Η αβάσταχτη ελαφρότητα της πολιτικής προσωπικότητας του Παπανδρέου του γ’

Γράφει ο Τρελλάκιας

Τελικά είναι να μένεις με την απορία, ήταν ηθελημένο το όλο σκηνικό της απασφάλισης του βλακώδους σκηνικού τον Οκτώβριο του 2009 ή τυχαίο; Τώρα που έχει περάσει ένας ικανός χρόνος, με δύο Μνημόνια, με απείρου κάλους πολιτικές πράξεις υποτέλειας, μιας κυβέρνησης, που ειλικρινά κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως πράττει έτσι! Αναρωτιέσαι άραγε ο τίτλος «κουτόφραγκοι» που έχει δώσει ο φιλόσοφος λαός για τους ξένους «συμμάχους» μας είναι σωστός;

Δεν θα κουραστώ να φωνάζω πως η κρίση ήρθε στην Ελλάδα το 2009, υπό κυβέρνησης Καραμανλή, που για ένα χρόνο προσπαθούσε να δώσει μια λύση. Σε ένα περιβάλλον άκρως εχθρικό, που ο Ζαβός της Μάργκαρετ, είχε καταλάβει πως η κρίση αυτή ήταν το εισιτήριο του για την εξουσία. Ήταν σε γνώση του, ήταν δηλαδή κύριο μέλημα του, η κάθετη διαφωνία του με οποιαδήποτε ενέργεια της τότε κυβέρνησης, που θα μπορούσε να φέρει κάποιο αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Κάθετη αντίσταση στην νόμιμη κυβέρνηση, καμία σύμπνοια, καμία συνεννόηση, παρά μόνο άρνηση, παρόλες τις επισημάνσεις του Προβόπουλου προεκλογικά, και τον υπεύθυνο λόγο Καραμανλή για την επικίνδυνη οικονομική τροχιά που έμπαινε η χώρα. Τότε που υπήρχε ο χρόνος, τότε που το ζήτημα ήταν μόνο μεταξύ κάποιων οικονομικών γραφείων που έβλεπαν τα προβλήματα, και κυρίως εντός της χώρας. Πάλι η ανεύθυνη, έως προδοτική, εγωκεντρική, μισαλλόδοξη κίνηση του βλαμμένου της Μάργκαρετ να βγει στο εξωτερικό για να κάνει γνωστό το πρόβλημα, με την μετατόπιση του προβλήματος από εσωτερικό σε διεθνές έφερε την αλματώδη άνοδο των spreads, και το  πρόβλημα του χρέους έγινε πρόβλημα δανεισμού. Έχοντας δε και την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ, που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, που ετοίμαζε την λύση μέσω της προσέγγισης  Πούτιν, και της αγοράς ελληνικού χρέους, και την σταδιακή απεξάρτηση από το άρμα των ΗΠΑ, είδαν τον Ζαβό ως λύση. Σήμερα που πια έχει περάσει και η περίοδο των «αγαθών σχέσεων» μεταξύ του δανειζόμενου, και των δανειστών, της πολιτικής των «γιέσμαν» που έκανε ο βλαμμένος κυρίαρχη, με τα βραβεία που έπαιρνε από τις τράπεζες που δανειζόταν, στην εποχή της οικονομικής κρίσης που όλοι έβλεπαν την οικονομική χίμαιρα να έρχεται και αυτοί έβγαζαν σίγουρα λεφτά, εις βάρος του ελληνικού λαού. Δεν είχαν όμως σκεφτεί κάτι! Την απέραντη  ανικανότητα του Ζαβού! Την αβάσταχτη ελαφρότητα της πολιτικής προσωπικότητας του Παπανδρέου! Η σιγουριά των επενδύσεων στα δάνεια της Ελλάδος που είχαν εμμέσως σκοπό την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών  πηγών μας, ξαφνικά έγιναν βρόγχος στην Ευρώπη. Και αυτό γιατί η ανικανότητα του καθεστώτος Πασοκ να εφαρμόσει το σχέδιο του Μνημονίου, την κάθετη αντίδραση του λαού, και την εκ γενετής βραδύτητα του πράσινου παρακράτους στην εφαρμογή των νόμων που είναι αντίθετοι στην κομματική νοοτροπία τους , έφερε τα αποτελέσματα της ουσιαστικής διάλυσης κάθε μορφής κράτους σήμερα. Πληρώνουν λοιπόν τις επιλογές τους, πληρώνουν για άλλη μια φορά την κοντόφθαλμη επιλογή τους. Μια αργή πορεία θανάτου της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που θα συμπαρασύρει και την αμερικανική οικονομία που στηρίζεται στις κινέζικες τοποθετήσεις στα αμερικανικά ομόλογα! Η απασφάλιση της «περόνης» που έγινε με την άνοδο του Ζαβού στην εξουσία το 2009, έφερε και προβλήματα που δεν τα είχαν καν φανταστεί οι αμερικανοί σύμμαχοι μας! Για άλλη μια φορά έκαναν το λάθος!

Και ως γνωστών τα λάθη …….πληρώνονται!