Το Reptilarium με τους χρυσούς κροταλίες και τα πλατινένια Ιγκουάνα

Γράφει ο Σπάρτακος

Εντάξει,εσύ φίλε απουσίαζες γιά δεκαετίες.Εχεις μείνει στ’ανέμελα τα χρόνια,τα προδικτατορικά.Φίλε,από τότε, έχει κυλήσει πολύ νερό στ’αυλάκι.Γίνανε πράματα και θάματα. Μούπες,πως τριγυρνάς αμήχανος στη Σόλωνος και κυττάζεις μέσα απ’τις τζαμαρίες,το παληό καφενεδάκι που πηγαίναμε στα κενά των μαθημάτων . Πως θυμήθηκες, τα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς σου γιά τη Γιάννα απ’το Τσιρίγο.Πως αναπόλησες τις συζητήσεις τις ατέρμονες και τους καβγάδες με το Θύμιο τον επαναστάτη και την Αργυρώ απ’την Κυψέλη.Σούρθαν στο νού οι τορνευτές γαμπίτσες της Αθηνάς της κόρης του δικηγόρου,πούμενε λίγο πιό πάνω,στη Δεξαμενή.Και τι δεν σου θύμισε το καφενεδάκι αυτό. Με ρώτησες,τί γίνανε όλοι αυτοί,τί γίναν κάποιοι άλλοι.Αν έχω ακόμη επαφή μαζί τους,με ρώτησες γεμάτος αγωνία.
Είδα στα μάτια σου μιάν απελπισμένη νοσταλγία,μιάν αδυσώπητη λαχτάρα να τους ξαναδείς.Δεν σου απάντησα και σύ
με ξαναρώτησες ,ακόμα πιό επιτακτικά.
Τότε γιά να ξεφύγω,σούδειξα μιά γκόμενα, που έψαχνε γιά ταξί. Δυό μέτρα γυναικάρα,που θα κόλαζε και τον Θεό τον ίδιο. Χαμογέλασες με πονηριά και ανταλλάξαμε κάποια πιπεράτα σχόλια.
Μα ήταν τόση μέσα σου η ...φλόγα γιά την ξεχασμένη νιότη μας,που άρχισες και πάλι να ρωτάς.Εκείνη τη στιγμή,μας
ξάφνιασε το δαιμονισμένο κορνάρισμα μιάς νταλίκας,που παρά λίγο να πέσει πάνω μας.Βλέπεις,χωρίς να το καταλάβουμε,περπατούσαμε καταμεσίς του δρόμου.Ετσι και πάλι ξέφυγα.Τούτη τη φορά,αρπάχτηκα από την ευκαιρία
της τρομάρας μας κι άρχισα εγώ τις ερωτήσεις.Ούτε που ακούγαμε τα μπινελίκια, που μας έριχνε ο νταλικέρης.Σ’άκουγα να μου λές γιά τις σπουδές σου στο εξωτερικό,γιά το γάμο σου και την οικογένειά σου,γιά την καριέρα σου,γιά τις
δουλειές σου.Κι εγώ,ρωτούσα και ξαναρωτούσα.Κι όλο ρωτούσα.Γιά να μη μείνει χρόνος,να ξαναρχίσεις εσύ τις ερωτήσεις.
Μου ζήτησες να συναντηθούμε ξανά.Και ξανασυναντηθήκαμε.Κι εκεί δεν μπόρεσα να σου ξεφύγω ,γιά δεύτερη φορά.
Βλέπεις,στο μεσοδιάστημα,έπεσες πάνω στην Αλίκη.Κι εκείνη η μαιμού,που επίσης απουσίαζε κάμποσα χρόνια,σου είπε να ρωτήσεις εμένα.Πως, εγώ ξέρω.Πως εγώ, έχω ακόμα κάποιες επαφές με τους παληούς.
Λοιπόν φίλε μου,λίγο αφού έφυγες γιά το εξωτερικό,κάποιο πρωί ξυπνήσαμε με θούρια και με στρατά στους δρόμους.
