Ο Κάλχας τώρα δικαιώνεται!

Στη φωτό: Δύο από τους σημαντικούς πυλώνες του Εκσυγχρονισμού και της Ισχυρής Ελλάδας

Θυμάστε τι έγραφα τον Ιανουάριο του 2011; Ότι, σε ένα χρόνο, η ΕΚΤ ή ο EFSF ή η θεία μου η Πόπη θα διαγράψει τα χρέη της Ελληνίτσας - ίσως και άλλων απρόσεκτων μεγαλοκοπέλων της ΕΕ- και θα “ρίξει” φρεσκο-τυπωμένο χρήμα στις “αγορές”; Η ώρα έφτασε. Όλα τα κανάλια μιλάνε για “ανα-κεφαλαιοποίηση” (τι σικ όρος!) των τραπεζών και για διαγραφή του ελληνικού χρέους κατά 50–60%.

Εδώ βλέπουμε μία εικόνα της Ισχυρής Ελλάδας

Κι' εδώ μία εικόνα της Ελληνικής επιχειρηματικότητας

Πως κατάληξα σ’ αυτό το συμπέρασμα; Διαβάζοντας μέσα απ’ τις γραμμές, ακούγοντας “παιδιά και τρελούς” και χρησιμοποιώντας το απόλυτο όπλο: την Κοινή Λογική! Δύο δρόμοι έμεναν για να αντιμετωπίσουν τη φούσκα που δημιούργησε ή πώληση αέρα κοπανιστού στη μορφή στοιχημάτων, CDS, BBS, DNS και λοιπών “εργαλείων” των κωλόπαιδων και των αρμανιασμένων αργυραμοιβών των τραπεζικών ιδρυμάτων: α. πόλεμος (πραγματικός) β. διαγραφή των χρεών και φτού  απ’ την αρχή -μέχρι να επιβάλουν την δημοκρατία τους μέσα από νέες Σταυροφορίες.

Μία σκηνή απ' το sit com "Τα φιλαράκια"

Και εδώ, "βαθύ" ΠΑΣΟΚ σε στιγμές -χαζοχαρούμενης- ευτυχίας

Επέλεξαν το (β) και καλά έκαναν. Η Ελλάδα θα “ανασάνει”, οι καταχρεωμένοι “επιχειρηματίες”, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που γνωρίζω, θα βρούν τρόπο να “φάνε” κρατικές επιχορηγήσεις και οι γκαουλάϊτερ θα εγκατασταθούν στην Αθήνα.  Τα καρτούν των “δύο μεγάλων κομμάτων” θα δηλώσουν την ικανοποίηση τους επειδή εισακούστηκαν “οι θυσίες του ελληνικού λαού” και, θα ζήσουμε εμείς καλά κι’ αυτοί καλύτερα.

Χωρίς ίχνος μετριοπάθειας αναρωτιέμαι αν, κάποιος από τους δεκάδες οικονομολόγους διάβασε άρθρο μου, που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα “Πρώτο ΘΕΜΑ” τον Ιανουάριο του 2011. Προφανώς κανείς διότι, τι σχέση έχουν τα “αυτοκίνητα” με τις οικονομικές εξελίξεις; Δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει (το ανάρτησα θαρρώ ήδη δύο φορές), αν το θυμάστε, αν σας ¨είπε” κάτι.

Θα περιμένω μέχρι την Τετάρτη που τα Ερπετοειδή θα καταλήξουν στις τελικές αποφάσεις και θα το αναρτήσω για μία ακόμα φορά αφού, η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως -και ξεστραβώματος.

Προς το παρόν ας μείνουμε με τις ασυναρτησίες του Γεωργίου του 2ου Παπανδρέου του 3ου, τις κοινοτυπίες του Σαμαρά (άλλαξε ο Μανωλιός κι’ έβαλε τα ρούχα αλλιώς) και, την  μελέτη της ψυχοπαθολογικής περίπτωσης του κ. Καθηγητή απ’ τη Θεσσαλονίκη ο οποίος “κάθεται” σε μία προίκα-μαξιλάρι ύψους 3(;) εκατομμυρίων ευρώ το οποίο έπλεξε η εύπορη σύζυγος του. Υπόσχομαι ότι το μέλλον επιφυλάσσει εκπλήξεις περισσότερες απ’ εκείνες του 1897.

Από τον  Δάσκαλο!