Το λεξικό του μνημονίου – Πως το κράτος εγγυάται για τις τράπεζες ενώ αφήνει τις συντάξεις!

Με απλά λόγια, η ανάλυση των όρων. – Το κράτος δεν εγγυάται πλέον τις συντάξεις; Γιατί το μνημόνιο είναι έωλο. Διαβάστε ακριβώς και με λίγα λόγια τι υπογράψαμε…

The bond holder

Διάβασα πολλά στο διαδίκτυο γενικά για την οικονομική κατάσταση της χώρας, τις αιτίες που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού και τι επιλογές είχαμε και αν πήραμε τις σωστές αποφάσεις για την χώρα η όχι.

Με άρθρα στο “Ολύμπια” χωρίς κομματικές προκαταλήψεις – γιατί όλοι φταίνε – προσπάθησα να συνεισφέρω στην ανταλλαγή απόψεων για θέματα οικονομικού ενδιαφέροντος μια και εκεί αισθάνομαι ότι μπορώ να συνεισφέρω λόγο εμπειρίας.

Τα άρθρα έγιναν πιο καυστικά όσο γινόταν φανερό ότι η τωρινή κυβέρνηση είχε και έχει σκοπό να παγιδεύσει την Ελλάδα και τους Έλληνες σ’ ένα αύριο χωρίς μέλλον.

Τέτοιες προδοσίες τις έζησα σε άλλες χώρες και το σχέδιο πάντοτε το ίδιο.

Μ’ αυτό το άρθρο θέλω πρώτων να δημιουργήσω ένα οικονομικό λεξικό, δεύτερον να συνοψίσω τις απόψεις μου για το τι έχει συμβεί μέχρι τώρα και τέλος να θέσω ένα προβληματισμό που όλοι έχουμε έτσι ώστε μετά τις διακοπές να μπορέσουμε να δώσουμε μια λύση.

ΤΟ ΤΙ

Πρώτον το λεξικό.

Ομόλογο- Το ομόλογο είναι ένα νομικό έντυπο (άυλο)  που είναι η νομική απόδειξη ότι υπάρχει σύμβαση δάνειου μεταξύ του ομολογιούχου και του έκδοτη του ομόλογου. Έτσι είναι μια υποχρέωση που έχει ο εκδότης να αποπληρώσει το δάνειο. Το ποσό (face value) και ο τόκος του δάνειου ( το spread πάνω από τα γερμανικά ομολόγα – το σημείο αναφοράς για κρατικά ομολόγα στην Ευρώπη) είναι οι δυο βασικοί παράμετροι αυτής της σύμβασης.

Αξία ομολόγου ( στην αγορά )- τα ομόλογα, ένας ομολογιούχος, μπορεί να τα πουλήσει στην αγορά ομολόγων. Έτσι ξέρει ότι έχει ρευστότητα όποτε την χρειαστεί και εάν οι συνθήκες είναι σωστές μπορεί να τα πουλήσει.......

περισσότερα από το face value. Οι παράμετροι που επηρεάζουν την τιμή ενός ομόλογου στην αγορά είναι βασικά δυο- οι μελλοντικές προοπτικές για τα επιτόκια ενός παρόμοιου ομολόγου και η ζήτηση ( εάν οι τόκοι είναι υψηλότεροι τότε η τιμή του ομόλογου πέφτει πχ εάν η αγορά είχε κοστολογήσει τα ελληνικά ομολόγα σήμερα, χωρίς την παρέμβαση της ΕΚΤ, η τιμή τους θα ήταν περίπου στα 57,35 για κάθε 100 εύρο face value. Ένας ομολογιούχος θα έχανε δηλαδή 42.25 εύρο. Πως τον λες κερδοσκόπο δεν έχω καταλάβει)

Στάση πληρωμών- Εάν ο δανειζόμενος σταματήσει να πληρώνει το δάνειο που πήρε. Δηλώνει αδυναμία και η τιμή των ομόλογων γίνετε μηδέν. Ολική απώλεια.

Διαπραγμάτευση του χρέους- O δανειστής ΜΑΖΙ με τους ομολογιούχους διαπραγματεύεται το χρέος- το πόσο για αποπληρωμή, το χρονικό διάστημα της αποπληρωμής, τα επιτόκια κτλ. Στην πραγματικότητα γίνετε μια καινούργια δανειακή σύμβαση.

Συνήθως στην αγορά το πρώτο βήμα είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Εδώ το κρίσιμο κριτήριο είναι πόσο εμπιστοσύνη έχουν οι ομολογιούχοι ότι θα φέρεις σε πέρας το σχέδιο αναδιοργάνωσης που θα προτείνεις. Μάλλον όταν άκουσαν τον ΓΑΠ να λέει ότι φταιν η προηγούμενοι, οι κερδοσκόποι και ότι όλοι είμαστε λαμόγια έχασαν την εμπιστοσύνη τους στα άτομα που είχαν μπροστά τους- την κυβέρνηση. Νομίζω ότι ο ΓΑΠ είχε πάρει το μήνυμα ότι οι αγορές δεν τον εμπιστεύονται. Μάλλον το έκανε επίτηδες. Έτσι τα spread πήραν τον ανήφορο.

