὀθωμανικὸν δίκαιον, νὰ τοὺς στείλει σὲ κάποιον Ἰνστιτοῦτον ἀνοχῆς… [Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα Μακεδονία]

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61143/5.html

http://www.antibaro.gr/articles/history-1821/0607-kekaumenos-mythoi1821.html

http://igaiolos.blogspot.com/2008/01/blog-post_07.html

«To βασανιστήριο του διοβελισμού ένα από τα φοβερότερα εφευρήματα της ανθρώπινης θηριωδίας, είναι το σούβλισμα του κατάδικου σε ξύλινο πάσσαλο. Ξαπλώνουν το θύμα καταγής μπρούμυτα με τα πόδια πολύ ανοικτά και τα χέρια δεμένα στην ράχη. Για να ακινητοποιηθεί εντελώς και να μη διαταράσσεται η εργασία του δημίου στερεώνεται στη ράχη του μελλοθάνατου ένα σαμάρι επάνω στο οποίο κάθεται ένας από τους βοηθούς του. Ο δήμιος, αφού προετοιμάσει την είσοδο με λίπος, πιάνει το παλούκι με τα δύο του χέρια και το μπήγει όσο βαθύτερα μπορεί και ύστερα το χτυπάει με κόπανο ώστε να εισχωρήσει πενήντα ή εξήντα εκατοστά. Ανασηκώνει τότε τον σουβλισμένο και το στερεώνει στο χώμα αφήνοντας το θύμα να ξεψυχήσει καρφωμένο. Καθώς ο δύστυχος δεν μπορεί να κρατηθεί από πουθενά το παλούκι βυθίζεται , εξαιτίας του βάρους του σώματος , όλο και πιο πολύ και τελικά βγαίνει ή από τη μασχάλη ή από το στήθος ή από το στομάχι . Κι ο θάνατος που θα τερματίσει το αποτρόπαιο μαρτύριο αργεί . Αναφέρονται περιπτώσεις παλουκωμένων που έζησαν τρεις ημέρες σ αυτή την θέση . Η διάρκεια του βασανισμού εξαρτάται από την σωματική διάπλαση του ατόμου και την κατεύθυνση που δίνεται στον πάσαλο. Αυτό εξηγείται εύκολα. Από έναν εκλεπτυσμό της φρικαλέας θηριωδίας τους φροντίζουν μα μην είναι αιχμηρό το παλούκι αλλά αμβλύ και κάπως στρογγυλεμένο στην άκρη . Γιατί η αιχμή θα περνούσε τα όργανα κατά την διολίσθηση του παλουκιού και θα προκαλούσε τον άμεσο θάνατο. Η στρογγυλεμένη όμως απόληξη του πασσάλου παραμερίζει τα σπλάχνα, τα μετακινεί χωρίς να εισχωρεί στους ευαίσθητους ιστούς…. παρά τους εφιαλτικούς πόνους που προκαλεί η συμπίεση των νεύρων η ζωή παραμένει για ορισμένο χρόνο. Γιατί είναι προφανές ότι αν το παλούκι , αντί να ακολουθήσει τον άξονα του σώματος, εισχωρήσει λοξά δεν θα βγει από το στέρνο ή την μασχάλη αλλά θα τρυπήσει το υπογάστριο. Κι έτσι αφού παραμείνει άθικτη η θωρακική χώρα και δεν πλήττονται βασικά όργανα η ζωή θα παραταθεί περισσότερο».

Στην ΑΥΓΗ το 1967 δημοσιεύθηκε πως έγινε το μαρτύριο του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ: « Ζων ο κατάδικος ετίθετο επί ανεστραμμένου σάγματος ύπτιος, δεμένος χείρας και πόδας, δύο ρωμαλέοι δήμιοι εκάθηντο επ αυτού, τρίτος εστήριζεν εις τον πρωκτόν ξύλινον οβελόν όμοιον με τας σούβλας ας μεταχειριζόμεθα δια το ψήσιμον των αρνιών του Πάσχα, και τέταρτος δια σιδηράς ή ξυλίνης σφύρας εκτύπα του οβελού το οπίσθιον, εωσούν η ακωκή εξήρχετο εκ της κεφαλής ή θατέρας των ωμοπλατών καθ ην τυχαίως ελάμβανεν διεύθυνσιν. Εάν ο οβελός εξήρχετο εκ της αριστεράς ωμοπλάτης ο ούτω βασανιζόμενος απέθνησκε μετ’ ολίγον, εάν δε εκ της δεξιάς έζη και τρεις και τέσσερας ημέρας. Τρεις όλας ημέρας εβασανίσθη ούτως ο αείμνηστος Διάκος και ήθελεν βασανισθη έτι πλέον εάν οίκτου δεν τω έθραυε δια σφαίρας το κρανίον εις άτακτος».
Ας δούμε πως η λαϊκή μούσα περιγράφει το γεγονός:

« Τον Διάκο τόνε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν
Ολόρτο τονε στήσανε κι αυτός χαμογελούσε».

Επιμυθιον: Επενδύστε τα λεφτά σας στην ΕΘΝΙΚΗ τράπεζα, τον ευγενικό χορηγό (με δικά σας λεφτά) της τηλεοπτικής παραγωγής 1821 , μιας νέας φιλότιμης προσπάθειας δημιουργίας σύγχυσης, συσκότισης, αφελληνισμού και τελικώς εθνοδιαμελισμού. Σημειώστε και τυχόν άλλους χορηγούς και προτιμήστε τους.