Το παραμύθι με τον Σαμαρά και την Αλβανία

Σαμαράς στη δευτερολογία του στην χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής (κλικ στον σύνδεσμο):

Υπάρχει μία απρέπεια η οποία δυστυχώς επαναλαμβάνεται. Όχι μόνο σε βάρος μου, αλλά και σε βάρος της αλήθειας. Το γνωστό «παραμύθι», ότι ο Σαμαράς έφερε τους Αλβανούς στην Αθήνα, στην Ελλάδα.

Είναι ένα ψέμα πέρα για πέρα. Δεν μπόρεσε ποτέ κανείς να βρει έστω και μισή δήλωσή μου, μία υπογραφή μου, κάτι που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Κυβέρνηση είστε. Ψάξτε.

Επιπλέον, ξεχνάνε εκείνοι που το υποστηρίζουν, ότι ως Υπουργός των Εξωτερικών δικαιοδοσία για τα σύνορα δεν είχα εγώ. Ο Υπουργός των Εξωτερικών τέτοια αρμοδιότητα δεν έχει.

Αλλά ξεχνάτε ακόμα ότι δεν υπήρχαν τότε κλειστά σύνορα από την πλευρά της Ελλάδας για να μπορέσει κάποιος να τα ανοίξει. Υπήρχαν αυστηρά φυλασσόμενα με ηλεκτροφόρα σύρματα σύνορα, από την πλευρά της Αλβανίας, που έπαψαν να φυλάσσονται όταν κατέρρευσε το καθεστώς του Χότζα στην Αλβανία.

Μήπως εγώ φταίω που κατέρρευσε εκείνο το καθεστώς; Μήπως εγώ φταίω για εκείνες τις εικόνες τις εκπληκτικές, που ήταν πάνω σε καράβια κόσμος μαζεμένος σαν τσαμπιά και πηγαίνανε να βρούνε οπουδήποτε ένα μεροκάματο, ένα κομμάτι ψωμί να φάνε αυτοί και οι οικογένειές τους σε όλες τις χώρες της Ευρώπης; Όπου βρέθηκαν την άλλη μέρα εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί παντού;

Ξεχνάτε ακόμα ότι βάσει των επισήμων στοιχείων της αστυνομίας, Κυβέρνηση είστε ψάξτε, επί των ημερών μου ήταν κάτω από 20.000, όσο ήμουν εγώ Υπουργός των Εξωτερικών, εκείνοι οι οποίοι είχαν έρθει στην Ελλάδα από την Αλβανία και ήταν κυρίως άγρια κυνηγημένοι Βορειοηπειρώτες. Οι μεγάλες μάζες ήρθαν αργότερα, Αλβανών, και μάλιστα επί δικών σας κυβερνήσεων.

Αλλά και ποτέ, ποτέ δεν απάντησαν, όσοι με κατηγορούν εκ των υστέρων, ακόμα και αν εγώ μπορούσα να τα ανοίξω τα σύνορα, εσείς γιατί δεν τα κλείσατε μετά;

Πρόκειται για απρέπεια, πρόκειται για κακοήθεια, και πολλές φορές παραπέμπουν σε μία δήλωσή μου, πολύ προγενέστερη, του Δεκεμβρίου του ’89, όταν στο αεροδρόμιο που είχα πάει για να υποδεχθώ τους Έλληνες φοιτητές από την Τιμισοάρα, που είχαμε βάλει ειδική πτήση για να πάει να τους πάρει, λόγω των εξελίξεων με τον Τσαουσέσκου, είχα ευχηθεί τότε στους Βορειοηπειρώτες να γιορτάσουν του χρόνου ελεύθερα Χριστούγεννα εκεί στις εστίες τους, όχι στην Ελλάδα.

Επρόκειτο για μία αυτονόητη ευχή για την αποκατάσταση της ελευθερίας και των υπολοίπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αλβανία. Και αυτό, σήμερα, θέλουν να το μετατρέπουν ορισμένοι σε άνοιγμα, δήθεν, συνόρων για εκατομμύρια Αλβανούς. Είναι απρέπεια και είναι ντροπή.