Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό και όχι οικονομικό

Το πρόβλημα της Ελλάδας, όσο περνάει ο καιρός, αντιλαμβάνομια ότι δεν είναι οικονομικό αλλά κυρίως πολιτικό.

Διότι ότι ¨κούρεμα” και να κάνουμε, ότι αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση και να επιτύχουμε, δηλαδή ότι δυνατότητες οικονομικής διευθέτησης του προβλήματος και να βάλουμε στο τραπέζι της κουβέντας με τους εταίρους μας, το πρόβλημα θα παραμένει εκεί.

Τί θέλετε; Κούρεμα 35 – 50 %; Το χρέος θα παραμείνει υψηλό, οι αγορές και οι κάτοχοι ομολόγων θα μας εξαφανίσουν οικονομικά από το χάρτη της διεθνούς αγοράς και μετά από αυτό, θα εξακολουθούμε απομονωμένοι και εκτός διεθνών χρηματαγορών να βολοδέρνουμε στα 200 δισ. χρέος περίπου, δηλαδή πάλι όσο το ΑΕΠ.

Επιμήκυνση; Για πόσο; Για 10 χρόνια; Ε, ταμειακά θα έχουμε μια εξομάλυνση των δόσεων αποπληρωμής, αλλά το συνολικό κόστος δανεισμού θα είναι μεγαλύτερο στο τέλος της δεκαετίας, αφού οι εκτοκιστική περίοδος θα είναι μεγαλύτερη, ενώ τίποτα δεν μας εξασφαλίζει ότι τα μέτρα ανάπτυξης, όταν και όπως παρθούν ποτέ αυτά, θα επιφέρουν ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 3-4 % που θα επιτρέψουν στοιχειώδη εξυπηρέτηση του δανεισμού.

Ευρωομόλογο με χρηματοδότηση από το Ευρωπαικό Ταμείο Συνοχής θέλετε; Για τι ποσό; Για 100 δις; Ε, έναντι του ποσού το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για να αγοραστούν σημερινά υποτιμημένα ομόλογα αξίας 140 δις, ώστε ονομαστικά το χρέος να πέσει κατά 140 δις, θα εξακολουθούμε να χρωστούμε τα 100 δις, τα οποία πήραμε δάνειο για να επαναγοράσουμε ομόλογά μας και το οποίο δεν θα δοθεί στο αγελαδοκούρεμα (δηλαδή χωρίς εξασφαλίσεις), αλλά με όρους μνημονίου, μόνο που αυτή τη φορά αντί να έχουμε το ΔΝΤ στην εικόνα, κουμάντο θα κάνουν μόνο οι ευρωπαίοι. Έτσι θα καταλήξουμε να χρωστάμε από το Μνημόνιο 110 δις και από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων άλλα 100 δις, τα οποία και τα δύο αυτά ποσά θα είναι ενυπόθηκα, με άλλα λόγια θα έχουμε κυριολεκτικά υποθηκεύσει το σύνολο της χώρας στους δανειστές.

Η λύση είναι πολιτική διότι παγκοσμίως διεξάγεται πόλεμος. Και η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να είναι και με τον Χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ. Πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο.

Το στρατόπεδο του ΔΝΤ και της εισόδου του Αμερικανικού οικονομικού βραχίονα στην Ευρώπη, είναι οφθαλμοφανές ότι πολεμιέται από τους Ευρωπαίους. Η Ευρώπη μέσα από τις κρίσεις και τις παλινωδίες της, έχει μόνο ένα δρόμο αν θέλει να συνεχίσει να αποτελεί υπολογίσιμη παγκόσμια οικονομική δύναμη και εκκολαπτόμενη παγκόσμια πολιτική και, στο μέλλον, στρατιωτική Ένωση. Πρέπει να χειραφετηθεί από τον σφιχτό αναγκαλισμό της με την Αμερική, να αναπτύξει ισχυρή οικονομία και να βελτιώσει τους δημογραφικούς της δείκτες, να διερύνει τους ορίζοντές της προς παραδοσιακές Ευρωπαϊκές χώρες που για δεκαετίες βρίσκονταν εκτός των πλάνων της διεύρυνσης (αναφέρομαι στη Ρωσική Ομοσπονδία) και να καθορίσει ένα μίνιμουμ παραδεκτών κανόνων συμπεριφοράς στο οικονομικό της γίγνεσθαι που θα επιτρέψουν ισόρροπες κατανομές κονδυλίων και ενεργειακή ασφάλεια.