Αυτά τα μάθαινες εκεί που ήσουνα.Ισως και να γνωρίζεις περισσότερα γι αυτούς τους χρόνους.Εγώ προσπάθησα να τα
ξεχάσω και πάτησα delete.Αυτοπροστασία;Αμυνα;Μεγαλοψυχία;Οπως θές πέστο.Αλλά αυτά τα χρόνια έχουν οριστικά
σβυστεί από τη μνήμη μου.Jamais vu,Jamais vecu. Θυμάμαι όμως,τα μετά.Είσαι βέβαιος πως θές να μάθεις φίλε μου;
Ακου λοιπόν. Κι αρχίζω απ’τη Γιάννα:Η Γιάννα τέλειωσε το Αρχαιολογικό το ’70.Εμεινε άνεργη καναδυό χρόνους και μετά
την έκανε γιά Μυκήνες,σε κάτι ανασκαφές.Αργότερα έμαθα,πως ήταν κλεισμένη στο Πολυτεχνείο.Ομως,τ’Ανάπλι φίλε μου,
Πολυτεχνείο δεν έχει.Κι εγώ την συναντούσα εκεί τα σαββατοκύριακα του Νοέμβρη του ’73.Πέρναμε το ΚΤΕΛ Αργολίδας
Σάββατο μεσημέρι,με τον Παντελή που ήτανε καψούρης μαζί της ,την μακαρίτισσα την Ευθυμία που μούχε γίνει
τσιμπούρι και τον Θάνο τον συμβολαιογράφο με την μνηστή του την Κικίτσα.Στο Ναύπλιο,περνούσαμε ονειρεμένα φίλε.
Η μαγεία της πόλης αυτής,αρωματισμένη από τους πορτοκαλεώνες της Δαλαμανάρας,μας μπόλιασε το αίμα και τις
ψυχές.Τα χρόνια πέρασαν,η Γιάννα παντρεύτηκε τον Παντελή και χώρισε το ’82.Γιατί στην Υπηρεσία της,της την έπεσε ο
Εφορος Αρχαιοτήτων πούχε και πολλά κονέδια.Τη θυμάσαι τη Γιάννα,πέταγε η ουρίτσα της γιά κάτι τέτοια.Τώρα η
Γιάννα,συζεί μ’έναν εκδότη στο Καβούρι και τα παιδιά τους με τον Παντελή,σπουδάσανε στο Αμέρικα και στη Λόντρα,
μ’έξοδα των κατά καιρούς εραστών της.Καλοβολεύτηκαν κι αυτά.Γιαπάκια και Golden boys,του κουτιού μου γίνανε.
Τσίλικα κι απαστράπτοντα.Ο ένας σύμβουλος υπουργού και η άλλη,προισταμένη σε ΔΕΚΟ.Πώς; Που πήγαν τα
πιστεύω και οι προσανατολισμοί τους;Ελα τώρα.Μα εξακολουθούν να είναι ‘αριστεροί’.Οικογενειακώς.Οπως κι ο
Θύμιος ο επαναστάτης.Το ίδιο και η Αργυρώ απ’την Κυψέλη.Οσο γιά την Αθηνά με τις τορνευτές γαμπίτσες,
την Αθηνούλα την ΕΡΕτζού που λέγαμε,κρατιέται ακόμα πολύ καλά.Επαιξε κάμποσα χρόνια στο ποιοτικό θέατρο,
έβγαλε και κάτι δίσκους το ’76 και μετά παντρεύτηκε κάποιον ‘αριστερό’ τραπεζίτη.’Αριστερή’ κι αυτή απ’τη
μεταπολίτευση και δώθε.Αλλά η πιό ειλικρινής απ’όλους.Γιατί πρώτη αυτή, μας εξομολογήθηκε,πως χωρίς
την ταμπελίτσα,καριέρα στα ‘καλλιτεχνικά’,δεν κάνεις.
Οι μόνοι που μείναν όπως τους θυμάσαι,είναι ο Μανώλης ο ‘ Σουσλώφ’,που έγινε εκπαιδευτικός και μόλις βγήκε στη σύνταξη.Ζεί στα Σεπόλια με τη γυναίκα του και πάει βόλτα τα εγγόνια του στο πάρκο.Ορκισμένος Κουκουές από τότε,
κουτσαίνει απ’τ’όνα πόδι, απ’την πολλή τη φάλαγγα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.Το ίδιο και η Μαρίνα η Παπαντρεικιά.Αυτή τώρα
ψηφίζει δεξιά,έχει ένα εστιατόριο στην Καλλιθέα και είναι κουφή απ’το δεξί της αφτί. Απ’τις σφαλιάρες στην Μπουμπουλίνας.Οχι πτυχίο,δεν τα κατάφερε να πάρει αυτή.Πέθανε ο γέρος της και βγήκε από νωρίς στη βιοπάλη.
