Στο μεν θέμα των νέων και ιταμών απειλών κατά της Κύπρου, η Αθήνα όχι απλώς οφείλει να τοποθετείται, αλλά και να διαβιβάζει πειστικά μηνύματα προς όπου δει. Και κυρίως ότι: Δεν θεωρητικολογεί όταν λέει ότι τυχόν επιθετική ενέργεια σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα θεωρηθεί επίθεση και κατά της Ελλάδος. Διαφορετικά, η Άγκυρα (με τις ευτυχείς για την ίδια εμπειρίες του 1974, οπόταν κατά Καραμανλήν «δυστυχώς η Κύπρος κείται μακράν») δεν θα διστάσει καθόλου. Να μην έχουμε αυταπάτες. Και σε μια τέτοια περίπτωση, «έσεται η δευτέρα πλάνη χείρον της πρώτης». Με τον Ελληνισμό να επανηττάται στρατηγικώς. Εισπράττοντας τα επίχειρα, με τη μορφή νέων κι εξουθενωτικών τετελεσμένων.
Την ίδια όμως ώρα κι επειδή αναδύονται σαφώς συγκρουσιακές συνθήκες και προοπτικές στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, η Αθήνα και βεβαίως από κοντά και η Λευκωσία, δεν πρέπει να παρασυρθούν σ’αυτές τις τριβές.
Δεν πρέπει ν’ αποβούν μέρος τους. Με τίποτα! Γιατί κινδυνεύουν να συνθλιβούν στις μυλόπετρες των εκτός των δικών τους δυνατοτήτων εξελίξεων. Όπως περίπου τα ποντίκια όταν καυγαδίζουν οι ελέφαντες. Και όταν αυτά με απρονοησία μπλέκουν στα πόδια τους.
Όσο και αν αυτό φαίνεται απλοϊκό, εντούτοις έτσι ακριβώς είναι η κατάσταση. Κι έτσι ομοίων πρέπει να εκτιμηθεί από πλευράς μας. Για τον εξίσου απλό λόγο, ότι: Πίσω από μεν την Άγκυρα συντάσσεται ευρύ φάσμα του αραβικού (κι ευρύτερα μουσουλμανικού) κόσμου.
Προς τον οποίο μόνον ασόφως θα έλθουμε σε αντιπαράθεση.
Ενώ εγνωσμένη βεβαίως είναι και η εβραϊκή εν προκειμένω ισχύς.
Να μη διαπράξουμε δηλαδή το λάθος, θεωρώντας απροβλημάτιστα, ότι:
Εφόσον η Άγκυρα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ, είναι για μας ευκαιρία να συμπαραταχθούμε με το δεύτερο. Θα ήτο τουλάχιστον αφελές.
Έως και καταστροφικό. Ανάλογα με την τροπή που τα πράγματα μπορεί να πάρουν. Γιατί προβλεπτώς πιθανότερο είναι ότι: Σε δεδομένη στιγμή, Τουρκία και Ισραήλ «θα τα ξανάβρουν». Όταν υπό την πίεση του μεγάλου αφεντικού θα επαναπροσδιορίσουν το μερίδιο της περιφερειακής των επιρροής. Και όταν θα επιμερισθούν την τοποτηρητείαν, από τα κέντρα ισχύος του Ατλαντισμού, τον οποίον και υπηρετούν.
Ως φύλακες συγκεκριμένων συμφερόντων σ’ αυτή την κρίσιμη γεωγραφία.
Ο Ελληνισμός οφείλει να ενεργήσει με βάση, όχι απλουστεύσεις και χωρίς καθόλου συναισθηματισμούς.
Εκμεταλλευόμενος όσα τον ευνοούν. Κι αποφεύγοντας όσα τον θέτουν εν κινδύνω. Τόσο απλό. Και μάλιστα σ’ αυτή την καταλυτική για τον ίδιο συγκυρία. Η οποία τον έχει φέρει μπροστά στο φάσμα της οικονομικής χρεωκοπίας. Οπόταν και οι δυνατότητές του εξουθενώνονται. Και οι αντιστάσεις του φυλλορροούν. Η πικρή αλήθεια.
Την οποία η Άγκυρα καλώς γνωρίζει. Και με βεβαιότητα θα διαχειρισθεί αναλόγως. Προκειμένου ν’ αντλήσει τα μείζονα υπό τις περιστάσεις γεωστρατηγικά οφέλη.
Υπό τους χειρότερους παρά ποτέ προηγουμένως οιωνούς λοιπόν, η Αθήνα και η Λευκωσία (ως οι δύο κρατικοί πυλώνες του Ελληνισμού) θα βρεθούν τις επόμενες εβδομάδες (για να μη πούμε μέρες) μπροστά σε κρίσιμα διλήμματα. Τα οποία και θ’ απαιτήσουν καθαυτό ιστορικές επιλογές. Των οποίων τα παράγωγα θα εισπραχθούν αναλόγως. Είτε ως θετικός απολογισμός στρατηγικών χειρισμών και κυρίως αντιστάσεων. Είτε ως αρνητικές (κατ’ ακρίβειαν μοιραίες) συνέπειες πεπλανημένων εκτιμήσεων, λανθασμένων χειρισμών, ή και αδυναμίας επαρκών αντιστάσεων σε ό,τι μεθοδεύεται από την Άγκυρα.
Γιατί εάν οι προγραμματισμένες ενέργειες της Λευκωσίας στην ΑΟΖανασταλούν ή και ματαιωθούν, το αποτέλεσμα θα είναι περιστολή της κρατικής της κυριαρχίας και αντιθέτως επιβολή του κηδεμονευτικού ρόλου της Τουρκίας σε ό,τι αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία. Με άμεση ενίσχυση της ολέθριας για τη μεγαλόνησο Συνθήκης Εγγυήσεως. Την οποίαν η Άγκυρα επικαλείται. Κι εν ονόματι της οποίας ενεργεί.
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα της στρατηγικής ευθύνης και της ρεαλιστικής αποφασιστικότητος του Ελληνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια για ενα Μπλογγερ,είναι οπως λέει και ο Aaton ,οτι είναι το χειροκρότημα για τους καλλιτέχνες.Αφήστε το σχόλιό σας το χρειαζόμαστε.