Σκότωσαν και το κουράγιο…

Του Μάκη Κουρή από το ΠΑΡΟΝ

Μας πάνε συνειδητά, με… σχέδιο, στον πάτο, προγραμματισμένα στην καταστροφή, για… νέο ξεκίνημα!

Κάνει λάθος όποιος πιστεύει ότι η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, προχωράνε χωρίς πρόγραμμα, ότι δεν έχουν σχέδιο. Όλα είναι δρομολογημένα. Εξ αρχής. Με εντολή το κάθε βήμα… Και το ζούμε έντονα σήμερα. Μαύρες έκαναν τις γιορτές. Ακόμη και η πιο αντιλαϊκή, ανάλγητη εξουσία θα έδινε μια… αναστολή στην εκτέλεση…

Ένα ίχνος ελπίδας, μια αχτίδα αισιοδοξίας, έστω πλαστής, για να μην είναι η κατάθλιψη το κύριο πιάτο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Θα άφηνε να πάρει κάποιες αναπνοές η αγορά που αργοπεθαίνει. Της στέρησαν και την τελευταία γουλιά οξυγόνου, που με αγωνία περίμενε αυτές τις μέρες, μήπως και απομακρύνει λίγο το λουκέτο. Να κερδίσει παράταση ο εργαζόμενος. Όλα αυτά τα μέτρα ανατροπής των δεινών (θα το παραδεχθούμε) που έχουν προκαλέσει τριάντα τώρα χρόνια οι ΔΕΚΟ δεν θα μπορούσαν να παρθούν ένα – δύο μήνες πριν ή να αφεθούν για τον Γενάρη; Ήταν ανάγκη τώρα να εξαγγείλουν το τέλος των «κλειστών επαγγελμάτων» που βγάζει στους δρόμους ΕΝΝΙΑ κλάδους (δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς, φαρμακοποιούς, οδοντιάτρους, γεωτεχνικούς, συμβολαιογράφους, δικαστικούς επιμελητές και οικονομολόγους). Κόλαση έρχεται…

Αν έχει απομείνει ακόμη σʼ αυτούς που κυβερνούν κάποια σταλιά επαφής με τον κόσμο, καταλαβαίνουν τι κατάφεραν; Το μόνο που θα συζητά σήμερα στο τραπέζι η οικογένεια και όλο το σόι θα είναι η αγωνία της απόλυσης του γιου, του θείου, των περικοπών στη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς, της επιχείρησης του πατέρα που βουλιάζει, της φτώχειας που έρχεται, το αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν… Ούτε το κουράγιο να πεις «Καλά Χριστούγεννα», να ευχηθείς «Καλή Χρονιά» δεν έχεις… Γιατί δεν το πιστεύεις… Φρόντισαν να μη μείνει τίποτα όρθιο. Κύριε Γιούνκερ, κύριε Στρος-Καν και κύριε Όλι Ρεν, μη μας ξαναευχηθείτε «καλό κουράγιο», γιατί το σκοτώσατε και αυτό. Διά χειρός του πρωθυπουργού μας…

Κι ακόμα το έργο όλο δεν το έχουμε δει. Οι επόμενες φάσεις θα είναι.. πολύ πιο τραγικές απ’ ό,τι έχουμε δει στους 15 μήνες. Πρέπει πολλά, ΟΛΑ, να γκρεμιστούν. Ξέραμε ως τώρα, από τους νόμους της φυσικής, ότι η θύελλα δεν προγραμματίζεται. Ανατράπηκε κι αυτός ο κανόνας. Ο τυφώνας και το τσουνάμι, που μέρα τη μέρα ξεδιπλώνεται, έχει κατάληξη, τον ΠΑΤΟ!
Πρέπει όλα να ξεθεμελιωθούν. Γενικό ξεπούλημα. Χωρίς μάλιστα την άδεια του… Προέδρου των Πρωτοδικών (του λαού). Να διαλυθούν κρατικοί οργανισμοί, φιλέτα να περάσουν σε ξένα (και ντόπια) χέρια. Ταμπέλα παντού: Όλα στο σφυρί… Πάρτε τώρα που γυρίζει. Μαζί και κομμάτια της εθνικής μας κυριαρχίας. Έτσι θα βγάλουμε λεφτά, έτσι θα ξεχρεώσουμε, έτσι θα αποφύγουμε την πτώχευση. Είναι το χρύσωμα του δηλητήριου…

Στόχος, να γίνουμε ρακένδυτοι. Τρωγλοδύτες. Ουρές σε συσσίτια, όσο θα υπάρχουν ακόμη. Ζητιάνοι για ένα κομμάτι ψωμί. Έτσι, λένε τα «αφεντικά» που μας έβαλε στην πλάτη μας ο κ. Παπανδρέου, πρέπει να γίνει, για να υπάρξει ένα… νέο ξεκίνημα, αφού ΟΛΑ θα έχουν γκρεμιστεί. Και βέβαια, μη φαντάζεται κανείς ότι θα μας αφήσουν να ξαναδούμε τη ζωή που κάναμε ως τώρα… Πενήντα χρόνια πίσω… Τα δεκαπέντε, που είχε προβλέψει ο μακαρίτης πρωθυπουργικός σύμβουλος Σιόπα, προφανώς τα είπε για να μη μας έρθει κόλπος…

Δεν είναι καθόλου λόγια, ούτε καταστροφολογία. Μακριά από μας τέτοιες… αρετές! Είναι η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ που υπάρχει σε υψηλά ιστάμενα στελέχη της οικονομικής και επιχειρησιακής ζωής του τόπου. Έχουν την ίδια αγωνία με τον κάθε πολίτη.