Είχε βλέπεις και τη μάννα και τα δυό μικρότερα αδερφάκια της να φροντίσει.
Παρ’όλ’αυτά,επιμένεις να με ρωτάς,που θα συναντήσεις την Γιάννα,τον Θύμιο και την Αργυρώ.Γιά να θυμηθείτε
τα παληά,γιά να δείς πως είναι τώρα.Ειλικρινά φίλε μου,δεν ξέρω.Εχω χάσει τα ίχνη τους,από το ’97 και μετά,τότε
που κυβερνούσε ο Σημίτης.Πάντως,άν ψάξεις στόν καφενέ της Σόλωνος,στις πλατείες και στις διαδηλώσεις,μην περιμένεις
να τους βρείς.Εκεί θα συναντήσεις τούς Μπάτλερ τους,που θα σου πούν: ”Λυπάμαι,δεν ευκαιρούν κύριέ μου.Πνίγονται ”.
Ομως φίλε γιά τον Μεμά,δεν ρώτησες.Τον Μεμά της γνήσιας Αριστεράς,(ναί ρέ,αυτήν της Αλέκας),της ηττημένης
στον εμφύλιο Αριστεράς,της λαβωμένης Αριστεράς,της Αριστεράς που έγλειψε και γιάτρεψε τις πληγές της,της Αριστεράς που στάθηκε στα πόδια της με πείσμα.Της Αριστεράς που αντιστέκεται και πολεμάει εμάς τους μπουρζουάδες.
Μα φίλε μου καλέ,απ’την Αριστερά αυτήν δεν κινδυνεύεις ούτε σύ ούτε γώ. Από την άλληνε φυλάξου.Την ‘αριστερά’
των Cohibas,των Cherokee και της Moet Chandon.Την caviar gauche.Tην ‘αριστερά’ των προθαλάμων,την ‘άριστερά΄
των υπουργείων,την ‘αριστερά’ των τραπεζιτών.Την ‘αριστερά’,που η πονηρούλα,κατάφερε να μην ονομασθεί Πασόκ,με ότι
αυτό σημαίνει,αλλά που έκατσε στο σβέρκο των άξεστων πασόκων και κυβερνάει απ’την Εκάλη,απ’το da Capo κι από τις
σουίτες του Grande Brettagne και του ‘Πεντελικόν’.
Ο Μεμάς λοιπόν,είναι γερός και δυνατός,θα τον συναντήσεις στις πορείες του ΠΑΜΕ,πάντα χαμογελαστό και ντόμπρο
όπως τον ήξερες.Το ίδιο και ο Στάθης, ο ‘ αριστοκράτης’.Αυτόν τις καθημερινές θα τον βρείς στο γραφείο του στην
Ακαδημίας κι απ’το βράδυ και μετά,στο σπίτι του,κάποια χιλιόμετρα μακρυά από την Αθήνα,όχι στα κοσμικά.Ολη αυτή η
παρέα, ποτέ δεν εμφανίζεται στα στέκια που θυμάσαι,γιατί τα στέκια αυτά,κατελήφθησαν απ’τις ορδές των αξέστων
Illustration ‘αριστερών ‘.Κι όπως καλά γνωρίζεις,ο Στάθης ,η Μαριλένα,η Ναυσικά κι ο Αποστόλης,δέν έχουν τίποτα να
μοιρασθούν με κάτι τέτοιους. Μένουν στ’αρχοντικά τους και στα κτήματά τους,μακρυά από τον χύδην όχλο.Ενίοτε με την
ζεστή συντροφιά του Μεμά του κουκουέ , του Μανώλη του ‘Σουσλώφ’ και της Μαρίνας της Παπαντρεικιάς.
Οσο γιά μένα,όπως βλέπεις είμαι καλά.Κι έγινα και σοφότερος,παρατηρώντας το Reptilarium,με τους χρυσούς
κροταλίες και τα πλατινένια Ιγκουάνα.