Εάν είχαν κρατήσει μια στάση πιο επαγγελματική θα μπορούσαν να είχαν μπει σε διαπραγματεύσεις. Τι πληρώνεις σαν δανειστής όταν διαπραγματεύεσαι το χρέος το face value του ομόλογου η την άξια του στην αγορά;  Εδώ είναι το κλειδί. Εάν έχεις τα ομολόγα από την αρχή θα ζητήσεις το face value. Εάν τα αγόρασες στην αγορά θα θέλεις το λιγότερο την τιμή που τα αγόρασες. Συνήθως η τιμή που καταλήγουν οι διαπραγματεύσεις είναι κάπου στο μέσον όρο (αναλόγως με τις αναλογίες) . Αυτή η τιμή στην περίπτωση εδώ θα ήταν 72-75 cents . Η διάφορα από το face value είναι αυτό που λέμε κούρεμα.

Εάν είχαν προχωρήσει σ’ ένα τέτοιο σχέδιο αναδιοργάνωσης τότε το νέο χρέος θα ήταν 210 δις ευρώ.

Το ΓΙΑΤΙ

Γιατί δεν το έκαναν; Για να προστατέψουν τις τράπεζες που κρατούσαν τα ομολόγα από την αρχή περίπου 220-250 δις. Για να μην χάσουν οι τράπεζες τους  60 δις, τους έδωσαν 43 δις ( που δεν είχαμε ) και μας φόρτωσαν το ΔΝΤ. Έτσι η προστασία του τραπεζικού συστήματος μας κόστισε 104δις- 60 δις για το κούρεμα που δεν πήραμε και 43 που τους δώσαμε. Παράξενο ότι το δάνειο από το πακέτο στήριξης είναι 110 δις.

Όλα έχουν μια εξήγηση.

Και αυτό που είναι το πιο συνταρακτικό είναι ότι δεν έχω ακούσει εάν τα 43 δις είναι δάνειο προς στις τράπεζες η είναι δωρεά. Τουλάχιστον έπρεπε να υπάρξει μια δανειακή σύμβαση. Υπάρχει σύμβαση; Ποιοι είναι οι οροί; Δεν έχουμε παράνομη χρηματοδότηση λόγο του Ευρωπαϊκού δίκαιου περί ανταγωνισμού; Μπορεί ένας δικηγόρος να μας διαφωτίσει;. σίγουρα όλη αυτή η πράξη είναι παράνομη και τα λεφτά πρέπει να επιστραφούν στο κράτος. Αν λείπουν ας τα βάλουν οι μέτοχοι. Γιατί να τα βάλει ο λαός;;

Δεύτερο σημείο που βρίσκω απαράδεκτο είναι οι εγγυήσεις για το δάνειο του ΔΝΤ. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Στην πραγματικότητα και το ΔΝΤ τους λέει ότι «δεν σας εμπιστευόμαστε. Έτσι ζητάμε εγγυήσεις». Έτσι αλλάξαμε ομολόγα που δεν έχουν εγγυήσεις με δάνεια που έχουν. Ανεπάγγελτοι Φωστήρες.

Τέλος νομίζω ότι κάνεις δεν έχει πει την αλήθεια για το όλο θέμα η οποία είναι μια.

« Η λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων είναι η βασική αίτια για το έλλειμμα και το χρέος»

Ούτε ο δημόσιος τομέας, ούτε τα σκάνδαλα ούτε η κακό διαχείριση είναι η κύρια αίτια, απλά συμπληρώνουν την αλητεία.

Η Ελλάδα έγινε μια πλούσια χωρά εξαιτίας της ΓΗΣ. Αγροτεμάχια στα νησιά πουλήθηκαν για χρυσαφί. Αυτή η ΓΗ ήταν η κινητήρια δύναμη που- αν και υπήρχε η τέλεια κρατική κακοδιαχείριση και η λαμογια – επέτρεψε στην χωρά να αύξηση το βιοτικό της επίπεδο. Οι τιμές ακίνητων αυξηθήκαν. Για αυτό είχαμε και έχουμε ακρίβεια γιατί τα ενοίκια είναι ακριβά. Οι εισοδηματίες είναι οι πλούσια τάξη της μεσαίας τάξης.

Αντί λοιπόν τα ταμεία να εκμεταλλευτούν αυτή την ιδανική κατάσταση το κράτος με νόμο -άκουσον άκουσον – ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ τα ταμεία να δανείζουν τα λεφτά τους με 0 η 2% στις τράπεζες. Ήρθε και η λεηλασία των επιτήδειων πολίτικων μέσω χρηματιστήριου και τους έδωσε την χαριστική βολή ( αυτό και αν είναι σκάνδαλο κύριε εισαγγελέα)

Έτσι τον Σεπτέμβριο η Ελλάδα θα έχει στάση πληρωμών. Όχι προς τους ομολογιούχους αλλά προς τους συνταξιούχους. Διότι λίγοι έχουν μιλήσει για την παράγραφο που βγάζει το κράτος σαν εγγυητή των συντάξεων. Οι άνθρωποι είναι απαράδεκτοι. Μονομερώς αναιρούν μια εγγύηση που είχαν δώσει στον λαό.

Ελπίζω να είναι η τελευταία πράξη μιας ανήθικης, ύπουλης ομάδας. Διότι έτσι και χρησιμοποιήσουν την ιδία τακτική και ηθική πυξίδα και στα εθνικά θέματα τότε τα παιδιά μας δεν θα έχουν πατρίδα.

Και τελειώνω με μια ερώτηση.

Πως θα οργανωθούμε ώστε όλες οι ιδέες/σκέψεις/αποκαλύψεις  που τόσο συχνά παρουσιάζονται στα διάφορα Blogs πάνε στα χεριά του 65% του πληθυσμού που δεν έχει ιντερνέτ. Κάτι για το καλοκαίρι.

Καλό σας βραδύ και ο Θεός να βάλει το χέρι του. Έρχονται δύσκολες στιγμές αλλά υπάρχει ελπίδα.