Η μεσαία τάξη στο Ισραήλ αρχίζει να ξυπνάει και σείεται η Γη.

Οποιοιδήποτε “συνειρμοί”, “συσχετισμοί” , παραλληλισμοί  και τα λοιπά μπορούν να γίνουν μόνο με τις καταστάσεις που περιγράφονται παρακάτω και ΟΧΙ με πρόσωπα του “οικείου” περιβάλλοντος. Μετά την αποδοχή της προηγούμενης συνθήκης μπορείτε να προχωρήσετε στην ανάγνωση του άρθρου , αναλαμβάνοντας όμως προσωπική ευθύνη ο καθένας να αναγνωρίσετε πως τα γειτονικά περιβάλλοντα ,είναι συνήθως ΚΑΙ “συγκοινωνούντα δοχεία”.

Το γράμμα ενός νέου δημοσιογράφου – μπλόγκερ Άσι Χάιμ (ο οποίος αρνείται πεισματικά να δείξει το πρόσωπό του στο ίντερνετ -και αντ’αυτού, κάνει χρήση σκίτσου ), με τίτλο “Βαρεθήκαμε να αρκούμαστε στα ψίχουλα” δημοσιεύθηκε στο φύλλο(26/7) της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας Israel Hayom, η οποία -αξίζει να σημειωθεί αυτό- πρόσκειται στην φιλοκυβερνητική κεντροδεξιά του Βενιαμίν Νετανιάχου και του κόμματος Λικούντ.
Τό γράμμα:

“Η μεσαία τάξη στο Ισραήλ αρχίζει να ξυπνάει και σείεται η Γη.
Στην αρχή μάς υποτίμησαν και είπαν “Τίποτα καλομαθημένοι Τελαβιβιώτες θα είναι”, ύστερα είπαν “Είναι αριστεροί που θέλουν να βρουν ευκαιρία να ρίξουν τον Πρωθυπουργό”, αλλά εγώ πιστεύω ότι όλοι πλέον καταλαβαίνουμε πως εδώ δεν τίθεται θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς. Αυτοί οι ετεροκαθορισμοί πλέον δεν μάς ενδιαφέρουν. Αυτό που ενδιαφέρει, και ενδιαφέρει όλους μας, είναι να έρθει κοινωνική αλλαγή. Και ύστερα από την επίδειξη δύναμης του περασμένου Σαββάτου, όλοι μας καταλαβαίνουμε πια ότι μία τέτοια αλλαγή είναι πράγματι δυνατόν να επιτευχθεί.

Δεν επρόκειτο για διαμαρτυρία φτωχών. Είμαστε μορφωμένοι, εργαζόμαστε, ο μισθός μας είναι άνω του μέσου όρου και πληρώνουμε τους φόρους μας -αλλά παρ’ όλα αυτά δεν καταφέρνουμε να σηκώσουμε κεφάλι. Πνιγμένοι μέσα στα στεγαστικά δάνεια, στα δίδακτρα των νηπιαγωγείων, στις τιμές της βενζίνης, του φαγητού και του κόστους ζωής που συνεχώς ανεβαίνει -παρά τον ζηλευτό μας μισθό- ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι τελικά κάτι δεν πάει καλά. Συνειδητοποιήσαμε ότι το μόνο που μάς μένει είναι σκέτος αέρας -ίσα ίσα να αναπνεύσουμε, και τίποτα περισσότερο.
Και ήρθε η στιγμή να δώσουμε ένα τέλος σε όλο αυτό.

Πρέπει να είναι κανείς μειωμένης αντίληψης και αποκομμένος από την πραγματικότητα για να καυχιέται πως η ισραηλινή οικονομία είναι από τις ισχυρότερες του κόσμου επειδή οι δείκτες ανάπτυξης ανεβαίνουν και η ανεργία μειώνεται, τη στιγμή που το μεγάλο τμήμα του λαού δεν έχει την ευκαιρία να γευτεί ούτε καν τα ψίχουλα από το τεράστιο κέικ που το Κράτος μοιράζει απλόχερα στους πολυεκατομμυριούχους. Λυπηρό. Βαρεθήκαμε να αρκούμαστε σε ψίχουλα, και δεν θα απολογηθούμε γι’αυτό.

Δεν έχω τη φιλοδοξία να συμβουλεύσω τον Πρωθυπουργό, αλλά εάν βρισκόμουν στη δική του θέση, ούτε καν θα προσπαθούσα να υποτιμήσω την ισχύ της διαμαρτυρίας που τώρα ξεσπάει ύστερα από υπομονή και ανοχή ετών -καθότι το ζήτημα της στέγης είναι μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα από όλα όσα ξεσήκωσαν τον κόσμο.

Άσχετα εάν θα αλλάξει ή όχι τακτική, η κατάσταση αυτή μπορεί να αποτελέσει για τον κ. Νετανιάχου τη μεγάλη του ευκαιρία. Τώρα είναι η ώρα να δείξει τις αρχηγικές του ικανότητες και να λάβει στρατηγικές αποφάσεις που θα επιτρέψουν στη μεσαία τάξη -την τάξη που αποτελεί την ευρεία κοινωνική βάση της χώρας- να μπορέσει να ξανα γευτεί το βιός της.
Πράγματι, ίσως να μην είναι δυνατόν να μειώσει με τρόπο άμεσο και ως δια μαγείας τις τιμές των ακινήτων και των ενοικίων, αλλά τού είναι δυνατόν να σκεφθεί έξω από τα δεδομένα που μέχρι τώρα είχε στον νου του κι ότι στο τέλος αυτού του μήνα ίσως να μάς έχουν περισσέψει λίγα λεφτά από το μισθό μας.

Ορίστε μερικές ιδέες :
Να θεσμοθετήσει δωρεάν παιδεία από τις πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Να μειώσει τις αμοιβές των υψηλόμισθων και να αυξήσει τους μισθούς όλων των υπολοίπων. Να εξυγιάνει το σύστημα δημόσιας περίθαλψης, ούτως ώστε να μην υπάρχει πλέον ανάγκη να καταβάλλουμε εκατοντάδες σέκελ στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Να καταργήσει τους παράλογους φόρους που μάς έχουν καταντήσει να πληρώνουμε την ακριβότερη βενζίνη, το ακριβότερο αυτοκίνητο και τα ακριβότερα εισαγόμενα προϊόντα σε σχέση με όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Και επίσης, να φροντίσει να κτισθούν πολλά μικρά διαμερίσματα προς ενοικίαση για τα νεαρά ζευγάρια.
κ. Πρωθυπουργέ, αυτή είναι η δική σου ευκαιρία,
Αν ήμουν στη θέση σου, θα την άρπαζα με τα δυό μου χέρια.”

Μας υπέδειξε το παραπάνω ο φίλος Κρίτων.    Τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα !