Ως Μαύρη Τρύπα ορίζεται μία περιοχή του χωροχρόνου, της οποίας το βαρυτικό πεδίο είναι πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ ισχυρό. Τόσο ισχυρό, ώστε οτιδήποτε παγιδεύεται σε αυτό, βουτάει στη Μαύρη Τρύπα και τα ίχνη του εξαφανίζονται για πάντα. Στο “οτιδήποτε”, συμπεριλαμβάνεται και το ίδιο το φως, ένα πράγμα που τρέχει γρηγορότερα από οτιδήποτε άλλο στο αντιληπτό σύμπαν και η μάζα του ισούται πρακτικά με το μηδέν.
Η ύπαρξη της Μαύρης Τρύπας προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας 
: Το κύριο φυσικό χαρακτηριστικό της είναι η υπερσυγκέντρωση της μάζας της. Δηλαδή πολλά κιλά μάζας σε πολύ – πολύ μικρό χώρο. Με λίγα λόγια, μία Μαύρη τρύπα είναι πολύ – πολύ βαριά. Για να γίνει αντιληπτό πόσο βαριά, φανταστείτε τη μάζα της Γής, συγκεντρωμένη
στο μέγεθος μιάς μπάλας του πιγκ – πογκ . Έπειτα προσθέστε πάρα – πάρα πολλές τέτοιες μπάλες του πιγκ – πογκ , τόσες όσες χρειάζονται για να δημιουργήσετε ένα σώμα μεγάλο όσο η Γή. Συγχαρητήρια, μόλις φανταστήκατε πως είναι μιά Μαύρη Τρύπα… αλλά πάλι όχι!
Κανείς δε μπορεί να φανταστεί πως μπορεί να είναι αυτό το κοσμικό τέρας 
γιατί, βλέπετε, οι φυσικές ιδιότητές του υπερβαίνουν τις αισθήσεις μας. Το μόνο που μπορούμε να υποθέσουμε σχεδόν σίγουρα, είναι πως κάθε γαλαξίας έχει μία υπέρ – μαζική Μαύρη Τρύπα στο κέντρο του, δηλαδή μιά πολύ – πολύ – πολύ κατάΜαυρη Τρύπα. Ω ναι, και ο δικός μας 
φαίνεται πως έχει τη δικιά του.
Τελευταίες έρευνες που βασίζονται στις αστρονομικές παρατηρήσεις με το δίκτυο των υπέρ – προηγμένων τηλεσκοπίων μας, δείχνουν πως… η αρχική θεωρία για τις Μαύρες Τρύπες είναι λανθασμένη. Πιό συγκεκριμένα, φαίνεται πως από τους πόλους ενός τέτοιου αντικειμένου εκτοξεύονται τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας (φωτός δηλαδή με πολύ μικρό μήκος κύματος) που είναι μιά από τις κύριες θερμές πηγές του σύμπαντος, κάτι σαν τα ιαματικά λουτρά της Αιδηψού σε κοσμική κλίμακα.
Αιδηψός ! τα ιαματικά μας και τα υπερ – προηγμένα μας τηλεσκόπια …
Στο βίντεο του άρθρου, βλέπετε μία προσομείωση της εικόνας που θα είχαμε αν
μπορούσαμε να πλησιάσουμε τόσο πολύ κοντά μιά Μαύρη Τρύπα, δηλαδή σε απόσταση ίση με αυτή μεταξύ Γης και Φεγγαριού. Βέβαια, ακόμα και αυτή η απόσταση είναι σχήμα λόγου, γιατί ο χωροχρόνος αλλάζει ιδιότητες αν μας τύχει και βρεθούμε εκεί. Επιστρέφω όμως στο βίντεο, γιατί το θέμα γίνεται δυσάρεστο.
Αυτό που λέτε το βίντεο είναι και ο λόγος που έγραψα αυτό το άρθρο. Μου αρέσει να το βλέπω. Όπως θα παρατηρήσετε, τη Μαύρη Τρύπα δεν μπορούμε να τη δούμε. Μπορούμε όμως να δούμε την επίδρασή της στο πιό τυχερό φως, αυτό
που επηρεάζεται από το βαρυτικό της πεδίο αλλά δεν παγιδεύεται απ’ αυτό. Καμπυλώνεται και περιστρέφεται γύρω της, κι αντί να πάει εκεί που πήγαινε στην αρχή, αλλάζει πορεία και πέφτει επάνω μας. Το γκαντέμικο φως κλάφτε το.
Λίγο αργότερα στο βίντεο, βλέπετε αυτό που θα βλέπατε αν πλησιάζατε πολύ τη Μαύρη Τρύπα. Τότε όμως θα ήσασταν καταδικασμένοι και μόνο ο Θεός ξέρει τι θα βλέπατε μετά. Από την προσομείωση λείπει η διαφυγή της ραδιενέργειας από τους πόλους, η καινούργια μας ανακάλυψη. Αλλά έτσι νομίζω πως είναι πιό ωραίο.
η Με τη σειρά : εικόνα μετά , οι … καταδικασμένοι και η διαφυγή ραδιενέργειας
Πηγή ο Πηδαλιούχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια για ενα Μπλογγερ,είναι οπως λέει και ο Aaton ,οτι είναι το χειροκρότημα για τους καλλιτέχνες.Αφήστε το σχόλιό σας το χρειαζόμαστε.