Δυστυχώς στον οικονομικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει, δεν υπάρχουν πολυτέλειες για πολλές κουβέντες και οι κινήσεις δεν περιλαμβάνουν αβρότητες και ευγένειες. Το ότι οι Γερμανοί σέρνουν τον ευρωπαϊκό χορό της μάχης κατά του δολαρίου είναι πασιφανές. Οι άλλοι ακολοθούν, διότι καίτοι καταλαβαίνουν ότι οι Γεrμανοί είναι αυτοί που επιβάλλουν την ατζέντα, η χρονική συγκυρία δεν αφήνει πολλές ευκαιρίες ανοικτές για ζυμώσεις.

Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό, ο δικός μας Πνευματικός Ηγέτης, αποφάσισε να εκβιάσει πριν μερικούς μήνες με το ΔΝΤ. Οι Γερμανοί όχι μόνο δεν μάσησαν αλλά μας φόρεσαν τον στενότερο κορσέ που μπορούσαν να μας βάλλουν.

Δείτε τους Ιρλανδούς. Τους έχει λοιδωρήσει κανείς; Τους έχει προσβάλει κανείς με έλλειμα κάτι παραπάνω από 32 %; Τους έχει αρνηθεί κανείς να ελπίζουν και να διαπραγματεύονται σθεναρά βελτίωση των όρων της οικονομικής τους διάσωσης; Όχι. Και αυτό νομίζω γίνεται διότι οι Ιρλανδοί από την πρώτη στιγμή ήταν προασνατολισμένοι σε Ευρωπαϊκή λύση για το πρόβλημά τους. Δεν ήθελαν ΔΝΤ. Τους επιβλήθηκε, ως συνέπεια της δικής μας ανοησίας, να το βάλουμε από την πισω πόρτα, στα τεκταινόμενα της Ευρώπης.

Η Ελλάδα πρέπει πολιτικά να πάρει το πράσινο φως από την Ευρώπη να χαλαρώσει τα μέτρα και με στοχευμένες κινήσεις και πολιτικές να επιτύχει μίγμα όλων των ανωτέρω λύσεων οικονομικής χαλάρωσης, αλλά και συνάμα ανάπτυξης της οικονομίας της. Πρέπει επίσης η χώρα μας να επιδείξει ότι επιθυμεί πραγματικά να ενταχθεί όχι μόνο ονομαστικά αλλά και ουσιαστικά στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι ειλικρινής με τους εταίρους της και ειδικά με τους ισχυρότερους εξ αυτών, αν θέλει να ελπίζει σε ουσιαστική αλληλεγγύη.

Τα ανωτέρω συνοψίζονται στην εξής φράση. Δεν νομίζω ότι οι Ευρωπαίοι θα άφηναν την χώρα να καταρρεύσει, αν αντί για Τιτανικούς και όπλα στο τραπέζι και ΔΝΤ, ο Πρωθυπουργός της χώρας είχε επιλέξει τότε καθαρή, ευρωπαϊκή, μακροπρόθεσμη και ουσιαστική λύση για το οικονομικό της πρόβλημα. Πρόβλημα που μέχρι τότε, ήταν αντιμετωπίσιμο.

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν μέσα σε έξι μήνες να οδηγηθεί μια χώρα στον απόλυτο εξεφτελισμό και την οικονομική ένδεια, ενώ μέχρι πριν τον Οκτώβριο του 2009, χρηματοδοτούνταν άνετα και χωρίς υπόνοιες για το χρέος της ή την οικονομική της κατάσταση;

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται στο τιμόνι της, ούτε λογιστάκους, ούτε διαχειριστές, ούτε μεσάζοντες. Ικανούς πολιτικούς άνδρες χρειάζεται, που να αποβλέπουν προς το κοινό καλό και όχι μόνο προς κομματικά ή προσωπικά όφελη.

Πηγή