Γράφει η Theodosia
Έλειψα δυο μέρες και ξεχάστηκα ( το γνωστό μούλωγμα στην οικογένεια όταν νιώθεις τα πάντα γύρω σου γκρίζα), τότε χρειάζεσαι εκείνες τις γνώριμες αγκαλιές που σου ξεκουράζουν την ψυχή και σου δίνουν την δύναμη να συνεχίσεις.
Κι όλα γίνονται ροζ σαν το χρώμα των ονείρων σου μέσα σ`αυτές τις αγκαλιές.
Μόλις γύρισα λοιπόν, μία γύρα σε φιλικά μπλοκ μου έδωσε την ιδέα της σημερινής ανάρτησης.
Ηθικός αυτουργός του εγκλήματος ο φίλος μου ο Σπύρος, και εκτελεστής εγώ.
Ναι πάντα είχα την τάση αυτή να εκτελώ κάθε μου τρέλα.
Στρατιωτάκι του μυαλού και των θέλω μου, ευπειθώς αναφέρω ότι είμαι για τα σίδερα.
Κι είμαι για τα σίδερα γιατί ενώ η Ελλάδα περνάει ότι περνάει εγώ πήδηξα από την χαρά μου σήμερα.
Γιατί στην ανάρτηση του Σπύρου είδα ότι ψηφίστηκε επιτέλους ο νόμος για το μεταναστευτικό.
Το τι χαρά πήρα δεν λέγεται.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Ποια επιθυμία μου;
Μα να φορέσω Μπούργκα.
Μια κι ο Θεός με προίκισε με τα μάτια αυτά, αμαρτία ήταν που δεν φορούσα μπούργκα τόσο καιρό, να τα τονίσω.
Να προσθέσω και λίγο μυστήριο ανατολής βρε αδελφέ στο βλέμμα.
Το μόνο που με προβληματίζει είναι τι χρώμα να την πάρω.
Με πράσινα μάτια αλήθεια τι χρώμα πάει;
Μόνο σοβαρές προτάσεις γίνονται δεκτές.(Στα σχόλια παρακαλώ οι προτάσεις)
Το άλλο που με εξιτάρει είναι ότι φορώντας την μπούργκα επιτέλους θα εν ταχθώ και στους ιθαγενείς αυτής της χώρας, γιατί μέχρι τώρα αισθανόμουν μετανάστρια.
ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ?
Χώρια που θ`αρχίσω κι εκείνη την ριμάδα την γυμναστική που τόσο καιρό έχω εγκαταλείψει.
Τόσες επικύψεις θα κάνω στον Αλλάχ...Ένα πράγμα σαν……
την γιόγκα.
Σαν την λεγόμενη στάση του Σκύλου.
Σκύβεις μπροστά αφήνεις το κορμί σου να γίνει ένα με το πάτωμα και τουρλώνεις λίγο τον ποπό.
Σφίγγουν κοιλιές ξεπιάνεται η μέση και που ξέρεις μπορεί να έχεις και κανένα τυχερό.
Να δεις και καμιά χαρά στα σκέλια σου από κανέναν αλλοδαπό μια και των Ελλήνων έχει προσγειωθεί μέχρι νεωτέρας εντολής από τον πύργο ελέγχου (βλέπε Πα σοκ κλπ κόμματα)
μ`αυτά που τραβάνε κάθε μέρα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚΙΣΤΑΝ.(δανεισμένη φράση από τον Σπύρο).
ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΝ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΑ.
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ;ΚΑΛΕ ΓΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΚΗ.
Έλα που δεν τον ξέρετε.Είναι αυτός που τρέχει και δεν φτάνει σαν να έχει αρπάξει φωτιά ο κώλος του ένα πράγμα.
ΒΕΒΑΙΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΡΠΑΞΕΙ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΜΕ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΚΡΊΒΥΝΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ.
Χώρια που μετά από την ερωτική συνεύρεση με τον αλλοδαπό μπορεί όλη μου η ζωή να μετατραπεί σε μία ατέλειωτη επίκυψη κάτι σαν το σφάξε με αγάμ`ν`αγιάσω.
Πάρε με αγάμ`κι ότι θέλεις δικά σου...Πάρε και τ`αρχαία πάρε και τα νέα πάρτα όλα δικά σου.Πάρε μας και τα σώβρακα.Κώλο μην ζητήσεις μόνο γιατί στον έχουμε δώσει εδώ και πολύ καιρό, όταν ανοίξαμε τα σύνορα.
Κι όπως λέει κι ο φίλος μου ο Σπύρος τώρα με την Μπούργκα δεν θα χρειάζεται να βάζω κραγιόν,άρα θα κάνω οικονομία.
Ούτε θα πηγαίνω κομμωτήριο συν ότι δεν θα ξεροσταλιάζω και στην ηλιοθεραπεία το καλοκαίρι.(οικονομία στ`αντηλιακά και καλό στο δέρμα.Ο ήλιος γερνάει ζήτω η αντιγήρανση της μπούργκας).
Συν ότι μέσα από την μπούργκα θα κάνω ΕΓΩ τις επιλογές των ερωτικών συντρόφων χωρίς να με βλέπουν.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ.
ΤΡΕΜΕΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ.
Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.
ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΑΔΑ.
Η χώρα που έχει τόσο βαριά βιομηχανία, τόση παραγωγή, τόσες κενές θέσεις εργασίας.
ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΘΗΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.
ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΟΥΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟ ΠΑΣΟΚΙΣΤΑΝ.
(χειροκροτήματα δεν ακούω για τους εθνοσωτήρες μας κι ανησυχώ)
Χειροκροτήματα είπα βρε παιδιά πάλι μπερδευτήκατε?
Σαν επίλογο κλείνω μ`αυτό.Το καλύτερο που προσφέρει η μπούργκα είναι ότι κρύβει και τα δάκρυα όταν κυλάνε στο πρόσωπο για την χαμένη μας πατρίδα.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ Γλυκέ συνοδοιπόρε της τρέλας μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜένω κι εγώ στο σχόλιο που μου έγραψες.
Οι άντρες κλαίνε βουβά για αυτό και το δικό τους κλάμα πονάει πιο πολύ.
Φιλιά!!!!!
Ευχομαι να βρουνε ολοι(οι αντρες) ενα ωμο με τοση ΑΓΑΠΗ σαν τον δικο σου να ακουμπανε οταν χρειαζεται.Μου δινεις κουραγιο να συνεχιζω παντως,κι εγω τις 2 τελευταιες μερες απ τη πολλη γκριζωπη αχλη που μας σκεπασε,δεν ευρισκα τι να γραψω και σκεφτομουν να απεχω για λιγο....Ευχαριστω και παλι.
ΑπάντησηΔιαγραφή