Υπάρχει δυνατότητα να μη μας πάνε στην καταστροφή; Η απάντηση ανήκει στην κυβέρνηση. Αλλά και σ’ όλα τα κόμματα. Ουδείς θα είναι άμοιρος ευθυνών, αν καταλήξουμε στο ’50.
Οφείλουν ΟΛΟΙ να ξεσηκωθούν. Με πρώτο τον κ. Παπανδρέου. Να θυμηθεί επιτέλους ότι υπάρχει και το «ΟΧΙ». Ως εδώ, κυρία Μέρκελ. Είχε το όπλο στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής, την περασμένη εβδομάδα, να δείξει στη γερμανίδα καγκελάριο και στους σκληρούς ανθέλληνες της ΕΕ, τη φωτογραφία από τη σκηνή του άγριου ξυλοδαρμού του Κωστή Χατζηδάκη με το πρόσωπο γεμάτο αίματα… Να, κύριοι, πού ΟΔΗΓΗΣΑΤΕ τον ελληνικό λαό. Ξεσφίξτε τα λουριά, βάλτε φρένο στη μέγκενη των μέτρων πείνας, δεν αντέχει ο κόσμος, γιατί αν επιμείνετε, η Ελλάδα θα γίνει… Καμπούλ, Βαγδάτη… Και δεν θα μείνει μόνο εδώ. Η επιδημία θα φθάσει στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Και σταματημό δεν θα έχει… Αν αυτό θέλετε, κυρία Μέρκελ, προχωρήστε… Αλλά χωρίς εμάς…

Όμως αυτό ο κ. Παπανδρέου δεν το τόλμησε… Άφησε τον οδοστρωτήρα των μέτρων να ισοπεδώνει μια ζωή 50 χρόνων για να δείξει ότι είναι καλό, υπάκουο παιδί…

Δεν θέλουμε να είμαστε άδικοι. Ούτε υπερβολικοί στην κριτική μας… Πιθανότατα όλη αυτή η απειλή της χρεοκοπίας να τον έχει καταβάλει ψυχολογικά. Όμως ο ηγέτης είναι για τα δύσκολα, κύριε Παπανδρέου. Μην ξεχνάτε τα «ΟΧΙ» και του παππού στον Τζόνσον και του πατέρα σε πολλούς… Τους στοίχισαν. Όμως στις κρίσιμες στιγμές δεν υπολόγιζαν κόστος προσωπικό. Και αν δεν μπορείς, εξηγήσου με τον λαό. Του λες την αλήθεια, τον στόχο, το σχέδιο και την έξοδο. Να του πεις ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Ότι θα ματώσει, αλλά θα βγει ζωντανός. Μέχρι σήμερα πάντως δεν τον έχετε πείσει ότι οδηγείτε σωστά το σκάφος… Λέτε ότι είμαστε σε πόλεμο. Το 1940 ο ελληνικός λαός ήξερε γιατί αγωνιζόταν… Και ότι πάση θυσία πρέπει να νικήσει. Γιατί έτσι θα μείνει ζωντανός. Σήμερα δεν ξέρεις τον εχθρό… Ποιο πράγμα πρέπει να υπερασπιστείς. Γιατί να βγεις στα χαρακώματα. Και να παλέψεις… Ποιος εγγυάται, κύριε πρωθυπουργέ, τη ζωή του έλληνα πολίτη. Το τι περιμένει τα παιδιά του… Άγνωστο εντελώς το αύριο…

Έχετε πει, κύριε Παπανδρέου, ότι η κρίση είναι ευκαιρία για τη χώρα και τον λαό. Μην ξεχνάτε ότι είναι ευκαιρία και για σας να αποδείξετε ότι είστε καλός καπετάνιος. Και μέχρι τώρα αυτό δεν έχει φανεί… Ούτε ότι έχετε κατάλληλο πλήρωμα, ούτε καν καλό μούτσο…

Μαύρη μάς έκανες σήμερα την καρδιά, Κουρή, θα πείτε… Και έχετε δίκιο. Αλλά δεν θέλουμε να σας κρύβουμε αυτά που ξέρουμε, αυτά που μαθαίνουμε, αυτά που πιστεύουμε. Πάνω σ’ αυτήν τη βάση έχει κτιστεί η πολύχρονη σχέση εμπιστοσύνης για την οποία προσωπικά εγώ αλλά και όλοι εδώ στο «ΠΑΡΟΝ» είμαστε υπερήφανοι. Και ευγνώμονες. Γιατί γνωρίζουμε ότι δεν στηρίζεται σε προσφορές CD, DVD και βιβλίων με συνταγές, αλλά μόνο στην ενημέρωση που κάθε Κυριακή προσπαθούμε να δώσουμε.

Και τώρα τι κάνουμε; θα διερωτηθείτε. Πολλά. ΟΛΑ. Όπως το έχουμε αποδείξει σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές που βρέθηκε η πατρίδα μας. Και ο Ελληνισμός. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Από μας εξαρτάται. Και να υπάρξει σχέδιο και δέσμευση υλοποίησης. Και αποδεδειγμένα άξια ηγεσία… Και αυτό ας το συνειδητοποιήσουν όλοι οι πολιτικοί μας… Γιατί όλο και περισσότεροι λένε «Πού είναι ένας Ζορμπάς»…

«Καλά Χριστούγεννα» με την ευχή γρήγορα να αποκτήσουν ουσιαστικό νόημα και να είναι χωρίς… εισαγωγικά.\