Αλησμόνητη είναι η σκηνή που η Τζέσικα Λανγκ στο υπέροχο φιλμ «Φράνσις» ανάβει τσιγάρο με τον Σαμ Σέπαρντ δίπλα της (είναι στο ρόλο της Φράνσις Φέρμερ, που περνά τα πάνδεινα από το σύστημα και τη μητέρα της). Νομίζεις ότι το τσιγάρο φτιάχτηκε μόνο γι’ αυτήν και η τζούρα της πρέπει με το δαχτυλίδι καπνού που βγάζει να φυλαχτεί σε κάνα ντουλάπι για να μη φύγει ψηλά. Αν το έκανε σήμερα εδώ, θα της έκοβαν πρόστιμο…
Μόλις χτες ανακοίνωσαν επιστήμονες στις ΗΠΑ πως το να βλέπεις κάποιον ακόμη και στον κινηματογράφο να καπνίζει ενεργοποιεί νεύρα του εγκεφάλου και δημιουργεί στον καπνιστή -φυσικά- έντονη επιθυμία να ανάψει τσιγάρο. Γι’ αυτόν τον… καρκινοσωλήνα έχουν γραφτεί, ειπωθεί, μελοποιηθεί σχεδόν τα πάντα. Και με τα χρόνια έχει γεννηθεί κι ένας άτυπος εμφύλιος καπνιστών και μη, διωκτών και διωκομένων, παθητικών και ενεργητικών, που ακόμη οδηγεί σε ατέρμονες συζητήσεις για το ποιος βλάπτει και ποιος βλάπτεται.
Τώρα, μετά από πολύμηνες νομικίστικες ακροβασίες εκ μέρους της Πολιτείας, επιχειρείται -θα δούμε τελικά τι θα γίνει- η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος. Σέβομαι απολύτως τις απόψεις του καθηγητή Πνευμονολογίας Μπεχράκη για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος και πως τώρα επιχειρείται να εφαρμοστεί το αυτονόητο: πάνω απ' όλα η υγεία! Αυτή όμως είναι η μια πλευρά και μάλιστα η ανειλικρινής εκ μέρους της νομοθετικής κι εκτελεστικής εξουσίας. Γιατί εάν πραγματικά ήθελε να μας προστατέψει από χίλια μύρια, εξίσου επικίνδυνα προϊόντα, θα το έπραττε. Ετσι θα απαγόρευε την πώληση και κατ’ επέκταση τη φοροείσπραξη του καπνού.
Εδώ όμως έχουμε ένα κράτος που ενισχύεται από το τσιγάρο, τα ποτά, τους καφέδες, τα μεταλλαγμένα δημητριακά και γιαουρτάκια με πολλά λιπαρά. Το τσιγάρο βλάπτει, αλλά τις σχετικές βιομηχανίες τις θέλουμε κραταιές. Υποκρισία υπάρχει. Στη δική μου λογική, του καπνιστή, υπάρχει μια δημοκρατική λύση. Να γίνει διαχωρισμός των χώρων και να τελειώνει εκεί. Οποιος θέλει να πίνει και να καπνίζει εκεί, όποιος δε θέλει, αλλού. Ας διαλέξει ο καθένας το χώρο του, όπως γίνεται κι αλλού στο εξωτερικό (εννοείται, μιλώ μόνο για τους χώρους διασκέδασης, όχι τους λοιπούς δημόσιους χώρους). Κι ας αποφασίσει η κάθε παρέα αν θα τσουγκρίσει μαζί ή χώρια…
ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΔΗ lazth@ekdotiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια για ενα Μπλογγερ,είναι οπως λέει και ο Aaton ,οτι είναι το χειροκρότημα για τους καλλιτέχνες.Αφήστε το σχόλιό σας το χρειαζόμαστε.